Ratbod (Ratpot, Radbod, Rathbod, Ratboto) Agilolfinges-Garolden-Ratpot herb
Margrabia Panonii i prefekt Bawarii od około 832 roku do 856 roku, missus dominicus (urzędnik) w państwie cesarstwie Franków.
Prawdopodobnie był potomkiem Ratpota z Roxheim i tym samym należał do linii Geroldonenów i pochodził z frankońskiej szlachty, zakładając boczną linię Ratpotów. Możliwe że był pochodzenia fryzyjskiego. Związek ten jednak nie jest do tej pory potwierdzony.
Ratpot zapewne nie miał dzieci, a jeśli miał, to zapewne nie pozostawił męskiego potomstwa. Z dokumentów można odczytać kilku krewnych: Graf Fridarat był prawdopodobnie bratem Ratpotsem. Jego rodzina miała dobre relacje z rodzinami szlacheckimi w "Starych Bawarach", dzięki którym zdobyła tam liczne posiadłości. Zakonnica Peretkund, córka Fridaratsa, była dziedziczką m.in. w Pitten, Baden koło Wiednia, Rudlfing, Sittenbach, Imminperc oraz w Górnej Bawarii Rohrbach (Ilm). Graf Kundhari, kuzyn Peretkundy, zgłosił do jej dziedzictwa, które jednak zostało podważone przez świadków, zeznający - że Ratpot opuścił dziedzictwo Fridarata a jego córkę Peretcunda przejeła je dbając o nie. Peretkunda również otrzymał od Freising - Lehen do Allershausen, Oberkienberg, Langenpettenbach i Weil. Bracia Peretkundy otrzymali lenna w Górnym Donaugau. Jej młodszy brat Egino miał dobra dziedziczne na Rugii w pobliżu Innsbrucku i w Lehen w Plattling i w Laichling. Brat Managolt miał swoje lenna w Oberweilbach i w Oberbachern. Mangolding prawdopodobnie otrzymał imię od hrabiego Managolta. Gdzie znajdują się hrabstwa krewnych hrabiego Ratpotów, którzych nie są bliżej znani.
Po objęciu przez Ratpota prefektury Marchii Austriackiej, terytorium obejmowało Traungau (ziemię wokół Dunaju od Ennschündung do Draumündung), Marchię Danube, hrabstwa Karantania, Krain i Steinamanger oraz księstwa Sisak, Wielkich Moraw i Pannonii. W Traungau, w Carantanii, w Mark Krain i w hrabstwie Steinamanger przewodniczył poszczególnymi Grafami i kilkoma słowiańskimi zwolennikami. Poza najwyższym kierownictwem Marcha Austriackiej był również szefem administracji okręgu Dunaju (obejmującej: od Enns, Danube i do Raab). Siedzibą prefektury Bawarskiej Ostlandii był od początku IX wieku był Lorch. Za rządów Ratpota, Tulln, stał się królewską posiadłością ("Fiscus"), i ośrodkiem gospodarczym.
Jego dobra Rappoltenkirchen noszące jego imię, stały się domeną rodzinną i zostały włączone do posiadłości Villikation wokół Pitten i zostały rozszerzone. Villikacja obejmowała także - osady między Seebenstein i Gloggnitz oraz prawdopodobnie Wartmannstetten i Pottschach. W zachodnich Węgrzech Ratpots posiadał ziemie, gdzie założył dwór Köttlach, a w kościelnych dobrach Traismauer, gdzie archidiecezja salzburska miała jedną z najważniejszych siedzib w Traungau. W Martinskirche w Traismauer Pribina został później ochrzczony, dzięki czemu świadkiem roli Ratpotów w trakcie chrystianizacji.
Ze wszystkich prefektów Marcha Austriackiej miał najdłuższy okres rządów. Król Ludwik "Niemiecki", któremu Ratpot miał dobre kontakty, mianował go prefektem, czyniąc go jednym z najwyższych urzędników i władców Bawarii. Jako Prefekt Wschodu był odpowiedzialny za obronę prawie całej południowo-wschodniej granicy królestwa Franków (od 843 roku we wschodniej Francji).
Podczas jego rządów rozpoczęły się wewnętrzne dynastyczne walki trwające w latach 830-842. W latach trzydziestych i osiemdziesiątych Ratpot znacząco wpłynął na króla Ludwika "Niemieckiego" wobec jego polityki względem Austrii. W 833 roku słowiański plemienny książę Pribina uciekł do Ratpota po tym, jak Pribina został wydalony przez Mojmira I z jego własnego księstwa Neutry. W tym samym roku Ratpot przedstawił królowi Ludwikowi Pribinę w Ratyzbonie. Niedługo potem doszło do sporów między Ratpotem a Pribiną, który uciekła na wschód, by ostatecznie dostać się pod panowanie księcia Ratimira w Slawonii. Następnie Ratpot w 838 roku na rozkaz króla Ludwika wystapił przeciwko Ratimirowi i wypędził go z jego Księstwa. W rezultacie Pribina ponownie szukała schronienia u wschodnich Franków. Później Ratpod i Pribina pogodzili się za pośrednictwem Salacho, księcia Krain. Za radą Ratpota król Ludwik w 848 roku przekazał w dziedziczenie Księstwo Balatonu, które Pribina przejał w 839 roku w lenno.
Wkrótce po powstaniu Imperium Wielkomorawskiego Pribina próbowało uwolnić się od wpływów Franków. Ratbod wkrótce jego najważniejszych zadaniem było przeciwdziałanie próbom autonomii Państwa Wielkomorawskiego.
W 854 roku Ratpot został przez króla Ludwika posądzony o sprzymierzenie się z Wielkomorawskim księciem Rościsławem, a następnie oskarżony przez króla o bunt. Przyczyną tego było, iż Ratpot stał się zbyt potężny dla rodziny królewskiej. Ponadto Ratpot została uznana za przeciwnika podziału imperium Karolingów w wyniku traktatu z Verdun z 843 roku. To, czy Ratpot rzeczywiście sprzymierzył się przeciwko królowi z władcami Wielkomorawskimi, nie wynika z dzisiejszych źródeł.
Skarbiec królewski z Tulln, Ratpotsa przekazał w 859 roku klasztorowi Św. Emmeram w Regensburg. Jego własna własność początkowo pozostawała w rodzinie. jesienią 869 roku kuzynka zakonnica Peretkunda odebrała w sporach spadkowych z hrabią Kundahari, na podstawie wyroku księcia Karola, posiadłości Ratpotsa w Pitten.
Prefekt Marchii Austriackiej po Ratbocie, Ludwik "Niemiecki" wyznaczył swojego syna Karlomana. Ratpot był ostatnim frankońskim szlachcicem który pełnił funkcję prefekta bawarskiej Ostlandii - Marchii Austriackiej.
Żródła:
Ratpot (Präfekt) w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
24-09-2021
07-06-2020