Jan III "Dobry" Robertyng-Capet-Dreux (urodzony w Chantoceaux, 8 marca 1286 roku, zmarł w Caen, 30 kwietnia 1341 roku) herb
Syn Artura II Robertyng-Capet-Dreux, księcia Bretanii, hrabiego Penthievre i Montfort i Marii de Limoges, wicehrabiny de Limoges, córki Gwidona IV de Limoges, wicehrabiego de Limoges.
Hrabia Bretanii i następca tronu od 18 listopada 1305 roku do 27 sierpnia 1312 roku, książę Bretanii i par Francji od 27 sierpnia 1312 roku do 30 kwietnia 1341 roku, hrabia Richmond od 27 sierpnia 1312 roku do 30 kwietnia 1341 roku, hrabia Kornwalii od 27 sierpnia 1312 roku, regent Kastylii od 25 kwietnia 1295 roku.
18 lutego 1298 roku poślubił Izabelę Robertyng-Capet-Valois (urodzona w 1292 roku, zmarła w 1309 roku) córkę Karola I Robertyng-Capet Francuskiego, hrabiego Valois i Małgorzaty Robertyng-Capet-Anjou Neapolitańskiej, córki Karola II Robertyng-Capet-Anjou króla Nepoalu. W Burgos w 1310 roku poślubił Izabella Anscarids (Anscarii)-d´Ivrea-de Mâcon-Bourgogne [Unrochides-Ivrea-de Mâcon] de Castilla y de Molina Kastylijska (urodzona w 1283 roku, zmarła 24 lipca 1328 roku), córkę Sancha IV Anscarids (Anscarii)-d´Ivrea-de Mâcon-Bourgogne [Unrochides-Ivrea-de Mâcon], króla Kastylii i Marii Alfonsiny, seniory de Molina y Mesa, córki Alfonsa Alfonsina (Robertyng-Bourgogne-de Mâcon), infanta Kastylii, seniora de Molina y Mesa. W Chartres 21 marca 1329 roku poślubił Joannę Sabaudzką (urodzona około 1310 roku, zmarła w Château de Vincennes 29 czerwca 1344 roku), córkę Edwarda, hrabiego Sabaudii, Aosty, Moriany i Blanki Robertyng-Capet-Bourgogne.
W 1297 roku Jan żenił się Izabelą de Valois, najstarsza córka Karola de Valois i jego pierwszej żony Małgorzaty Andegaweńskiej. Jan miał wówczas jedenaście lat, a Izabella tylko pięć.
Isabella umarł bezdzietnie w 1309 roku. W 1310 roku Jan ożenił się powtórnie z Izabelą Kastylijską, córką Sancha IV króla Kastylii i jego żony Maríi de Molina. Jan miał wówczas dwadzieścia cztery lata, a Izabela dwadzieścia siedem.
I tym razem żona Izabela umiera bezdzietnie w 1328 roku. W 1329 roku Jan następnie żeni się po raz trzeci z Joanną Sabaudzką, jedynym dzieckiem Edward Sabaudzkiego i Blanche z Burgundii. Jan miał wtedy czterdzieści trzy lata, a Joanna około dziewiętnastu.
Jan zmarł przed śmiercią jego trzeciej żony nie pozostawiwszy dziedzica. Jego śmierć spowodowała w Bretanii wojnę o sukcesję, która trwała od 1341 roku do 1364 roku, trwająca między hrabiami Blois i hrabiami Dreux, do których dołączył spokrewniony z książętami Bretanii, hrabią Montfort.
Książę nie przepadał za swoim przyrodnim rodzeństwem, dziećmi ojca z drugiego małżeństwa. Od początku panowania starał sie o anulowanie tego małżeństwa i uznanie jego przyrodniego rodzeństwa za dzieci nieślubne. Kiedy to się nie udało rozpoczął starania o odsunięcie od dziedziczenia swojego przyrodniego brata, Jana de Montfort. W 1340 roku Jan III nieoczekiwanie pogodził się z bratem i wyznaczył go dziedzicem Bretanii. Leżąc na łożu śmierci powiedział na temat sukcesji bretońskiej: Na miłość boską! Zostawcie mnie w spokoju i nie męczcię mojej duszy takimi drobnostkami.
Jan zmarł w 1341 roku nie doczekawszy się męskiego potomka. Jego śmierć przypadła na początek wojny stuletniej między Anglią i Francją. Oba walczące kraje zgłosiły swoich pretendentów do bretońskiego tronu. Francja popierała bratanicę zmarłego księcia, Joannę, i jej męża Karola de Blois. Joanna była córką Gwidona, drugiego (po Janie III), najstarszego syna Artura II. Kandydatem Anglików był natomiast czwarty z braci (trzeci, Piotr, zmarł bezpotomnie w 1312 roku), Jan de Montfort. Rozpoczęła się wieloletnia wojna o sukcesję bretońską.
Pochowany w Ploërmel.
Żródła:
John III w "Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Jan III Dobry w "Wikipedii"
Jean III w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
10-07-2022
02-07-2022
13-10-2020