
Emerick Joseph Wolfgang Héribert von Dalberg (urodzony w Moguncji, 31 maja 1773 roku, zmarł na zamku Herrnsheim, 27 kwietnia 1833 roku) herb
Syn Wolfgang Heribert von Dalberg i Elisabeth Augusta Ulner von Dieburg.
I książę (duc) de Dalberg od 14 kwietnia 1810 roku do 27 kwietnia 1833 roku, członek Tymczasowego Rządy Francuzów od 1 kwietnia do 14 kwietnia 1814 roku.
Poślubił 27 lutego 1807 roku w Paryżu Marie Pellegrine Thérese de Brignole-Salé (urodzona w 1787 roku, zmarła 14 marca 1860 roku), córkę Antonia Giulio Brignole Sale, IX markiza di Groppoli i Anna Pieri.
Emmerich Joseph von Dalberg był synem barona Wolfganga Heriberta von Dalberga i jego żony Elisabeth Auguste Ulner von Dieburg, wnuczki palatynackiego dyplomaty Franza Pleickarda Ulnera von Dieburga. Emmerich Joseph von Dalberg był więc także bratankiem wielkiego księcia Karola Theodora von Dalberga, ostatniego księcia-elektora Moguncji, ostatniego cesarskiego kanclerza dawnego Cesarstwa Niemieckiego i księcia prymasa Konfederacji Reńskiej. Emmerich Joseph von Dalberg został ochrzczony 31 maja 1773 roku, w niedzielę Zesłania Ducha Świętego, kościele w St. Emmeran w Moguncji. Ojcem chrzestnym był arcybiskup Moguncji, książę-elektor Emmerich Joseph von Breidbach zu Bürresheim.
W młodości Emmerich Joseph von Dalberg zajmował stanowisko duchowne w Moguncji, z której zrezygnował już w 1787 roku. W 1803 roku wstąpił do służby państwowej Badenii. Jako wysłannik Badenii w Paryżu spotkał się z francuskim ministrem spraw zagranicznych Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord. Od czerwca 1808 roku do marca 1809 roku Dalberg tymczasowo i tymczasowo kierował Ministerstwem Finansów w Karlsruhe i był dyrektorem gabinetu rządu Badenii. W sierpniu 1809 roku wrócił na placówkę dyplomatyczną w Paryżu. Na początku 1810 roku brał udział w przygotowaniach do małżeństwa Napoleona I i Marii-Ludwiki von Habsburg w marcu 1810 roku. Wkrótce potem, w marcu 1810 roku, zrezygnował ze stanowiska ambasadora Badenii w Paryżu i ze służby cywilnej Badenii.
Główne majątki Emmericha Josepha von Dalberga znajdowały się głównie na lewym brzegu Renu, a więc we Francji (Département du Mont-Tonnerre) od 1798 roku, które zostały "tymczasowo" zajęte przez Francję, jako "wrogiego cudzoziemca". Aby odzyskać swoją własność musiał się deklarować jako obywatel i mieszkaniec Francji.
Ponadto udało mu się osiągnąć wzrost rangi - prawdopodobnie dzięki bliskim związkom z Talleyrandem - co przeskoczyło kilka poziomów w hierarchii szlachty i uczyniło barona księciem. 14 kwietnia 1810 roku Emmerich Joseph von Dalberg został mianowany księciem i czlonkiem Rady Stanu, otrzymał darowiznę w wysokości 4 milionów franków i roczną emeryturę w wysokości 200.000 franków. Tytuł księcia brzmiał: Duc de Dalberg.
Kiedy Talleyrand wypadł z łask, Dalberg również się wycofał, ale został nazwany jednym z pięciu urzędników państwowych, którzy doprowadzili do Restauracji Burbonów w kwietniu 1814 roku i uzyskując wraz z Talleyrand przejęcie rządów tymczasowych, jako minister pełnomocny Francji. Wraz z Talleyrandem bronił francuskich interesów na Kongresie Wiedeńskim.
W okresie 100-dni Napoleon I umieścił go na liście dwunastu wygnańców, i skonfiskatę wszystkich ziem i tytułów.
Jednak po drugiej Restauracji Burbonów, Dalberg odzyskał wszystko, i został ministrem stanu oraz pełnił funkcję para Francji. W 1816 roku został ambasadorem króla Francuzów u króla Sardynii i Piemontu w Turynie. Następnie mieszkał w Paryżu, a w ostatnich latach życia w swoim zamku w Herrnsheim (dziś: Worms). W 1808 roku Emmerich Joseph von Dalberg zlecił odrestaurowanie i fundamentalną przebudowę zamku Herrnsheim przez Johanna Philippa Mattlenera według planów Jakoba Friedricha Dyckerhoffa.
Emmerich Joseph Herzog von Dalberg zmarł 27 kwietnia 1833 roku w pałacu Herrnsheim, w wieku 60 lat i został pochowany w kaplicy Dalberg miejscowego kościoła św. Piotra. Pozostawił po sobie dużą liczbę artykułów, z których większość nie została jeszcze oceniona naukowo. Należą do nich autobiografia, która została rozpoczęta, ale nigdy nie została ukończona, wpisy do dziennika i korespondencja z 1810 roku.
Poślubił Marie Pellegrine Thérese de Brignole-Sale, z którą miał córkę:
Marie Louise Pelline von Dalberg (urodzona 6 stycznia 1813 roku, zmarła 14 marca 1860 roku), żona: Sir Ferdinand Acton (urodzony 24 lipca 1801 roku, zmarła 31 stycznia 1837 roku), VII baroneta Acton; żona: George Leveson-Gower (urodzony 11 maja 1815 roku, zmarł 31 marca 1891 roku), II earla de Granville.

Żródła:
Emmerich Joseph von Dalberg w "Wikipedia", tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Emmerich Joseph, I. duc de Dalberg w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
14-04-2021