
Eudes [Odo] Robertyng (urodzony około 860 roku, zmarł w La Fere-sur-Oise, 3 stycznia 898 roku)
Syn Roberta IV "Mocnego" Robertynga, margrabiego Neustrii, hrabiego Orleanu, Wormacji, Angers, Andegawenii i Paryża i Adelajdy z Tours, córki Hugona I "Trwożliwego", hrabiego Tours, Sundgau i Sens.
Hrabia Paryża, Troyes, 'Orléanu, opat de Saint-Denis i de Saint-Germain, des Prés od 882 roku do 29 lutego 888 roku, książę Frankonii, markiz Neustrii, opat de Marmoutier, de Saint-Martin de Tours de Camery i de Villeloin od 886 roku do 29 lutego 888 roku, król Francji od 29 lutego 888 roku do 3 stycznia 898 roku.
W 881 roku poślubił Théodrate de Troyes, córkę Alerama, hrabiego de Troyes.
Po śmierci ojca w walkach przeciw Normanom w 866 roku odziedziczył jego ziemie (hrabstwo Paryża), ale wobec jego małoletniości Karol II "Łysy" przekazał władzę nad nimi Hugonowi Opatowi.
Po śmierci Karlomana w 884 roku należał do grupy możnowładców zachodnio-frankońskich, którzy wezwali do objęcia tronu cesarza Karola III "Otyłego" w 885 roku.
Był współorganizatorem obrony Paryża przez najazdem normańskim w latach 885-886, której sukces przyniósł mu wielką popularność. Po dowodzeniu zwycięską obroną podczas oblężenia Paryża przez wikingów został wybrany królem zachodniofrankijskim. Podczas oblężenia tego miał utracić prawą rękę, zlecił jednak, by wykonano dlań w jej miejsce metalową protezę i - jak zaświadcza kronikarz Abbon - "nie była ona mniej sprawna od dawnej dłoni".
W 886 roku otrzymał od cesarza dawne posiadłości ojca nad Loarą (m.in. Orlean i hrabstwa: Blois, Tours i Angers) oraz opactwa klasztorów Saint-Martin de Tours i Marmoutier. Uzyskał wówczas spory wpływ na episkopat.
Po śmierci Karola "Otyłego" w 888 roku przy wsparciu większości biskupów został wybrany na króla zachodnio-frankońskiego, po koronacji w Compiegne lutym 888 roku przekazał władzę nad rodzinnymi dobrami bratu Robertowi. Jednocześnie część możnych wybrała na króla Gwidona ze Spoleto, który jednak, choć przeprowadził swą koronację w Langres, faktycznie władzy nie objął i wkrótce powrócił do Italii. Dzięki kolejnemu zwycięstwu nad Normanami pod Monfaucon w czerwcu 888 roku i zawarciu przymierza z Arnulfem z Karyntii umocnił swą pozycję i przeprowadził ponowną koronację w Reims listopadzie 888 roku.
W 889 roku zorganizował wyprawę do wymykającej się władzy królewskiej Akwitanii. Kontynuował tradycje karolińskie. Próba umocnienia władzy (bezpośrednią władzę sprawował jedynie na terenach na północ od Loary) oraz liczne apanaże dla robertyńskich krewnych i popleczników (m.in. dla brata Roberta) doprowadziły do powstania opozycji, którą umocniły niepowodzenia w walce przeciwko Normanom.
W 893 roku grupa hrabiów pod przewodnictwem arcybiskupa Fulko z Reims doprowadziła do koronacji Karolinga Karola III "Prostaka" i wezwała na pomoc Arnulfa z Karyntii. Po wybuchu wojny domowej, wobec znacznego poparcia, jakie zdobył początkowo Karol Prostak, Arnulf uznał go za prawowitego władcę w 894 roku. Wkrótce Odo zdołał przeciągnąć na swoją stronę poszczególnych feudałów i osłabić siły Karola, został ponownie uznany przez Arnulfa w 895 roku i większość możnych, a pokonany Karol otrzymał miasto Laon. Mimo tego sukcesu władza Odona została wydatnie osłabiona, co uniemożliwiło mu zapanowanie nad umacnianiem się władzy wielkich feudałów. Wobec siły stronnictwa karolińskiego i pod jego naciskiem tuż przed śmiercią wyznaczył na następcę tronu Karola "Prostaka".
Zmarł w styczniu 898 roku i został pochowany w Saint Denis w Paryżu.
Poślubił Téodratę, córkę Alerama, hrabiego de Troyes, z którą doczekał się:
Raoul of Aquitaine (urodzony około 882 roku, żył jeszcze w 898 roku),
Arnulf (urodzony około 885 roku, zmarł w 898 roku),
Gui (urodzony w 888 roku, żył jeszcze w 903 roku).
pochodzenie nie zostało jeszcze udowodnione - Oda (urodzona około 883 roku, zmarła zapewne w 952 roku), żona: Zwentibolda (zmarł w 900 roku), króla Lotaryngii.
Żródła:
"Słownik władców świata" - Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza i Kamil Stepan, Kraków 2005
30-08-2020