Eudes [Odo] Robertyng (urodzony około 860 roku, zmarł w La Fere-sur-Oise, 3 stycznia 898 roku)

Syn Roberta IV "Mocnego" Robertynga, margrabiego Neustrii, hrabiego Orleanu, Wormacji, Angers, Andegawenii i Paryża i Adelajdy z Tours, córki Hugona I "Trwożliwego", hrabiego Tours, Sundgau i Sens.

Hrabia Paryża, Troyes, 'Orléanu, opat de Saint-Denis i de Saint-Germain, des Prés od 882 roku do 29 lutego 888 roku, książę Frankonii, markiz Neustrii, opat de Marmoutier, de Saint-Martin de Tours de Camery i de Villeloin od 886 roku do 29 lutego 888 roku, król Francji od 29 lutego 888 roku do 3 stycznia 898 roku.

W 881 roku poślubił Théodrate de Troyes, córkę Alerama, hrabiego de Troyes.

Po śmierci ojca w wal­kach przeciw Normanom w 866 roku odziedziczył jego ziemie (hrabstwo Paryża), ale wobec jego małoletniości Karol II "Łysy" przeka­zał władzę nad nimi Hugonowi Opatowi.

Po śmierci Karlomana w 884 roku należał do gru­py możnowładców zachodnio-frankońskich, którzy wezwali do objęcia tronu cesarza Karola III "Otyłego" w 885 roku.

Był współor­ganizatorem obrony Paryża przez najazdem normańskim w latach 885-886, której sukces przy­niósł mu wielką popularność. Po dowodzeniu zwycięską obroną podczas oblężenia Paryża przez wikingów został wybrany królem zachodniofrankijskim. Podczas oblężenia tego miał utracić prawą rękę, zlecił jednak, by wykonano dlań w jej miejsce metalową protezę i - jak zaświadcza kronikarz Abbon - "nie była ona mniej sprawna od dawnej dłoni".

W 886 roku otrzy­mał od cesarza dawne posiadłości ojca nad Loarą (m.in. Orlean i hrabstwa: Blois, Tours i Angers) oraz opactwa klasztorów Saint-Martin de Tours i Marmoutier. Uzyskał wówczas spory wpływ na episkopat.

Po śmierci Karola "Otyłego" w 888 roku przy wspar­ciu większości biskupów został wybrany na króla zachodnio-frankońskiego, po korona­cji w Compiegne lutym 888 roku przekazał władzę nad rodzinnymi dobrami bratu Robertowi. Jednocześnie część możnych wybrała na króla Gwidona ze Spoleto, który jednak, choć przeprowadził swą koronację w Langres, faktycznie władzy nie objął i wkrótce powrócił do Italii. Dzięki kolejnemu zwy­cięstwu nad Normanami pod Monfaucon w czerwcu 888 roku i zawarciu przymierza z Arnulfem z Karyntii umocnił swą pozycję i prze­prowadził ponowną koronację w Reims listopadzie 888 roku.

W 889 roku zorganizował wyprawę do wymykającej się władzy królewskiej Akwitanii. Kontynuował tradycje karolińskie. Próba umocnienia władzy (bezpośrednią władzę sprawował jedynie na terenach na północ od Loary) oraz liczne apanaże dla robertyńskich krewnych i popleczników (m.in. dla brata Roberta) doprowadziły do powstania opozycji, którą umocniły niepo­wodzenia w walce przeciwko Normanom.

W 893 roku grupa hrabiów pod przewodnictwem arcybiskupa Fulko z Reims doprowadziła do koro­nacji Karolinga Karola III "Prostaka" i we­zwała na pomoc Arnulfa z Karyntii. Po wy­buchu wojny domowej, wobec znacznego poparcia, jakie zdobył początkowo Karol Prostak, Arnulf uznał go za prawowitego władcę w 894 roku. Wkrótce Odo zdołał przecią­gnąć na swoją stronę poszczególnych feudałów i osłabić siły Karola, został ponow­nie uznany przez Arnulfa w 895 roku i większość możnych, a pokonany Karol otrzymał mia­sto Laon. Mimo tego sukcesu władza Odona została wydatnie osłabiona, co uniemoż­liwiło mu zapanowanie nad umacnianiem się władzy wielkich feudałów. Wobec siły stron­nictwa karolińskiego i pod jego naciskiem tuż przed śmiercią wyznaczył na następcę tronu Karola "Prostaka".

Zmarł w styczniu 898 roku i został pochowany w Saint Denis w Paryżu.

Poślubił Téodratę, córkę Alerama, hrabiego de Troyes, z którą doczekał się:

Raoul of Aquitaine (urodzony około 882 roku, żył jeszcze w 898 roku),

Arnulf (urodzony około 885 roku, zmarł w 898 roku),

Gui (urodzony w 888 roku, żył jeszcze w 903 roku).

pochodzenie nie zostało jeszcze udowodnione - Oda (urodzona około 883 roku, zmarła zapewne w 952 roku), żona: Zwentibolda (zmarł w 900 roku), króla Lotaryngii.


Żródła:

"Słownik władców świata" - Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza i Kamil Stepan, Kraków 2005

30-08-2020