Franciszek [François I] I Baudemont-Vaudémont-Guise Lotaryński (urodzony na zamku Bar-le-Duc, 17 lutego 1519 roku, zmarł na zamku Cernay, Saint-Pryvé-Saint-Mesmin lub Saint-Hilaire-Saint-Mesmin, 24 lutego 1563 roku) herb

Syn Claude I Baudemont-Vaudémont-Guise Lotaryńskiego, księcia de Guise, markiza d'Elbouf, hrabigo d'Aumale, seniora de Joinville i de Boves, para Francji i Antoniny Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme, córki François Robertyng-Capet-Bourbon, hrabiego de Vendôme.

Hrabia i I książę d'Aumale i par Francji od 5 lipca 1547 roku do 24 lutego 1563 roku, senior i I książę Joinville od kwietnia 1547 roku do 24 lutego 1563 roku, II książę de Guise i par Francji, baron d'Eclaron, d'Ancerville, de Montiers-sur-Saulx, de Sablé, de la Ferté-Bernard i de Lambesc, markiz du Maine i de Mayenne, dziedziczny marszałek Szampanii od 12 kwietnia 1550 roku do 24 lutego 1563 roku, wielki mistrz Francji od 10 lipca 1559 roku do 24 lutego 1563 roku, generał-porucznik Francji [Lieutenant-general du Roi] w 1558 roku i w 1560 roku, generał-porucznik [Lieutenant General] Szampanii i de Brie.

W Saint Germain-en-Laye 29 kwietnia 1548 roku poślubił Annę Welf d'Este (urodzona w Ferrarze, 16 listopada 1531 roku, zmarła w Nemours, 15 maja 1607 roku), księżną de Montargis, hrabinę de Gisors, seniorkę de Montargis, córkę Hercole II Welf d'Este, księcia Ferrary i Renée Robertyng-Capet-Valois-d'Orléans, księżny de Chartres, córki Ludwika XII "Ojca Ludu, Sprawiedliwego, Wielkiego" Orleańskiego [Robertyng-Capet-Valois-d'Orléans], księcia d'Orléans, hrabiego de Blois, de Valois i para Francji, księcia Mediolanu, hrabiego d'Asti, tytularnego cesarza Bizancjum, króla Francji, króla Neapolu, księcia Bretanii iure uxoris, tytularnego króla Sycylii i Jerozolimy.

Syn Klaudiusza Lotaryńskiego, urodził się na zamku w Bar-le-Duc. Towarzysz dzieciństwa króla Francji, Henryka II. Wuj Marii Stuart. Poślubił Annę d'Este, po matce wnuczkę króla Francji Ludwika XII, a córkę Herkulesa II d'Este, księcia Ferrary, Modeny i Reggio, oraz Renée de France.

Wódz armii francuskiej, zajął Neapol i zdobył Calais z rąk Anglików w 1557 roku.

Odegrał decydującą rolę w pacyfikacji tumultu w Amboise w marcu 1560 roku. Gwizjusz wymógł wówczas na małoletnim królu nominację na generalnego namiestnika królestwa na czas zamieszek i zadecydował o egzekucji wszystkich schwytanych buntowników protestanckich.

W wyniku nacisku hugenotów Katarzyna Medycejska w styczniu 1562 roku wydała edykt tolerancyjny, który m.in. zezwalał na prywatne odprawianie obrzędów protestanckich. 1 marca 1562 roku Franciszek de Guise nakazał masakrę protestantów w miasteczku Wassy w Szampanii, którzy odprawiali publicznie, wbrew edyktowi, nabożeństwa protestanckie. Prowokacja ta skłoniła księcia Kondeusza do wyruszenia na czele szlachty protestanckiej na Paryż. W odpowiedzi Franciszek de Guise, Anne de Montmorency i marszałek de Saint-André zawiązali triumwirat kierujący siłami katolickimi. Rozpoczęła się pierwsza wojna religijna. W bitwie pod Dreux 19 grudnia 1562 roku Franciszek de Guise pokonał wojska Kondeusza (w bitwie zginął marszałek de Saint-André). Franciszek de Guise rozpoczął oblężenie Orleanu, jednak w jego trakcie zginął z rąk skrytobójcy - Jeana de Poltrot.


Żródła:

Franciszek de Guise w "Wikipedia"


FRANÇOIS de Guise w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


FRANÇOIS de Guise w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Francois de Guise (Francois I. de Lorraine) w "WORLDHISTORY - Personen der Werltgescichte" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Francois de Lorraine, duc de Guise w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

16-04-2021