Henryk VI Robert Ferdinand Marie Louis Philippe Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-d'Orléans (urodzony w Château Le Nouvion-en-Thiérache, 5 lipca 1908 roku, zmarł w Chérisy, 19 czerwcu 1999 roku) herb

Syn Jean III Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-d'Orléans, księcia de Guise i Isabelle Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Orléans, córki Filipa VII [Ludwika Filipa II] Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Orléans, tytularnego króla Francuzów, Jego Królewskiej Wysokości księcia królewskiego Francji, Jego Królewskiej Wysokości księcia Orleanu, Jego Królewskiej Wysokości hrabiego Paryża, I księcia krwi Francji, orleańskiego tytularnego króla Francji i Nawarry, głowy francuskiego Domu Królewskiego i pretendenta do tronu Francji i Nawarry.

Jego Królewska Wysokość książę d'Orléans, Jego Królewska Wysokość książę de Valois, Jego Królewska Wysokość książę de Chartres, Jego Królewska Wysokość książę de Guise, d'Enghien, Jego Królewska Wysokość książę de Vendôme, Jego Królewska Wysokość książę de Penthievre, Jego Królewska Wysokość książę d'Aumale, Jego Królewska Wysokość książę de Nemours i Jego Królewska Wysokość książę de Montpensier, delfin Owernii (d'Auvergne), Jego Królewska Wysokość książę de Joinville, Jego Królewska Wysokość książę de Condé, Jego Królewska Wysokość delfin Francji i następca tronu od 28 marca 1926 roku do 25 sierpnia 1940 roku, głowa Domu Orleańskiego Orleński, Jaśnie Wielmożny (Monseigneur) hrabia Paryża, tytularny król Francuzów jako Henryk VI lub Henryk V od 25 sierpnia 1940 roku do 19 czerwca 1999 roku.

W Palermo, 8 kwietnia 1931 roku poślubił Isabella d'Orléans-Bragança y Dobrzensky de Dobrzenicz [Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Orléans-Bragança] (urodzona w Château d'Eu w Normandii, 13 sierpnia 1911 roku, zmarła w Paryżu, 5 lipca 2003 roku), córkę Pedro de Alcântara d'Orléans-Bragança [Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Orléans-Bragança], księcia Grao Pará, następcy cesarskiego tronu Brazylii i Elżbiety Gräfin Dobrzensky de Dobrzenicz, córki Johanna Wenzela Grafa Dobrzensky de Dobrzenicz.

Henryk jest pra-prawnukiem króla Francuzów - Ludwika Filipa I.

Jedyny syn Jeana, księcia d'Orléans, diuka Guise oraz jego żony księżniczki Isabelle d'Orléans "córki Francji" (filie de France). Urodził się 5 lipca 1908 roku w zamku, w Nouvion-en-Thiérache, w departamencie Aisne, we Francji, zmarł 19 czerwca 1999 roku. Jesienią 2000 roku w paryskim hotelu Drouot czynna była wystawa (połączona ze sprzedażą) przedmiotów należących do rodziny zmarłego hrabiego Paryża; wartość mebli, obrazów, broni, odznaczeń, zdjęć itp. szacowano na wiele milionów dolarów.

Podczas swoich rządów jako pretendenta do tronu, Henryk roztrwonił rodzinny majątek (pierwotnie równowartość 40 milionów dolarów) - wyprzedał biżuterię, obrazy, meble i nieruchomości, aby samemu prowadzić „wygodne życie" razem ze swoją kochanką - Monique Friesz, byłą pielęgniarką. Doprowadziło to do otwartego konfliktu między nim a jego dziećmi, które w ten sposób zostały pozbawione spadku.

Dzieciństwo spędził w Maroku, koło Larache, gdzie w 1909 roku jego rodzice osiedlili się jako koloniści. Zaczął studiować na uniwersytecie w Angers (Francja), często bywał w Paryżu. Gdy w 1926 roku został następcą szefa domu królewskiego, nie mógł już przyjeżdżać do Francji, bo zabraniała tego ustawa o emigracji z 22 czerwca 1886 roku. W 1929 roku otrzymał tytuł hrabiego Paryża.

W 1931 roku zamieszkał wraz z żoną w Belgii, w zamku w Agimont. Książę Henri studiował na uniwersytecie w Louvain. Odbył wiele podróży po Europie. Pasjonował się lotnictwem, uzyskał dyplom pilota. Utrzymywał kontakty z Francuzami o różnych poglądach politycznych. Stopniowo zaczął oddalać się od nacjonalistycznych organizacji Action Franęaise i jej przywódcy Charles'a Maurras (do zerwania doszło w 1937 roku). W 1934 roku założył pismo "Questions du jour", potem dziennik "Le Courrier royal". We wrześniu 1939 roku, po wybuchu wojny, nie mógł służyć w armii francuskiej. W czerwcu 1940 roku wstąpił więc do Legii Cudzoziemskiej pod nazwiskiem Henriego Orliaka. Po demobilizacji w Marsylii udał się do Maroka, gdzie 24 sierpnia 1940 roku zmarł jego ojciec. Wtedy hrabia Paryża został szefem domu królewskiego i w 1941 roku zamieszkał wraz z rodziną w regionie Rabatu.

W końcu II wojny światowej przeniósł się z Maroka do Pampeluny (Hiszpania), a w 1946 roku osiedlił się w Sintra (Portugalia), gdzie do dziś posiadłość Quinta do Anjinho jest ośrodkiem skupiającym Orleańczyków. 22 czerwca 1950 roku parlament francuski uchylił ustawę o emigracji i książę wrócił do Francji. Kilka lat mieszkał w posiadłości Coeur Volant w Louveciennes, potem w Paryżu i w Chantilly. Podobno w latach 1962-1965 genenerał de Gaulle (z którym hrabia Paryża utrzymywał doskonałe stosunki) myślał o tym, by Henn został po nim szefem państwa, ale nic w tym kierunku nie uczynił.

W latach 70-tych książę zaangażował się w działalność dwóch fundacji, którym przewodniczył: Fondation St-Louis (utrzymanie dziedzictwa kulturalnego dynastii Kapetyngów) i Fondation Condć (opieka nad domem dla emerytów i szpitalem geriatrycznym). W 1979 roku opublikował aires et de combat, w 1983 roku Lettre aux Franqais i w 1987 roku L'avenir dure longtemps. W 1992 roku przeciwstawił się ratyfikacji układu z Maastricht.

8 kwietnia 1931 roku poślubił w Palermo (Sycylia) swą kuzynkę księżniczkę Isabelle d'Orléans-Braganęa, urodzoną 13 sierpnia 1911 roku była córką brazylijskiego księcia Pedro d'Alcantara i księżniczki, z domu hrabianki Elżbiety Dobrzensky de Dobrzenicz. Uchodziła za jedną z najładniejszych dziewcząt w Europie.

Ze związku z Isabella d'Orléans-Bragança y Dobrzensky de Dobrzenicz, hrabia Paryża ma 11-ścio dzieci i posiada 40 wnuków i wnucząt oraz 44 prawnuków i prawnucząt.

W 1984 roku Henryk ogłosił, że jego syn - delfin Henryk utracił swój spadek i prawa do tronu, ponieważ rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną i ożenił się po raz drugi - wziął ślub cywilny (wielu francuskich rojalistów nie uznaje ślubów cywilnych. Henryk nadał synowi mniej wartościowy tytuł, "hrabiego de Mortain" na miejsce "hrabiego de Clermont" i powiedział również, że znalazł się on poza linią sukcesji. Po kilku latach, po ślubie kościelnym, jednak Henryk przywrócił synowi wszelkie dawne tytuły (w tym delfina), a jego nowej żonie - Micaeli Cousino Quinones de Leon, nadał tytuł "księżnej de Joinville".

Henryk również pozbawił praw do dziedziczenia swoich dwóch innych synów: Michela i Thibaut, ponieważ obaj poślubili żony z ludu, nie zaś z rodzin ze szlachetnych rodów. Ta decyzja została później anulowana przez jego sukcesora. Te działania Henryka dotyczące dziedziczenia nie zostały nigdy uznane przez większość rojalistów, dlatego nie były one wiążące.

Przez kilkadziesiąt lat Henry d'Orléans i Isabelle uchodzili za wzorowe małżeństwo. Ale w lipcu 1999 roku, po śmierci Henriego, prasa podała, że od wielu lat miał kochankę i oddał jej niemal cały majątek rodowy (do domu królewskiego należało wiele majątków leśnych we Francji, których wartość - łącznie z zamkami i dziełami sztuki - oceniano na 650 mln dolarów). Podobno książę, gdy miał 67 lat, a więc w 1975 roku, nawiązał romans z dwudziestoletnią pokojówką Moniką Friesch. Wskutek tego w 1978 roku Isabelle - w tajemnicy przed dziećmi - wystąpiła do sądu o separację. U schyłku życia, na początku 1999 roku, hrabia przeniósł się razem z Moniką do posiadłości w Dreux. Wkrótce potem zmarł.

W 1999 roku ukazała się książka pt. Les Tenebreuses Affaires du Comte de Paris (Ciemne sprawy hrabiego Paryża), której autorem jest jego syn Jacques. Obwinia on w niej ojca o różne działania na szkodę własnych dzieci. Zarzuca mu m.in., że dwoje z nich, Franęois i Diane, wysłał w 1952 roku na sześć miesięcy do szpitala psychiatrycznego. Od tego czasu - jak pisze Jacques d'Orkans - Francois i Diane żywili "pogardę i nienawiść" do szefa domu królewskiego. Wdowa po nim, hrabina Paryża, utrzymuje, iż w książce są "niedopuszczalne kłamstwa i uproszczenia", ale zarazem przyznaje, że hrabia-małżonek należał do introwertyków, był mistykiem i bardzo surowym człowiekiem, co powodowało, iż dzieci ("dla których miał wiele serca") nie miały do niego łatwego dostępu.

Henryk zmarł na raka prostaty, w Chérisy. Został pochowany w kaplicy królewskiej w Dreux.


Żródła:

"MONETY KSIĄŻĄT LEGNICKO-BRZESKICH" - Poczet rodów królewskich i książęcych - autor: Tadeusz Pasierbiński, ISKRY 2002


Henryk Orleański (hrabia Paryża) w "Wikipedia", tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Henri (VI.) d'Orleans w "WORLDHISTORY - Personen der Werltgescichte" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Henri d'Orléans, comte de Paris w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

08-08-2021

05-08-2021

22-04-2021