
Hugon II "Kapet" Robertyng (urodzony około 941 roku, zmarł niedaleko Prasville, Eure-et-Loire, 24 października 996 roku) herb
Syn Hugona I "Wielkiego" Robertynga, hrabiego Paryża, markiza Neustrii, hrabiego Orleanu, opata Saint-Martin w Tours, Marmoutier, Saint-Germain w Auxerre, Saint-Denis, Saint-Maur-des-Fossés, Morienval, Saint-Riquier i Saint-Valéry-sur-Somme, księcia Franków, hrabiego d'Autun, d'Auxerre, de Nevers, de Sens, de Chalon i de Mâcon, księcia Burgundii de iure, księcia Akwitanii, regenta Francji i Jadwigi (Hartwige, Hathui) Liudolfing Saskiej, córki Henryka I "Ptasznika" Ludolfinga, króla Niemiec, księcia Saksonii i Turyngii.
Hrabia Paryża, hrabia Orleanu, hrabia Senlis, hrabia Dreux, hrabia Troyes, hrabia d'Autun, hrabia d'Auxerre, hrabia de Sens, hrabia de Chalon, hrabia de Mâcon, opat de Saint-Denis, opat de Saint-Germain-des-Prés, opat de Marmoutier, opat de Saint-Martin de Tours, opat de Carmery, opat de Villeloin i książę Franków jako Hugon II od 16 czerwca 956 roku do 22 maja 987 roku, regent Francji od 21 maja do 3 czerwca? 987 roku, król Franków jako Hugon I od 3 czerwca? 987 roku do 30 grudnia 987 roku, król Francji jako Hugon I od 30 grudnia 987 roku do 24 października 996 roku.
W 970 roku poślubił Adelajdę Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers (urodzona między 950 a 955 rokiem, zmarła 15 czerwca zapewne w 1004 roku), córkę Wilhelma III "Jasnowłosego" Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers, księcia Akwitanii, hrabiego Poitiers, hrabiego d'Auvergne, opata Saint-Hilaire de Poitiers i Adeli Rögnvaldsson Normandzkiej, córki Rollona Rögnvaldsson, księcia Normandii.
Założyciel dynastii Kapetyngów.
Był najstarszym synem potężnego Hugo "Wielkiego" i Jadwigi Saksonii, córki króla Henryka I i siostry cesarza Otto I. Wywodził się z rodu zwanego Robertynami, pochodzącymi od hrabiego Paryża, Roberta, który od początku X wieku konkurował o tron z Karolingami. Przydomek króla, znany od połowy XI wieku, wziął się od piastowanej przezeń godności świeckiego opata w kilku klasztorach i nawiązywał najpewniej do nazwy płaszcza kościelnego, KAPY (franc. Chapet, Chappez, łac. Capetus, Capito, Capucii).
Umierając w 956 roku Hugo "Wielki" pozostawił po sobie trzech młodocianych synów. Na łożu śmieci powierzył ich opiece Roberta I Normandzkiego i Brunona "Wielkiego", biskupa Kolonii i księcia Dolnej Lotaryngii, swego szwagra.
Wychował się na dworze Ryszarda I Normandzkiego. W 956 roku odziedziczył po swym ojcu tytuł księcia Francji stając się nąjwiększym feudałem francuskim. Odziedziczył dobra rodowe, rozciągające się od Normandii i Bretanii na północy po Akwitanię i Burgundię na południu, obejmujące hrabstwa między Orleanem a Senlis z Paryżem oraz opactwa w Saint-Denis, Saint-Germain-des-Prés, Marmoutier, Tours, Camery i Villeloin. W 960 roku król Lotar potwierdził jego tytuły księcia Francji i margrabiego Neustrii.
Bruno dołożył wszelkich starań by zapewnić młodym Robertynom sukcesję po ojcu. Wymógł na Lotarze III nadanie Hugonowi w 965 roku tytułu dux Francorum ("księcia Franków"), a młodszemu Odonowi inwestyturę Burgundii, którą po śmierci tego objął najmłodszy Odon-Henryk w 965 roku. Hugo objął we władanie dużą dzielnicę, w jego bezpośrednim władaniu było kilka hrabstw, przede wszystkim: Paryż, Orlean, Senlis i Dreux. Jego wasalami byli hrabiowie: Blois, Andegawenii, Maine i Tours, ponadto sprawował on kontrolę nad kilkoma bogatymi opactwami. W teorii Hugo jako książę Neustrii posiadał pewne prawa do zwierzchnictwa nad hrabstwami Normandii, Bretanii i Flandrii, jednak już wtedy zależność ta była czysto iluzoryczna.
Latem 968 roku zawarł związek małżeński z Adelajdą, córką Wilhelma III, księcia Akwitanii, hrabiego Poitou, Owernii i Limoges, z którą miał miał pięcioro dzieci - trzy córki i dwóch synów.
W Ronfiikcie pomiędzy Lotarem a Ludolfingami stał początkowo po stronie króla, choć jego matka była siostrą Ottona I "Wielkiego" i dowodził wojskami, które odparły pod Paryżem najazd cesarza Ottona II w 987 roku. Później nawiązał z Ottonem II kontakty ktore kontynuował także podczas krótkich rządów Ludwika V "Leniwego" tworząc wraz z królową matką Emmą i arcybiskupem Adalbertem z Reims antykrólewski sojusz, którego zwolennicy dążyli do ugodowej polityki wobec Niemiec.
Po bezpotomnej śmierci Ludwika V, ostatniego zachodnio-frankońskiego Karolinga w 987 roku, należał do przeciwników wyboru przez innego z Karolingów - stryja, księcia Brabancji Karola.
Pretensje odsuniętego od tronu księcia Karola doprowadziły do konfliktu. Zwolennicy Karola, mający wsparcie nowego arcybiskupa Reims Arnulfa, okresowo zajęli Reims i Laon, lecz w 991 roku Karol został podstępem pojmany przez Hugona i wkrótce zmarł w więzieniu. Hugo usunął nielojalnego Arnulfa z urzędu i zastąpił go swym stronnikiem Gerbertem z Aurillac, co doprowadziło do długoletniego sporu z udziałem papieży: Jana XV i Grzegorza V. Mimo pod porządkowania się Hugonowi większości baronów jego słaba władza ograniczała się taktycznie do domeny królewskiej, a do jej nielicznych podpór należał Kościóła, któremu król odwdzięczał się licznymi nadaniami. Opozycja karolińska nie była w stanie skoordynować swych wysiłków, dzięki czemu umiejętna dyplomacja Hugona umożliwiła mu umocnienie swej pozycji.
Dzięki wsparciu arcybiskupa Adalberta i całego stronnictwa ludolfińskiego został 22 lub 29 maja lub 1 czerwca 987 roku zgromadzeni w Senlis możni obwołali go królem i przy pomocy cesarza Ottona III i arcybiskupa Reims Adalberona koronowany najprawdopodobniej 3 lipca 987 roku w katedrze w Noyon, względnie w katedrze w Reims. Traktowany prze wielu możnowładców jako władca przejściowy, chcąc ukrócić ewentualne intrygi w sprawie następstwa tronu i umocnić robertyńskie panowanie, już po półrocznych rządach doprowadził do koronacji swego syna Roberta w grudniu 987 roku. Praktyka koronowania następców za życia króla przetrwała do końca dynyastii Kapetyngów.
Po upełnoletnieniu i pojednaniu z królem Lotarem w 960 roku otrzymał noszony już przez ojca tytuł księcia Francji i przejął władzę w dobrach rodu Robertyńskiego, obejmujących m.in. Orlean, 10 hrabstw w regionie Paryża i Orleanu oraz kilka opactw. Jednocześnie jego brat Otto został księciem Burgundii.
Elekcja Hugona nie była żadnym przełomem, już wcześniej królami zostawali władcy spoza dynastii Karolingów, zarówno bezpośredni przodkowie Hugona, jak i przedstawiciel innej dynastii (Rudolf Burgundzki). Hugon wygrał elekcję przede wszystkim dlatego, że kandydat karoliński nie chciał zaakceptować systemu elekcyjnego, zamiast tego upierał się przy swoich dziedzicznych prawach do korony.
Jego bezpośrednie rządy ograniczały się do własnej domeny i resztek dóbr Karolingów, choć większość wasali nominalnie mu się podporządkowała. Miał też duży wpływ na obsadzanie stanowisk kościelnych i sam był świeckim opatem kilku klasztorów - stąd nadany mu przydomek, nawiązujący do nazwy płaszcza kościelnego.
Walczył z władcami Akwitanii i Flandrii. Jeszcze za życia, w 988 roku, doprowadził do koronacji swego syna Roberta, co stało się wkrótce zwyczajem eliminującym rolę elekcji w obsadzaniu tronu.
Za rządów Hugo Kapeta zaczęła kształtować się wśród feudałów tradycja czegoś, co można nazwać wręcz "dobrem wspólnym", czyli zamiast wiązać się z konkretną dynastią, obiektem czci stawało się same królestwo i jego symbole, z tradycją frankijską i świętymi patronami - Dionizym i Germanem - na czele. Król miał być wedle tej koncepcji jedynie primus inter pares, jego wybór zaś był nieodłącznym prawem gens Francorum i tylko zręczna polityka Hugona (zasada desygnacji) i dobre geny Kapetyngów zdołały przerwać ten proces.
Zmarł 24 października 996 roku w swojej rezydencji zwanej Les Juifs opodal Prasville. Został pochowany w bazylice w podparyskim Saint-Denis.
Panowanie Hugona Kapeta zapoczątkowało władzę Kapetyngów, rządzących Francją w linii prostej do 1328 roku, a w liniach bocznych aż do 1848 roku.
Pochowany w opactwie Saint-Denis.
Ze związku z Adelajdą Akwitańską mial troje dzieci, w inne źródła podają iż razem mieli siedmioro dzieci. Ponadto Hugo "Kapet" miał zapewne nieślubnego syna:
Gaucelin (urodzony między 945 a 1005 rokiem, zmarł w 1030 roku), opat Fleury, arcybiskup Bourges.
Niektóre żródła historyczne podają jeszcze innego syna zapewne spokrewionego z Hogonem:
Ingo (zmarł 29 stycznia 1026 roku).


Żródła:
"Słownik władców Europy średniowiecznej" - pod redakcją Józef Dobosza i Macieja Serwańskiego
"Słownik władców świata" - Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza i Kamil Stepan, Kraków 2005
"KAPETYNGOWIE"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Hugo Kapet w "Wikipedia"
HUGUES w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
HUGUES w "Medievan Lands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Hugues Capet w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
18-10-2020
13-09-2020
05-05-2020