Karol I [Charles] de Melun (ścięty w Petit-Andely, 22 sierpnia 1468 roku) herb
Syn Philippe de Melun, seniora La Borde-le-Vicomte i seniora La Borde d'Esgligny (La Motte-St-Florentin), doradcy-szambelana króla, mistrz kontroli dla lasów Francji, Szampanii i Brie, kapitan Prowansji, komornik de Melun, gubernator de Tour de Bourges, gubernator Bastylii i Jeanne de Nantouillet de Lumigny, córki Regnaud de Nantouillet.
Wielki mistrz Francji od 1465 roku do 22 sierpnia 1468 roku, baron des Landes, de Nantouillet i de Normanville, senior de Nantouillet, de Normanville, de Lumigny, des Landes, de Champigny-sur-Marne, senior de Lumigny, i La Borde-au-Vicomte, komornik de Melun, de Sens i d'Evreux, generał-porucznik Francji (Lieutenant-general du Roi), gubernator Paryża i Bastillii w 1466 roku.
21 stycznia 1453 roku poślubił Anne-Philippe de La Rochefoucauld-Barbezieux et Verteuil (urodzona w 1445 roku, zmarła w 1470 roku), córkę Guillaume de La Rochefoucauld-Barbezieux et Verteuil, seniora de Nouans, de Mellerant i de La Bergerie i Marguerite de Torsay, córki Jeanne de Torsay de Lezay ci-dessus. 23 marca 1465 roku poślubił Philippe de Montmorency(zmarła 20 listopada 1516 roku), dame de Vitry-en-Brie, córkę Jean II de Montmorency, wielkiego szambalana Francji, barona de Montmorency.
Rodzina Melunów była bardzo starą francuską rodziną arystokratyczną. Pierwszym członkiem domu poświadczonym dokumentami z 991 roku był wicehrabia Salon de Melun.
Charles de Melun był pierworodnym synem Filipa de Melun i jego żony Jeanne de Nantouillet. Miał brata, Louisa de Meluna, który był biskupem Meaux, oraz dwóch przyrodnich braci, Jeana de Melun, seniora de Lezay i Antoine de Melun, seniora de La Motte-Saint-Florentin.
Antoine de Chabannes padł ofiarą Ludwika XI w 1463 roku, ponieważ był zamieszany w spisek i bunt oligarchii wielkich panów Francji. Został oskarżony, a podczas procesu de Melun został kuratorem dóbr Chabannesa. Chabannes został skazany, a większość jego ziem przekazano Melunowi.
Melun został także generałem-porucznikiem w Paryżu i Île-de-France w 1463 roku, a później w 1465 roku został wielkim mistrzem Francji. Bastylia była pod jego kontrolą . Przez pewien czas dowodził całą armią francuską i nosił tytuł Connétable of France.
Charles de Melun i Jean de La Balue znali się od 1462 roku. Byli dobrymi przyjaciółmi, aż do krótko po bitwie pod Montlhéry 16 lipca 1465 roku. Melun stwierdził w zapisach swojego procesu, że on i Balue byli zakochani w tej samej młodej kobiecie, dlatego ich przyjaźń przerodziła się w nienawiść. Melun padł ofiarą spisku Jean de La Balue i Antoine de Chabannes, za co popadł w niełaskę u króla Ludwika XI. Balue oskarżył go o spisek z "wrogami państwa".
Melun został oskarżony o sabotowanie bitwy pod Montlhéry, nie wydając rozkazu marszałkowi Joachimowi Rouaultowi, co doprowadziło na tyłach armii do upadku przed 200 żołnierzami wrogiem armii. Opuścił miejską bramę Bastylii przy Rue Saint-Antoine, podczas gdy Paryż był oblężony przez społeczeństwo Ligue du Bien, aby obywatele i biskup Paryża mogli swobodnie negocjować z członkami Ligue. On też zbyt dużo handlował z Ligą.
Podczas przesłuchania przyznał podczas tortur, że widział członków Ligi dwukrotnie, ponieważ Franciszek II Bretoński i Karol "Zuchwały" dali mu konia. Podzielił 36 sestrów wina między Franciszka II, Karola "Śmiałego" i Jana II de Bourbon, które przywiózł marszałek Rouault. Po pierwszej wizycie w Ligi Ludwik XI wyraził niezadowolenie z wizyty i Melun udał się tam tylko raz, aby udzielić odpowiedzi. Odmówił listów do Charlesa de Valois, aby napisał do brata króla. Negocjował z Valois w imieniu króla, ale Ludwika XI twierdził, że nigdy nie oskarżał Meluna o takie negocjacje. Melun przyznał się również, że otrzymał 500 liwrów od Karola IV za pomoc w procesie sądowym. Karol IV wypadł z łask, ponieważ uciekł w bitwie pod Montlhéry.
Następnie L'Hermite wysłał księdza do Melun i zamknął go w Château-Gaillard niedaleko Le Petit-Andely. Melun został tam ścięty między ósmą a dziewiątą rano we wtorek 22 sierpnia 1468 roku, a większość jego mienia skonfiskowano.
Dwa skonfiskowane lenna Melun zostały przekazane Antoine de Chabannes, który odzyskał swoją dawną reputację i tytuły. Po śmierci Chabanne'a król Karol VIII zrehabilitował Charlesa de Meluna, a jego spadkobiercy otrzymali z powrotem dwa lenna, które przeszły do Chabannes. Syn Meluna Louis, Ludwik XI jako ojciec chrzestny nadał mu baronię de Les Landes.
Ze związku z Anne-Philippe de La Rochefoucauld-Barbezieux et Verteuil, miał miało sześcioro dzieci:
Louis de Melun-La Borde (zmarł po 1487 roku), baron des Landes, po nim potomstwo,
Aréthuse de Melun (urodzona między 1450 a 1492 rokiem, zmarła 8 sierpnia 1526 roku), żona: Arnaud, senior de Vandieres; żona: Olivier (urodzony w 1451 roku, zmarł 23 stycznia 1508 roku), senior de La Chapelle-Rainsouin,
Pregente (zmarła 15 kwietnia 1501 roku), zakonnica w Poissy,
Ambroise de Melun (urodzona około 1460 roku, zmarła w 1526 roku), żona: żona Hardoin de Maillé (urodzony około 1450 roku, zmarł w 1508 roku), seniora de Brézé,
Marie (zmarła przed 1487 rokiem), żona: Philippe de Chamigny,
Louise (zmarła po 1489 roku).
W 1465 roku poślubił (bez potomstwa) Filipę de Montmorency, damy z Vitry-en-Brie, która po śmierci Karola I ponownie 15 czerwca 1472 roku poślubiła Guillaume I de Gouffier (urodzony około 1435 roku, zmarła w 1495 roku), barona de Roannez, z którym miała syna: Artura I de Gouffier (urodony 6 września 1475 roku, zmarł 13 maja 1519 roku), wielkiego mistrza Francji, księcia Roannais.
Ponadto posiadał nieślubną córkę:
N. bastard de Melun, około maja 1466 roku poślubiła Jeana Marca, zastępcę gubernatora Bastylii Philipa de Melun, ojca Karola.
Ścięty, podobnie jak jego wujek kapitan d'Usson w sierpniu 1468 roku w Petit-Andely na rozkaz Ludwika XI, za jego rzekome powiązania z Ligą Dobra Publicznego.

Żródła:
Charles de Melun w "Wikipedia", tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Maison de Melun w "Wikipedia", tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Charles de Melun w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
15-04-2021