
Lazare Nicolas Marguerite Carnot (urodzony w Nolay, Côte-d'Or w Burgundii, 13 maja 1753 roku, zmarł w Magdeburgu, Niemcy, 2 sierpnia 1823 roku)
Syn Claude Abraham Jean Jacques Carnot, prawnika, notariusza i Marguerite Pothier.
Kapitan od 14 grudnia 1783 roku, zastępca Zgromadzenia Ustawodawczego od 27 sierpnia 1791 roku do 20 września 1792 roku, Zastępca konwencji od 6 września 1792 roku do 26 października 1795 roku, członek Komitetu Bezpieczeństwa Publicznego od 14 sierpnia 1793 roku do 6 października 1794 roku, przewodniczący konwencji od 5 maja 1794 roku do 20 maja 1794 roku, dowódca batalionu od 21 marca 1795 roku, członek Rady Pięćset od 26 października 1795 roku do 26 grudnia 1799 roku, członek Dyrektoriatu od 5 listopada 1795 roku do 5 września 1797 roku, prezes Zarządu od 30 kwietnia do 29 lipca 1796 roku, minister wojny od 2 kwietnia 1800 roku do 8 października 1800 roku, członek Trybunału od 27 marca 1802 roku do 19 sierpnia 1807 roku, generał dywizji od 25 stycznia 1814 roku, gubernator d'Anvers od 25 stycznia do 3 maja 1814 roku, hrabia Carnot od 20 marca 1815 roku do 2 sierpnia 1823 roku, minister Spraw Wewnętrznych od 20 marca do 22 czerwca 1815 roku, komisarz Rządu Królestwa Francuzów od 22 czerwca do 7 lipca 1815 roku, par Francji od 2 czerca 1815 roku do 2 sierpnia 1823 roku.
Poślubił Jacqueline Sophie Dupont z Maninghem (Pas-de-Calais).
Francuski polityk, matematyk i generał pochodzący z rodziny matematyków, fizyków i polityków Carnot. Uzyskał tytuł hrabiego. Nazywany był też Wielkim Carnotem. Z zawodu inżynier wojskowy, który przez znakomite zorganizowanie wojsk republikańskich przyczynił się znacznie do ich zwycięstwa.
Rozpoczął swą karierę polityczną jako deputowany do Zgromadzenia Prawodawczego, później do Konwentu Narodowego. Jako członek Komitetu Ocalenia Publicznego organizował wojskowość francuską. Pracując w tej dziedzinie od sierpnia 1793 roku, wystawił 14 armii, oddając Francji wielkie zasługi. Nazwano go organizatorem zwycięstwa. Od 4 listopada 1795 roku do 5 września 1797 roku wchodził w skład dyrektoriatu - władzy najwyższej republiki francuskiej.
Zbliżając się poglądami politycznymi do jakobinów, jednocześnie był wrogiem wszelkiego działania przeciw konstytucji, dlatego nie wziął udziału w zamachu w 1797 roku. 4 września 1797 roku musiał uciekać do Genewy, a następnie do Augsburga przed prześladowaniem politycznym. Powrócił 24 grudnia 1799 roku.
Przez Napoleona Bonapartego został mianowany ministrem wojny w 1800 roku. Niebawem jednak wystąpił konflikt między szczerym republikanizmem Carnota, a dążeniami Napoleona.
Carnot podał się do dymisji w 1804 roku, a do służby wojskowej powrócił dopiero w 1814 roku, kiedy to dowodził obroną Antwerpii. Przez okres 100 dni w 1815 roku, sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych. Po klęsce pod Waterloo skłaniał Napoleona do stawienia dalszego oporu. Po powrocie Burbonów wygnany z Francji, wyjechał do Warszawy, a następnie do Magdeburga, gdzie osiedlił się na stałe. Oficer Legii Honorowej. Pochowany w Panteonie.
Ze związku z Jacqueline Sophie Dupont, miał dwóch synów:
Nicolas Léonard Sadi Carnot (urodzony 1 czerwca 1796 roku, zmarł 24 sierpnia 1832 roku), fizyk i inżynier, zmarł bezpotomnie,
Lazare Hyppolite Carnot (urodzony 6 kwietnia 1801 roku, zmarł 16 marca 1888 roku), polityk, po nim potomstwo.
Wnukiem Lazare Nicolas Marguerite Carnot był V prezydent Republiki Francuskiej Sadi Carnot [Marie-François Sadi Carnot] (urodzony 11 sierpnia 1837 roku, zmarł 25 czerwca 1894 roku).
Pochowany w Paryżu.
Żródła:
Lazare Nicolas Marguerite Carnot w "Wikipedia"
Lazare Nicolas Marguerite Carnot w "Wikipedia", tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Lazare, comte Carnot w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

19-04-2021