Napoléon VII [VIII] Jean-Christophe Louis Ferdinand Albéric Prince Napoléon Bonaparte (urodzony w Saint-Raphaël, Var, 11 lipca 1986 roku) herb

Syn Napoléona VII Prince Napoléon Bonaparte, radnego miasta Nemours, zastępcy burmistrza miasta Ajaccio, głowy rodu Bonaparte, pretendenta do tronu Cesarstwa Francuzów i tytularnego cesarza Francuzów i Beatrice Marie Caroline Louise Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Two Sicilies, córki Ferdynanda IV Marii Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Two Sicilies, księcia di Castro, księcia Kalabrii, tytularnego króla Jerozolimy, tytualrnego króla Obojga Sycylii, tytualrnego księcia Parmy, Piacenzy, tytularnego wielkiego księcia Toskanii, głowę Królewskiego Domu Bourbon-Sicilies, pretendenta do tronu Obojga Sycylii i wielkiego mistrza Zakonu Konstantyńskiego św. Jerzego.

Tytularny cesarz Francuzów i pretendent do tronu Cesarstwa Francuzów od 3 maja 1997 roku.

Poślubił 17 października 2019 roku w ratuszu w Neuilly-sur-Seine (cywilny), 19 października 2019 roku w katedrze Saint-Louis-des-Invalides (religijny) w Paryżu Olympia Grafina von Arco-Zinneberg (urodzona w Monachium, 4 stycznia 1988 roku), córkę Ripranda von und zu Arco-Zinneberg i arcyksiężnej Marii-Béatrice Habsburg-Baudemont-Vaudémont-Lotharingen von Österreich-d'Este, córki Roberta Habsburg-Baudemont-Vaudémont-Lotharingen von Österreich-d'Este.

Jean-Christophe jest drugim dzieckiem i jedynym synem księcia Karola Bonaparte, syna Ludwika, księcia Napoléon (głowy rodziny cesarskiej Francji w latach 1926-1997). Prapraprawnuk Hieronima Bonaparte, brata Napoleona I, Cesarza Francuzów.

Jego rodzice rozwiedli się w 1989 roku po jedenastu latach małżeństwa. Po rozwodzie ojca Jana Krzysztofa z jego matką, książę Napoleon Ludwik Hieronim Bonaparte wydziedziczył Karola Józefa i ogłosił młodego księcia tytularnym następcą tronu i kolejną głową rodu Bonaparte.

Jan Krzysztof w latach 2001-2004 uczył się w Lycée Saint Dominique w Neuilly-sur-Seine, otrzymując baccalauréat z wyróżnieniem w naukach przyrodniczych i matematyce. W latach 2004-2006 studiował ekonomię i matematykę na uczelni Institut Privé de Préparation aux Études Supérieures (IPESUP) w Paryżu. Jan Krzysztof studiował od 2006 roku w École des hautes études commerciales de Paris (HEC) w Paryżu, gdzie spędził pięć lat, kończąc ją ze stopniem magistra w zarządzaniu.

Jan Krzysztof mieszka w Nowym Jorku pracując w dziale bankowości inwestycyjnej firmy Morgan Stanley. Mówi płynnie po francusku, angielsku i hiszpańsku.

Testamentem z dnia 27 maja 1996 roku jego dziadek ze strony ojca, Ludwik, książę Napoléon, głowa rodziny cesarskiej, wyznaczył go na swojego bezpośredniego następcę, odrzucając w ten sposób najstarszego syna, księcia Karola, którego obwiniał za rozwód i zajmowaną pozycję polityczną. Jean-Marc Varaut był odpowiedzialny za wykonanie tego testamentu jako wykonawca iw konsekwencji podał go do wiadomości publicznej 2 grudnia 1997 roku.

Od śmierci dziadka, która nastąpiła w dniu 3 maja 1997 roku, książę Jean-Christophe zostaje księciem Napoléon i głową rodziny cesarskiej Francji; od tej daty był także uważany przez dynastycznych bonapartystów za cesarza francuskiego de iure pod imieniem "Napoleon VII", prawowitego następcy Napoleona I i Napoleona III.

Jego ojciec, kwestionując te dyspozycje testamentowe, oświadczył jednak, że "nigdy nie będzie między nimi konfliktów". W programie na antenie 18 marca 2013 roku rwe Francji ojciec Jean-Christophe Napoléon uznaje syna za głowę rodziny cesarskiej. Następnie pojawiają się obok siebie podczas obchodów dwusetnej rocznicy bitwy pod Waterloo,18 czerwca 2015 roku.

Pomimo wyjazdu z Francji w 2011 roku do Stanów Zjednoczonych, a następnie do Anglii, "uważa, że ma obowiązek oddania się służbie Francji" i pragnie "być księciem bliskim ogólnym troskom Francuzów, bronić interesu ogólnego, przedstawiać idee i bronić ich oraz przyczyniać się do promocji naszego dziedzictwa na świecie".

Odnosząc się do wyboru zamieszkania w Londynie, stolicy głównego przeciwnika założyciela jego dynastii, precyzuje: "Między Anglią a Napoleonem zawsze istniała forma wzajemnego szacunku, a nawet podziwu". Wspomina w szczególności, że cesarz zainspirował się Bankiem Anglii do stworzenia Banku Francji lub że Napoleon III był bliski królowej Wiktorii. Ten ostatni również znalazł schronienie za kanałem La Manche po zakończeniu swego panowania: tam zmarł w 1873 roku i tam nadal znajduje się jego pochówek.

Jego wystąpienia publiczne we Francji są obecnie bardzo rzadkie: pojawia się publicznie tylko raz w roku, z okazji ceremonii upamiętniającej śmierć cesarza Napoleona I 5 maja w Inwalidach.

Jean-Christophe Napoléon zaręczył się w marcu 2019 roku z hrabiną Olimpią von Arco-Zinneberg, córka arcyksięcia Roberta z Austrii-Este i księżnej Margherity z Sabaudii-Aosty. Hrabina Olympia jest prawnuczką ostatniego cesarza Austrii, błogosławionego Karola I i cesarzowej Zyty, oraz od sześciu pokoleń pra-siostrzenicą cesarzowej Francji Marii Ludwiki. Poznali się w 2002 roku, przy okazji przyjęcia zorganizowanego z okazji 18-tych urodzin księcia Feliksa Luksemburskiego.

Ślub cywilny odbędzie się 17 października 2019 roku w ratuszu w Neuilly-sur-Seine, a ślub religijny dwa dni później w katedrze Saint-Louis-des-Invalides, w obecności członków byłe francuskie i austriackie rodziny cesarskie, belgijskie i luksemburskie rodziny królewskie oraz inni znakomici goście.

Tytuły noszone obecnie przez członków rodziny Bonaparte nie istnieją we Francji i są uważane za tytuły grzecznościowe . Przydziela je "głowa domu".

Tytulara:

11 lipca 1986 roku-2 grudnia 1997 roku: Jego Cesarska Wysokość Książę Jean-Christophe Napoléon,

od 2 grudnia 1997 roku: Jego Cesarska Wysokość Książę Napoleon (pretendent do tronu).

Zamiany nazwiska "Napoléon" na nazwisko "Bonaparte" dokonywali w latach wygnania szefowie dworu cesarskiego przy okazji oświadczeń stanu cywilnego spisywanych za granicą na oświadczeniach ustnych. Godność "księcia francuskiego" odnosi się ze swej strony do wszystkich członków rodziny cesarskiej, ewentualnie powołanych do dziedzicznej sukcesji, zgodnie z artykułem 9 konstytucji z 18 maja 1804 roku, aktualizowanej 25 grudnia 1852 roku.

Tytuł księcia Napoléon jest dziedzictwem wprowadzonym przez prapradziadka księcia Jean-Christophe, księcia Napoleona (Jérôme), znanego jako Plon-Plon, który następnie na początku II Cesarstwa starał się zamanifestować swój stan "I księcia krwi". Gdy sukcesja cesarska została zebrana przez tę gałąź, w 1879 roku, tytuł ten stał się tytułem głowy rodziny cesarskiej.


Żródła:

Jan Krzysztof Bonaparte w "Wikipedia"

11-12-2022