
Piotr II Robertyng-Capet-Bourbon-Clermont (urodzony 1 grudnia 1438 roku, zmarł w Moulins, 10 października 1503 roku) herb
Syn Karola I Robertyng-Capet-Bourbon, księcia Bourbonnais i Agnieszki Robertyng-Capet-Bourgogne, córki Jana "bez Trwogi" Robertyng-Capet-Bourgogne, księcia Burgundii.
Hrabia de La March od 1472 roku do 4 sierpnia 1477 rok, hrabia de La March i par Francji od 4 sierpnia 1477 roku do 10 października 1503 rok, regent Królestwa Francji od 30 sierpnia 1483 roku do 23 października 1483 roku, porucznik-generalny [Lieutenant-general] Francji od 23 sierpnia 1494 roku do 7 listopada 1495 roku, książę de Bourbonnais i d'Auvergne, książę de Dombes, hrabia de Clermont-en-Beauvaisis, de l'Isle-Jourdain, de Forez, de Gien, wicehrabia de Carlat et de Murat, baron de Roannais i par Francji, senior de Beaujolais od 15 kwietnia 1488 roku do 10 października 1503 rok.
W Tours, 8 listopada 1473 roku poślubił Annę Walezjusz (Robertyng-Capet-Valois) (urodzona na zamku w Genappe, w kwietniu 1461 roku, zmarła na zamku w Chantelle-en-Bourbonnais, 14 listopada 1522 roku), hrabinę de Gien, wicehrabia Thouars, wicehrabinę de Châtellerault i seniorkę de Gironde, regentkę Królestwa Francji, córkę Ludwika XI Walezjusz (Robertyng-Capet-Valois), króla Francji i Karoliny Sabaudzkiej, córka Ludwika I, księcia Sabaudii.
Książę Burbonii i Owernii po bezpotomnej śmierci swoich dwóch starszych braci: Jana II - zmarł 1 kwietnia 1488 roku i Karola II - zmarł 13 września 1488 roku.
W 1472 roku w Gujennie, w imieniu króla, Piotr wypowiedział wojnę Janowi V, hrabiemu d'Armagnac, i poprowadził armię królewską przeciw Jakubowi d'Armagnac, IV księciu de Nemours. Piotr zyskał sympatię i szacunek Ludwika XI Walezjusza, króla Francji. Zaręczony początkowo z Marią Orleańską, siostrą Ludwika, księcia Orleanu, zerwał zaręczyny na prośbę króla (który nie chciał dopuścić do przymierza dwóch najznakomitszych rodów Francji) i w 1473 roku ożenił się z córką królewską, Anną de Beaujeu (a Ludwik, książę Orleanu, ożenił się w tym samym czasie z siostrą Anny). Na znak łaski królewskiej Ludwik XI dał Piotrowi miejsce w Radzie Królewskiej i zmusił jeszcze jego starszego brata, Karola II, aby zrzekł się tytułów i ziem rodzinnych na rzecz Piotra.
Piotr II razem z Karolem "Zuchwałym", księciem Burgundii, był członkiem Ligi Dobra Publicznego, ale wycofał się z niej po ślubie z córką króla. W 1477 roku, po egzekucji "zdrajcy" Jacka d'Armagnac, Piotr otrzymał hrabstwo La Marche, należące do zmarłego. Po śmierci Ludwika XI, Piotr i jego żona zostali regentami Francji podczas niepełnoletniości małego Karola VIII Walezjusza. Gdy podopieczny osiągnął pełnoletniość i przestał słuchać rad regentów, Karol opuścił dwór. Był przeciwny zerwaniu zaręczyn króla z Małgorzatą Habsburg i jego ślubowi z Anną Bretońską, czym naraził się Karolowi VIII. Był również przeciwny udziałowi Francji w wojnach włoskich.
Z Anną Piotr doczekał się dwojga dzieci.
Jedyny syn Piotra II, Karol, zmarł jako młody, nieżonaty mężczyzna. Dziedziczką Piotra została więc jego córka, Zuzanna. Piotr planował wydać ją za mąż za Karola IV, księcia Alençon, faworyta Ludwika XII. Kontrakt małżeński podpisano 21 marca 1501 roku w Moulins - a kiedy z formalności została już tylko sama ceremonia ślubna, Piotr zmarł. Zuzanna poślubiła później Karola III, księcia Montpensier.


Żródła:
Pierre II de Bourbon w "Wikipedia"
"WALEZJUSZE"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
03-05-2022
01-11-2020
18-10-2020
29-04-2020