Tybald (Thibault Teobald) I [V] "Piękny, Dobry" Tyobald [DeChampagne-Blois] (urodzony w Blois, około 1130 roku, zmarł pod murami oblężonej Akki [Akry], 20 stycznia? 1191 roku) herb
Syn Thibauta II (IV) "Wielkiego" Tyobalda [DeChampagne-Blois], hrabiego de Blois, de Troyes, Meaux, Châteaudun i Sancerre, hrabiego Szampanii i Troyes, pretendenta do tronu Anglii i Mathildy von Sponheim of Carinthia, córki Engelberta II, hrabiego von Sponheim, margrabiego Istria, księcia Karyntii.
Hrabia de Chartres jako Thibaut V i hrabia palatyn Szampanii (Champagne) od 10 lub 12 stycznia 1152 roku do 20 stycznia? 1191 roku, hrabia de Château-Renard [Chateaurenault] jako Thibaut I od około 1164 roku do 20 stycznia? 1191 roku, hrabia de Blois jako Thibaut V od 17 marca 1181 roku do 20 stycznia? 1191 roku, seneszal Francji od 1154 roku do 20 stycznia? 1191 roku.
W 1160 roku poślubił Sibylle de Joigny-Châteaurenard (urodzona między około 1100 a 1160 rokiem, zmarła około 1164 roku), seniorkę Château-Renard [Châteaurenard], córkę Renaud de Joigny-Châteaurenard, seniora de Château-Renault [Châteaurenard] i Elżbiety?. W 1164 roku poślubił Alicja (Adela) Robertyng-Capet (urodzona latem 1151 roku, zmarła 11 września 1198 roku), regentkę hrabstwa de Chartres, de Châteaudun i de Blois, córka Ludwika VII "Młodszego, Pobożnego" Robertyng-Capet, króla Francji, książę de iure uxoris Akwitanii i Eleonory Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers-Poitou, księżnej Akwiitanii, hrabiny Poitou, córki Wilhelma VIII (X) "Świętego" Mérovingienne-Guilhemide-Ramnulfids z Poitiers-Poitou, księcia Akwitanii, hrabiego Poitou.
Rodzina Blois była wówczas potężna: wujek, Stefan, był królem Anglii od 1135 roku; inny wujek, Henryk, od 1129 roku był biskupem Winchester, a następnie legatem papieskim w Anglii; siostra Adelajda, była królową Francji.
Po śmierci ojca w 1152 rokudoszło do podziału jego ziem między synów. Starszy Henryk wybrał dla siebie Szampanię, młodszemu Tybaldowi przypadły rodowe ziemie w Chartres, a po śmierci brata hrabią Blois. W 1154 roku z woli króla Ludwika VII został seneszalem Francji.
Życie spędził głównie w stolicy swojego hrabstwa, Chartres. Prowadził ojcowską politykę ostatnich lat i był lojalny wobec króla Francji Ludwika VII, który mianował go seneszalem Francji. Został następcą Raoula de Vermandois i jako ostatni nosił ten tytuł, co nie przeszkodziło mu w 1159 roku w zawarciu porozumienia z królem Anglii Henrykiem II w sprawie ataku na region Beauvais przeciwko Ludwikowi VII. W następnym roku ponownie stanął po stronie króla Francji, u boku którego pozostał podczas koalicji do 1173 roku, w której Ludwik VII, aby sprzymierzyć się z dziećmi Henryka II, Henryka, Ryszarda i Geoffroya, którzy zachęceni przez matkę zbuntowali się przeciwko ojcu.
26 maja 1171 roku w Blois zatwierdził wyrok skazujący na stos 31 mężczyzn, kobiet i dzieci należących do gminy żydowskiej miasta, skazanych na śmierć za zbrodnie rytualne. Wydaje się, że pod pretekstem mordu rytualnego (zaginięcie chrześcijańskiego dziecka) posłużył się, aby umocnić swoją sytuację polityczną, będąc wówczas w utracie władzy wobec brata i braku płynności finansowej, przywłaszczając sobie ich dobra.
Po śmierci Ludwika VII, podczas gdy nowy władca, Filip II August, utrzymywał doskonałe stosunki z synami Henryka II z Anglii, zwłaszcza z Henrykiem "Młodym Królem" i Geoffroyem II de Bretagne, Thibaut dołączył do swego starszego brata, Henryka i Filipa I z Flandrii, którzy toczyli walkę o hrabstwo Artois i inne ziemie we Flandrii, które były częścią posagu żony Filipa Augusta, Izabeli z Hainautale. Po śmierci Henryka II, Thibaut zbliżył się przez małżeństwo do swojego szwagra i siostrzeńca, którego od 1180 roku był wiernym wsparciem, podobnie jak jego brat, kardynał Guillaume.
Latem 1190 roku towarzyszył swojemu siostrzeńcowi, królowi Francji Filipowi II, oraz Ryszardowi "Lwie Serce" w trakcie trzeciej wyprawy krzyżowej i zmarł na dyzenterię 20 stycznia? 1191 roku pod murami oblężonej Akki (Akry). Ciało hrabiego przewieziono do Francji i złożono w opactwie cysterskim w Pontigny w Bourgundii.
Pierwszą żona została Sibylle de Château-Renard, z którą nie doczekał się potomstwa. Drugą żoną hrabiego Tybalda V została w 1164 roku Alicja (Adela), córka Ludwika VII "Młodszego", króla Francji, i jego pierwszej żony Eleonory Akwitańskiej, późniejszej małżonki króla Henryka II; jej starsza siostra Maria poślubiła jednocześnie starszego brata Tybalda - Henryka I, hrabiego Szampanii (powyżej). Urodziła się latem 1151 roku, a zmarła 11 września po 1195 roku. Z drugiego małżeństwa miał siedmioro dzieci - czterech synów i trzy córki.
Żródła:
"KRÓLOWE I KRÓLOWIE WIELKIEJ BRYTANII - od Edgara do Elżbiety II - wszyscy władcy Wielkiej Brytanii"; autor: Przemysław Jaworski - Przemysław Jaworski i Wydawnictwo Novae Res, 2018.
Tybald V Dobry w "Wikipedia"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Thibaut V de Blois w "Wikipedia"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Thibaut V dit le Bon de BLOIS w "Geneanet" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Thibaud V "the Good", count of Blois w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Theobald V "The Good" w "Genealogieonline"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
THIBAUT de Blois w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
05-08-2023
22-05-2023