Francisco Joaquín Fernández de Portocarrero y Mendoza (urodzony w Madrycie, 27 marca 1681 roku, zmarł w Rzymie, 22 czerwca 1760 roku) herb
Czwarty syn Luisa Antoniego Tomása Fernández Portocarrero y Moscoso, V hrabiego de Palma Del Río, Granda Hiszpanii, III markiza de Almenara, VII hrabiego de María de Montesclaros y Castil de Bayuela, seniora de la Higuera, de Fuente Alamo, de Valconete y Real, la Hinojosa, el Vado i Maríi Leonor de Moscoso, córki Luisa Maríi Melchor de Moscoso Osorio Mendoza y Rojas, VIII hrabiego de Altamira, Granda Hiszpanii.
IV markiz de Almenara, IX hrabia de Palma Del Río i Grand Hiszpanii od 1748 roku do 22 czerwca 1760 roku. Wicekról Sycylii od 2 lipca 1722 roku do 1728 roku. Wicekról Neapolu od 1 sierpnia do 9 grudnia 1728 roku. Tytularny łaciński patriarcha Antiochy od 25 maja 1735 roku do 22 czerwca 1760 roku. Kardynał od 9 września 1743 roku. Kardynał Kościoła Ss. Coronati Quattri w Rzymie od 23 wrzesień 1743 roku. Kardynał-kamerling Świętego Kolegium Kardynałów od 19 stycznia 1751 roku do 1 lutego 1751 roku
Po śmierci brata - Agustína de Portocarrero, w 1748 roku odziedziczył tytuł markiza de Almahara. Na Malcie wstąpił do Zakonu Kawalerów Maltańskich. Następnie został mianowany wicekrólem Sycylii. Urząd sprawował do 1728 roku. Jeszcze tego samego roku, został wicekrólem Neapolu. 5 stycznia 1730 roku swój majątek przekazał Kościołowi, a następnie 17 stycznia 1730 roku został wyświęcony. Najpierw został 10 stycznia subdiakonem, a 15 stycznia 1730 roku diakonem. W 1735 roku wybrana tytularnym łacińskim patriarchą Antiochy. Konsekrowany w poniedziałek, w dzień Zielonych Świąt, 30 maja 1735 roku w kościele St. Andrea al Quirinale, w Rzymie przez kardynala Álvaro Cienfuegos SJ, arcybiskupa Monreale, wspieranego przez Tommaso Cervini, tytularnego łacińskieego patriarchy Jerozolimy oraz Mihály Frigyes von Althan, arcybiskupa Bari. Kardynał Annibale de Albani nadał mu wikariat Bazyliki Watykańskiej w czerwcu 1735 roku oraz tytuł prałata SC Consistorial w czerwcu 1735 roku. Papież Benedykt XIV 9 września 1743 roku wyniósł go w szeregi książąt Kościoła. 23 wrzesień 1743 roku otrzymał czerwony kapelusz i tytuł Kardynała Kościoła Ss. Coronati Quattri. Następnie 10 kwietnia 1747 roku otrzymał tytuł Kardynała Kościoła S. Cecilii w Rzymie. Do grudnia 1748 roku pełnił obowiązki ambasadora króla Hiszpanii w Rzymie. 19 stycznia 1751 roku otrzymał urząd Kardynała-kamerling Świętego Kolegium Kardynałów i pełnił ten urząd do 1 lutego 1751 roku. W 1758 roku jako kardynał prefekt uczestniczył w konklawe i wyborze na papieża Klemensa XIII.
Zmarł w wieku 79 lat. Wystawiony w kościele delle S. Andrea Fratte, Rzymu, gdzie pogrzeb miał miejsce. Został pochowany w kościele al Magno S. Basilio Monte Aventino w Rzymie.
Kolekcjoner książek, opiekun pisarzy, naukowców i artystów. Jego zbiór książek wynosił 5570 wolumenów, które otrzymała Biblioteka Zakonu Kawalerów Maltańskich, przez co de facto stał się założycielem Biblioteki Malty, dzisiaj Narodowej Biblioteki.
Żródła:
Francisco Fernández de Portocarrero "w Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Joaquín Fernández de Portocarrero "w Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
FERNÁNDEZ DE PORTOCARRERO, Joaquín "The Cardinals of the Holy Roman Church"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk