Fiodor Fiodorowicz Triepow "Młodszy" (urodzony 13 maja 1854 roku, zmarł w Nicei 27 marca 1938 roku)
Syn generała-adiutanta Fiodora Fiodorowicza Triepowa.
Generał kawalerii od 1878 roku, generał-adiutant od 1867 roku.
W latach 1826-1827 uczył się w Głównej Szkole Inżynierii. W 1831 roku uczestniczył w stłumieniu polskiego powstania listopadowego. W latach 1860-61 warszawski ober-policmajster, w latach 1863-66 generał-policmajster w Królestwie Polskim (w 1861 i w 1863 roku podczas "zamieszek" był dwa razy ranny w głowę). W latach 1866-73 ober-policmajster w Sankt Petersburgu (wyznaczony po zamachu na cesarza Aleksandra II) i członek Rady cesarzowej Marii Fiodorowny. W latach 1873-78 pierwszy naczelnik Sankt Petersburgu. Za czas jego zarządzania powołana rzeczna policja, podwyższone pensja policyjnym urzędniczkom, ulepszony osobisty skład stołecznej policji. Próbował walczyć z pijaństwem, oczyścić miasto od żebraczek i natrętów (z tym celem powstawały noclegowe domy, odzieżowe warsztaty dla biednych kobiet), organizował prysznice. Prelekcje w Solnym miasteczku (w publiczności przezwani "Triepowskim uniwersytetem"). T. Korzystał z pełnego zaufania cesarza Aleksandra II, jednakże był bardzo niepopularny wśród mieszkańców miasta.
Zaczął wojskową służbę w 1831 roku udziałem w stłumieniu polskiego powstania w latach 1830-1831. Dowodził pułkiem żandarmerii konnej w Kijowie. Szczególnie wyróżnił się przy stłumieniu polskiego powstania w latach 1863-1864.
Od 1861 roku jako oberpolicmajster warszawski tłumił manifestacje patriotyczne. Po zastrzeleniu D. W. Karakozowa w 1866 roku został wyznaczony na ober-policmajstra Petersburga. Od grudnia 1863 roku policmajster Królestwa Polskiego.Gubernator Witebskim od 11 sierpnia 1894 roku, później Wołyńskim od 9 lipca 1896 roku, następnie Kijowskim od 17 kwietnia 1898 roku do 5 kwietnia 1903 roku. 5 kwietnia 1903 roku został senatora. Generał kawalerii od 1908 roku, generał-adiutant od 28 czerwca 1909 roku. Rosyjski generalny gubernator Galicji od 4 października 1916 roku do 26 lipca 1919 roku. Generał rosyjski, szef policji w Królestwie Polskim. Znany z wyjątkowej brutalności wobec więzionych powstańców. W 1866 roku przeniesiony do Peterburga.
Zdołał osiągnąć porządek w mieście i poprawić pracę policji. W 1867 roku otrzymał awans na generała-adiutanta. W latach 1873-1878 pełnił obowiązki petersburskiego naczelnika miasta. W tym czasie został podniesiony do godności naczelnika miasta z prawami gubernatora. 7 listopada 1869 roku nakazał jednodniowy spis ludności i stołecznych domów. Ułożył linię wodociągów łączący centrum miasta na Wasiljewską wyspą, Petersburga z Wyborgskuj dzielnicą. Dokonał otwarcia aleksandrowskiego ogródu obok Admirałowskiego, bulwaru na Małej Stajennej, hotelu "Europejskiego". Nakazał postawić pomniki - Puszkina i Katarzyny II.
Wykształcenie otrzymał w Pażeskom korpusie do którego uczęszczał od 1873 roku. Nastepnie przeszedł do gwardii pułku konnego. Podczas rosyjsko-japońskiej wojny w latach 1904-1905 został pełnomocnikiem Rosjskiego Czerwonego Krzyża od 10 lutego 1904 roku. Od 17 kwietnia 1904 roku do 1 czerwca 1905 roku pełnił obowiązki naczelnika lazaretu w Mandżurskiej armii. W trakcie I wojny światowej od 11 września do 15 grudnia 1914 roku był pomocnikiem Naczelnego naczelnika lazaretu i miał za zadanie przeprowadzić ewakuację wojsk księcia A.P. Oldenburskiego. W 1916 roku został tymczasowym generałem-gubernatorem zdobytych ziem polskich. 31 marca 1917 roku został zwolniony ze służby wojskowej, chociaż tytułem "generała-gubernatora" praktycznie posługiwał się do 1919 roku. Od Rewolucji Październikowej na emigracji we Francji.
W dniu 24 stycznia 1878 roku w Petersburgu oddano słynny strzał, na całą uwczesną Europę - młodej rewolucjonistki rosyjskiej Wiery Zasulicz do naczelnika miasta Fiodora Trepowi. Zamach na Trepowa wywołać miał entuzjazm i radość w postępowy (kołach i w szerokich kręgach ludności w Rosji i poza Rosją.
W randze generała został przeniesiony do rezerwy. Ostatnie lata życia przeprowadził w Kijowie.
Żródła:
Fiodor Fiodorowicz Triepow tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk