Ivan Ivanovich Den [Dehn] (Johan Jakob von Daehn [Dähn]) (urodzony w Sippola, 2 sierpnia 1786 roku, zmarł w Kozienicach, w 1859 roku)
Syn Johana Samuela von Daehn, porucznika Artylerii i Catharina von Brandt, córki Jakob (Jakob Illarionovich) von Brandt.
Zastępca namiestnika Królestwa Polskiego w 1849 roku, rosyjski generał i inżynier, twórca fortyfikacji. Członek Rady Państwa od 6 grudnia 1850 roku.
Poślubił Katarzynę Władimirowną Łaniewską-Wołk (zmarła w Kozienicach, w 1845 roku), córkę Włodzimierza Łaniewskiego-Wołka.
Z Ekatarine miała:
Katarina von Daehn [Den, Dehn] (urodzona 17 listopada 1821 roku, zmarła ?),
Włodzimierz von Daehn [Den, Dehn] (urodzony 24 stycznia 1823 roku, zmarł w Ryssland, 25 stycznia 1888 roku), generał, gubernator wojskowy i cywilny Kurlandii, senator, poślubił w 1857 roku Annę Wonlar-Larski (urodzona 28 lutego 1834 roku, zmarła w Warszawie, w 1902 roku), po nim potomstwo,
Olga von Daehn [Den, Dehn] (urodzona w 1825 roku, zmarła ?),
Helena von Daehn [Den, Dehn] (urodzona 21 maja 1827 roku, zmarła w Polsce, 21 maja 1851 roku),
Ivan von Daehn [Den, Dehn] (urodzony 26 czerwca 1830 roku, zmarł w 1884 roku), dowódca Pułku Piechoty Omsk.
Twórca imponujących fortyfikacji: zaprojektował i zbudował twierdzą w Dęblinie, Brześciu, przebudował Modlin i Kronsztad, gdzie w 1856 roku został gubernatorem. Był projektantem i dyrektorem budowy kolei warszawsko-wiedeńskiej. Wzniósł również warszawską Cytadelę, ale obwiniać go z tego powodu o kaźnię Traugutta to tak jakby pociągnąć do odpowiedzialności powroźnika, za to że robił stryczki.
15 marca 1816 roku awansował do stopnia kapitana, a 26 listopada tego samego roku do stopnia pułkownika. W 1817 roku został szefem batalionu mianowany przez wielkiego księcia Mikołaja Pawłowicz, który zawsze był zainteresowany sprawą inżynierii i saperów. W 1817 roku, już był w randze pułkownika i został szefem batalionu "Jazdy" (czyli ziemi). 17 stycznia 1819 roku został mianowany dowódcą 1. batalionu saperów.
W 1826 roku został mianowany dowódcą 1. brygady, a już 25 października 1829 roku dowódcą saper 1. brygady, w rok później, 11 czerwca - Szefem Sztabu 1. inżynierów. Stanowisko jednak piastował tylko sześć miesięcy. Powstanie Polaków 17 listopada 1830 roku rozpoczęło wojnę polsko-rosyjską i dało początek operacji wojskowych, a Dahn został wyznaczony na naczelnego inżyniera, z siedzibą od stycznia 1831 roku w granicach Królestwa Polski.
7 lutego 1831 roku brał udział w operacji przeciwko rebeliantom w Warszawie, a następnego dnia został mianowany szefem sztabu 1. Korpusu, i uczestniczył w walkach na terenie Pragi - dzielnicy Warszawy. W toku walk odznaczył się odwagą, za którą 19 kwietnia został odznaczony Orderem św. Vladimir 2 stopnia. Od 17 marca zajmował stanowisko szefa inżynierów. Podczas polskiej kampanii, wzmocnił przeprawę wojsk rosyjskich przez Wisłę w Oseke i w Łowiczu. Za udział w szturmie na Warszawy - 18 października 1831 roku został odznaczony Orderem św. Jerzego III stopnia. Uzasadnienie odznaczenia, było:
Nagrodą otlichnago odwagi i męstwa, wydanego w dniu 25 i 26 sierpnia 1831 podczas szturmu fortyfikacji Warszawy.
W latach 1832-1852 pełnił funkcję generalnego budowniczego twierdz w Królestwie Polskim oraz był Szefem Inżynierii na tym terenie. Kierował budową bądź rozbudową licznych twierdz: w Brześciu, Dęblinie, Modlinie oraz Warszawie. Kierował również budową Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i rozbudową twierdzy Kronsztad.
W 1849 roku, podczas kampanii węgierskiej, Dahn, po kontuzji stopy, nie mógł wziąć udziału w działaniach wojennych i pozostał w Warszawie, zastępując nanmiestnika w zarządzaniu Królestwem Polskim. 22 sierpnia 1849 roku przyznano mu Order św. Włodzimierza I stopinia.
W uznaniu dla jego zasług podarowano mu dobra w Kozienicach, gdzie w 1859 zmarł i został pochowany.
Już w 1854 roku Ivan Ivanowicz dostał lekki udar nerwowy, po którym nie był biegły w języku. Następnie stan zdrowia się pogorszył a podeszły wiek zmusił go do rezygnacji z pełnienia państwowych obowiązków. W maju 1858 roku został odwołany na urlop, a latem przyszłego roku zmarł i został pochowany w Kozienicach.
Iwan Dehn, wywodzący się z Finlandii, poślubił Polkę, Katarzynę Łaniewską-Wołk. Jej nagrobek wieńczyła amfora z Aniołem Śmierci (dziś zdobi ona przydomowy ogródek na jednej z kozienickich posesji). Dehn nie zrabował majątku, ale dostał go od cara po powstaniu listopadowym. Nigdy nie dowodził pułkiem - był głównym inżynierem armii rosyjskiej. Nie brał udziału w żadnym tłamszeniu ludzi. Nie mordował. Iwan Dehn rozpoczął, dokończoną przez jego syna Włodzimierza, budowę wałów przeciwpowodziowych na Powiślu uwalniając chłopów od nieszczęścia, jakim były wylewy rzeki. Z kolei Włodzimierz przebudował kozienicki pałac w stylu francuskiego renesansu - świadectwem dawnej urody budowli są ocalałe stylowe oficyny. Dehnowie - choć nie katolicy (Iwan prawosławny, Włodzimierz - ewangelik) byli głównymi fundatorami tutejszego kościoła.
Cytadela Warszawska jest XIX-wieczną twierdzą zbudowana na rozkaz cara Mikołaja I po stłumieniu powstania listopadowego z 1830 roku w celu umocnienia imperialnej Rosji kontrolę nad miastem. Służył jako więzienie do końca 1930 roku, a zwłaszcza dział X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej, który obecnie od 1963 roku sluzy jako muzeum.
Jego głównym architektem, był generał Johan Jakob von Daehn (Iwan Dehn) i wykorzystał podstawę swego planu z cytadeli z Antwerpii (ten sam, który został rozebrany przez Francuzów tego samego roku). Kamień węgielny został położony przez pole marszałka Ivana Paskiewicza de facto namiestnika Królestwa Polskiego.
Twierdza wybudowana jest w kształcie pięciokąta wykonana z cegły o wysokich ścianach zewnętrznych, otaczającą powierzchnię 36 ha. W jego konstrukcji mieści się 76 budynków mieszkalnych, mieszczącymi 15.000 mieszkańców.
Prace rozpoczęto 31 maja 1832 roku, w miejscu zburzonego klasztoru z posiadłości Fawory. Oficjalnie zakończyła się 4 maja 1834 roku, z okazji 18. urodzin rosyjskiego wielkiego księcia Aleksandra, na cześć którego twierdza została nazwana. W rzeczywistości jednak, twierdza została zakończona w roku 1874. Koszt budowy zamknął się w 11 milionach rubli (około 8,5 tony czystego złota lub 128 milionów euro w dzisiejszych cenach). Kolosalne sumy według standardów XIX-wiecznych, były pokrywane w całości przez Warszawę i Bank Polski, jako kolejną karę za nieudane powstanie.
Żródła:
Den, Iwan Iwanowicz w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Iwan Dehn w "Wikipedia"
Wykopać Dehna! w "RADOMSKIE Słowo - Gazeta Codzienna"
Johan Jakob von Daehn w "Geneanet" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Johann Jakob (Iwan Iwanowitsch) von Daehn w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
CYTADELA tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk