Rudolf III "Król Kasza" Habsburg (urodzony w Hofburgu, w Wiedniu około 1282 roku, zmarł w Horazdiowitz, 3 lub 4 lipca 1307 roku) herb
Najstarszy syn Albrechta I "Jednookiego" Habsburga, księcia Austrii, króla Niemiec i Elżbiety Meinhardynówny de Görz, córki Mejnharda (II) V Meinhardyna de Görz, księcia Karyntii, hrabiego Tyrolu.
Książe Austrii i Styrii jako Rudolf III od 23 czerwca 1298 roku do 4 lipca 1307 roku, król Czech i margrabia Moraw jako Rudolf I od 16 października 1306 roku do 4 lipca (faktycznie do 15 sierpnia) 1307 roku. Książę-elektor Świętego Cesarstwa Rzymskiego od 19 października 1306 roku do 4 lipca (faktycznie do 15 sierpnia) 1307 roku. Tytularny król Polski jako Rudolf od 16 października 1306 roku do 4 lipca 1307 roku. Hrabia Tyrolu jako Rudolf I od 13 stycznia 1363 roku do 3 lub 4 lipca 1307 roku.
Poślubił w sierpniu 1299 roku (per procuro), a w Paryżu zawarł zwiazek małżenśki (pro futuro) między 19 a 29 maja 1300 roku z Blanką Robertyng-Capet (urodzona w Paryżu, w 1278 roku lub około 1285 roku, zmarła w Wiedniu, 19 marca 1305 roku lub 1306 roku) hrabina Alzacji, córkę Filipa III "Śmiałego, Łysego" Robertyng-Capet, króla Francji i Marii de Louvain (Leuven) Brabanckiej, córki Henryka III de Louvain (Leuven) Brabancka, księcia Brabantu. Następnie 16 października 1306 roku w bazylice (późniejszej katedrze) św. Wita w Pradze poślubił Ryksę Elżbietę "Reiczkę" Piastównę (urodzona w Poznaniu, 1 września 1288 roku, zmarła w Hradec Kralove=Königgrätz, 19 października 1335 roku), córkę Przemysława II Piasta, króla Polski, księcia Wielkopolski, Pomorza Gdańskiego i Ryksy Valdemarsdottir Folkung, córki Waldemara I Birgerssona Folkunga, króla Szwecji, księcia Götalandu, księcia Finlandii.
Znany z oszczędnego stylu życia oraz skromnego jadłospisu został przez Czechów obdarzony przydomkiem "Król Kasza" (Král Kae).
Urodził się w wiedeńskim Hofburgu jako najstarszy syn Albrechta i Elżbiety. Po wyborze ojca na króla Niemiec w 1298 roku objął (formalnie wraz z braćmi Fryderykiem "Pięknym" i Leopoldem VII) władzę lenną w księstwach Austrii i Styrii jako Rudolf III. Pozostając pod wpływem ojca, dbał o rozwój lokalnej gospodarki.
Po wygaśnięciu dynastii Przemyślidów w 1306 roku, wobec uznania przez stany czeskie roszczeń Henryka Karynckiego do tronu, Albrecht I najechał Czechy i wymusił na panach czeskich elekcję Rudolfa (przy jednoczesnym zrzeczeniu się przezeń władzy w księstwach austriackich) oraz obietnicę ograniczenia w przyszłości grona kandydatów do korony czeskiej wyłącznie do rodu Habsburgów. Jednocześnie Rudolf zgłosił roszczenia do korony polskiej, ostatnio pozostającej w dynastii Przemyślidów. Wkrótce zmarł na czerwonkę podczas wyprawy przeciwko powstaniu Bawora Strakonica.
Z początkiem października 1306 roku towarzyszył ojcu podczas wyprawy na Pragę i po usunięciu Henryka Karynckiego 16 października 1306 roku otrzymał od Albrechta Czechy w lenno, a zarazem zrzekł się Austrii i Styrii na rzecz braci; podobnie jak jego dwaj poprzednicy na czeskim tronie posługiwał się tytułem króla Polski. 18 stycznia 1307 roku w Znojmie zrzekł się władzy w Czechach, które następnie jego ojciec nadał ponownie w lenno wszystkim swoim synom (zabieg ten miał zagwarantować dziedziczenie tronu czeskiego w obrębie dynastii habsburskiej).
Książe Rudolf III został wyznaczony na następcę bezpotomnie zmarłego Wacława II przez swojego ojca króla niemieckiego Albrechta Habsburga. Ojciec przekazując w lenno Czechy swojemu synowi chciał zapewnić sobie umocnienie pozycji domu Habsburgów w Rzeszy.
Rudolf zaraz po przybyciu do Czech, poślubił wdowę po Wacławie II Przemyślidzie, Ryksę Elżbietę Piastówną. Poślubiając Ryksę Elżbietę, Rudolf III wystąpił z pretensjami do tronu czeskiego i polskiego przeciwko Henrykowie Karynckiemu, związek ten miał również na celu podeprzeć autorytet nowego władcy oraz zasugerować, że ma on pełne prawa do sukcesji w obydwu królestwach. W trakcie przygotowań do koronacji i uporządkowywania spraw w państwie nagle zmarł. Przekreśliło to plany dynastyczne Habsburgów w Czechach na ponad sto lat.
18 stycznia 1307 roku w Znojmie zrzekł się władzy w Czechach, które następnie jego ojciec nadał ponownie w lenno wszystkim swoim synom (zabieg ten miał zagwarantować dziedziczenie tronu czeskiego w obrębie dynastii habsburskiej).
Zmarł nagle, zapewne na dyzenterię, podczas oblężenia Horadowic nad Otavą (nieopodal Pragi), gdzie schronili się zwolennicy Henryka Karynckiego. Zwłoki króla przewieziono do Pragi i złożono w bazylice (od 1344 roku katedrze) św. Wita przy zamku królewskim. Podobnie jak poprzednik, nie zdążył doprowadzić do swojej koronacji. Na tron czeski został ponownie powołany Henryk, książę Karyntii i hrabia Tyrolu.
Żródła:
Rudolf III Habsburg w "Dzieje Polski.pl"
"CZ. III. RÓŻNE DYNASTIE (XIV-XVI W.)"- autor: Jarczewski Przemysław
"Słownik władców Europy średniowiecznej" - pod redakcją Józef Dobosza i Macieja Serwańskiego
14-10-2023
15-06-2022
22-07-2020