Baudemont-Vaudemont
Dynastia panująca w hrabstwie Vaudemont do końca XIV wieku i w latach 1473-1736 w Lotaryngii. Pod tą nazwą występują dwie młodsze linie dynastii z Châtenois. Pierwsza została założona przez Gerarda, młodszego syna księcia Lotaryngii Gerarda I, i rządziła hrabstwem Vaudemont do końca XIV wieku. Dziedziczka Vaudemontów, Małgorzata, wyszła za młodszego syna księcia Lotaryngii Jana I, Ferry'ego, który stał się w ten sposób założycielem drugiej dynastii z Vaudemont. Jej przedstawiciele kwestionowali prawa do Lotaryngii andegaweńskiej linii Walezjuszy, którzy w 1431 roku przejęli władzę w tym księstwie. Dopiero małżeństwo Ferry'ego II z Vaudemont z Jolantą, córką Rene I andegaweńskiego pogodziło oba rody. Pochodzący z tego związku Rene II objął w 1473 roku władzę w Lotaryngii. Władca ten musiał walczyć z księciem Burgundii Karolem "Zuchwałym" o niezależność swej domeny. Zgłaszał też bezskutecznie pretensje do Prowansji. Jego syn Antoni (panował w latach 1508-1544) zachowywał neutralne stanowisko wobec konfliktu francusko-habsburskiego, ale korzystając z trudności cesarstwa, uzyskał od niego pełną niezależność (traktat w Nuremburgu, zawarty w 1542 roku). Młodszy brat Antoniego, Klaudiusz, był założycielem bocznej linii dynastii - Gwizjuszy (Guise), która odegrała niepoślednią rolę w historii szesnastowiecznej Francji. Jeden z jej przedstawicieli, Henryk de Guise, aspirował nawet do objęcia tronu francuskiego, przeciwstawiając się perspektywie przejęcia władzy we Francji przez hugenockiego Henryka de Bourbon. Podobnie jak Gwizjusze, również główna linia dynastii Vaudemont popierała stronnictwo katolickie w sporze wyznaniowym we Francji (Karol III "Wielki"). Za panowania Karola IV Lotaryngia dążyła do uniezależnienia się od Francji, ale działania te doprowadziły dwukrotnie do pozbawienia księcia władzy (panował w latach 1633-1641 i 1644-1661). Mimo rezygnacji z wielu ziem na rzecz Francji, Karol IV nie uznał protektoratu francuskiego i w 1670 roku został po raz trzeci wypędzony z księstwa. Dynastia z Vaudemont (Leopold, syn bratanka Karola IV) odzyskała swe ziemie dopiero w 1697 roku na mocy niekorzystnego dla Francji traktatu z Ryswick. Syn Leopolda, Franciszek II (panował w latach 1729-1737), realizując układ wiedeński z 1735 roku, kończący wojnę sukcesyjną polską, zrzekł się księstwa na rzecz byłego króla Polski Stanisława Leszczyńskiego, otrzymując w zamian Toskanię. W 1736 roku poślubił on dziedziczkę Habsburgów Marię Teresę i wraz z nią w 1745 roku przyjął tytuł cesarski. Jest założycielem linii lotaryńskiej Habsburgów.09-06-2021