Dom Wiśniowieckich - rodzina książęca wywodząca się zarówno od książąt litewskich (Giedyminowiczów) jak i moskiewskich (Rurykowiczów). Od rodu Giedyminowiczów pochodzi nieprzerwanie męska linia potomków, de facto spokrewniona z Jagiellonami. Pierwotnie używała herbu Pogoń Litewska, lecz około roku 1500, za księciem Ostrogskim zamienił swój herb na Korybut. Korybut - wnuk księcia litewskiego Giedymina, brat rodzony Władysława Jagiełły, po zrzeczeniu się księstwa Siewierskiego, otrzymał Bracław, Winnicę i Krzemieniec na Rusi, gdzie zbudował zamki w Wiśniowcu i Zbarażu.

Historia rodu: Wiśniowieccy są gałęzią kniaziów Zbaraskich i chociaż ich pochodzenie od lat było sporne wśród historyków - autorzy najnowszych opracowań coraz częściej wywodzą ich od Rurykowiczów a nie Giedyminowiczów, jak sami utrzymywali. Dowodem na to jest m.in. ich całkowite pozostawanie w momencie wyodrębniania się rodu pod wpływami kultury ruskiej: język ruski, prawosławie; jeden z nich (Dymitr Bajda Wiśniowiecki) był nawet legendarnym przywódcą kozackim.

Nazwisko rodu pochodzi od zamku Wiśniowiec, odziedziczonego przez Michała Zbaraskiego Wiśniowieckiego.

Tytuł kniaziowski Wiśniowieckich został zatwierdzony przy zawieraniu unii lubelskiej. Posiadając bardzo silną pozycję na południowo-wschodniej Ukrainie ("królewięta") Wiśniowieccy prowadzili własną politykę wobec Mołdawii, a nawet Rosji (dymitriady), komplikując niekiedy politykę zagraniczną Rzeczypospolitej. W 1 poł. XVII wieku Wiśniowieccy przyjęli katolicyzm i ulegli polonizacji. Jednym z najsłynniejszych, obok swojego syna Michała Korybuta Wiśniowieckiego z Wiśniowieckich był wojewoda ruski Jeremi Wiśniowiecki znany z powieści "Ogniem i mieczem" Henryka Sienkiewicza.

Wiśniowieccy dzielili się oni na dwie gałęzie rodowe:

królewską - zwaną też Zadnieprzańską, zapoczątkowana przez syna Michała Zbaraskiego - Aleksandra - rządziła terenami Zadnieprza ze stolicą w Łubniach, nazwa gałęzi pochodzi od Michała Korybuta Wiśniowieckiego, króla polski - ostatniego z tej gałęzi, nosili oni tytuł "księcia na Wiśniowcu i Łubniach" z niej pochodzili Jeremi "Jarema" i Michał Korybut;

książęcą - zapoczątkowana przez syna Michała Zbaraskiego - Iwana - zamieszkała na Podolu, z niej pochodzili najsłynniejsi awanturnicy - Dymitr Bajda oraz Konstanty (odkrywca Dymitra Samozwańca), ta gałąź nosiła tytuł "książąt na Wiśniowcu", który był ich faktyczną własnością, a po wymarciu Zbaraskich dodali do tytułu " i Zbarażu".

Do XVII wieku Wiśniowieccy pozostali wierni prawosławiu. Jako pierwsza na rzymski katolicyzm przeszła gałąź książęca, gałąź królewska uczyniła to dopiero w 1632 za sprawą Jeremiego.

Z rodu tego pochodzi sławny bohater sienkiewiczowski, wojewoda ruski Jeremi Wiśniowiecki, którego syn Michał po zrzeczeniu się tronu przez króla Jana II Kazimierza został obrany królem polskim. Panował 4 lata, w czasie nieszczęśliwym dla Polski, kiedy to straciła Polska Podole i Ukrainę. Zmarł we Lwowie w roku 1673. Janusz Antoni Wiśniowiecki był kasztelanem krakowskim. Jego brat Michał Serwacy w 18 roku życia posłował do Sejniu i był trzykrotnie marszałkiem Trybunału Lwowskiego. Ożeniony z księżniczką Czartoryską, a później Radziwiłłówną, doszedł do dużego majątku, czyniąc wiele pożytecznych fundacji. Był ostatnim z tego rodu, zmarł w Mereczu 1744 roku. Herbem Wiśniowieckich pieczętuje się też ród książąt Woronieckich używający nazwy Korybut.


Żródła:

Wiśniowieccy w "Wikipedii"


Wiśniowieccy


Polskie rody książęce w "Wikipedii"


Rody senatorskie


Wiśniowieccy