herb z XIV wieku

herby Abdank

Inne nazwy: Abdaniec, Abdanek, Abdank, Avdank, Awdancz, Awdaniec, Białkotka, Biłkotka, Czelejów, Habdaniec, Habdank, Haudaniec, Hawdaniec, Hebdank,Łąkotka, Łękawa, Łękawica, Skuba, Szczedrzyk.

Blazon: W polu czerwonym łękawica srebrna. Klejnot: samo godło. W XIV-wiecznej wersji w klejnocie godło na pięciu piórach strusich, czerwonych.

Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 1082-1109.

Blazon: w polu czerwonym łękawica srebrna; w klejnocie nad hełmem w koronie identyczne wyobrażenie.

Legenda herbowa: Przodek Abdanków Skuba zabił wawelskiego smoka. Herb pierwotnie nazywał się Skubów, od imienia założycieli. Skuba na rozkaz Kraka zaszył w baranią skórę siarkę i tak przyrządzoną podrzucił smokowi wawelskiemu. Smok po zjedzeniu siarki poczuł wielkie pragnienie i rzucił się do Wisły, wypijając łapczywie wielkie ilości wody. Pił aż pękł. W nagrodę za zgładzenie potwora otrzymał od Kraka herb z literą W na pamiątkę węża (smoka). Inni jednak twierdzą, że litera ta od nazwy Wawelu pochodzi (herbarz Paprockiego).

W innej wersji przedstawiony jest jako człowiek niezwykłej siły, który herb otrzymał za to, że w Alemanii (Niemczech), na oczach własnego pana, tamtejszego mocarza pokonał. Również ta legenda rozgrywa się w pogańskich czasach.

Trzecia wersja mówi o Skubie, sarmackim dowódcy , dowodzącym hufcem znad Wisły, rzeki zwanej także Wandalem. Właśnie od Wisły - Wandalu chorągiew pułku Skuby znaczona była "słowiańską" literą W. Za dzielne czyny wojenne literę tę nadano Skubie w herbie.

Legenda mówi o poselstwie Skarbka z Góry do cesarza Henryka V w czasie wojny Bolesława Krzywoustego z Niemcami. Cesarz chcąc zaimponować polskiemu posłowi bogactwem, pokazywał mu wielkie skrzynie pełne złota. Skarbek zdjął wówczas z palca pierścień i ze słowami "idź złoto do złota, my Polacy bardziej się w żelazie kochamy i żelazem bronić się będziemy" wrzucił go do cesarskiego skarbca. Zaskoczonemu cesarzowi nie pozostało nic innego jak odrzec tylko "Hab dank" i od tych słów właśnie zmieniono pierwotne zawołanie herbu Skubów na Habdank.

W górze Wawel, na której teraz zamek krakowski, z tej strony, która nad Wisłą stoi, smok się pokazał. Jadowita była bestyja: bo nie tylko, że powietrze tchem swym truła, ale też z legowiska swego na pobliższe wpadając czy ulice, czy przedmieścia, znaczną klęską ludzi i bydła, napchać się do sytości ledwo kiedy mogła. Skuba nazwiskiem, prostego gminu człowiek, ciężką sąsiadów stratą wzruszony, przeciwko pospolitemu nieprzyjacielowi taki fortel wymyślił. Cielęcia świeżo odartego, skórę smołą, siarką i żagwią zapaloną tak kształtnie wytkał, że zdrady nie poznała bestyja, aż razem z zgubą swoją i w progu jaskini podrzucił. Zgłodniała rano wychodzi zwykłym śladem na obłów i co najpierw napadła, to chciwie całkiem połknęła. Tymczasem zapalona od ukrytego ognia tłusta materyja tak wielkim pożarem w wnętrznościach rozgorzała, że lubo dosyć szczodrze Wisłę pijąc wody chłysnęła, przecież od niego wpół rozsadzona, zdechła. Świadkiem tego jest i po dziś dzień jeszcze w Krakowie, w wydrążonej skale jaskinia głęboka, którą smoczą jamą zowią. Krakus tedy, w nagrodę fortunnego przemysłu, Skubie literę W pierwszą od słów Wąż, czyli też od Wawelu góry, za herb nadał.

Jak przypuszcza jeden z największych polskich heraldyków, Władysław Semkowicz, do końca XIII wieku łękawica była odwrócona (kształt litery M). Ukształtowanie się herbu w obecnej postaci nastąpiło na przełomie XIII i XIV stulecia, a związane było z umieszczeniem klejnotu w formie plastycznej na hełmie. Łękawicę w kształcie litery W było dużo łatwiej przymocować, niż formę poprzednią. Nowy wizerunek został następnie przeniesiony na tarczę.

Herbem tym pieczętowały się najczęściej rodziny mieszkające na ziemi krakowskiej, kaliskiej, sieradzkiej, sandomierskiej oraz na Mazowszu i w Prusach Królewskich. Po unii w Horodle, w roku 1413, herb Awdaniec został przyjęty przez rodziny litewskie. Awdańcem posługiwalo się około 200 rodzin szlacheckich.

Herbowni: (razem nazwisk rodzin: 685) Abakanowicz, Abaszyński, Abczyński, Abłamowicz, Abokołtowski, Abramowicz, Abramowski, Abzołtowski, Abżałtowski, Adaszyński, Akajewicz, Alchimowicz, Alechnowicz, Ankiewicz, Ankowicz, Ankwicz, Bałandowicz, Bankowski, Bańkowski, Bardziński, Bartoszewicz, Bączacki, Bądzyński, Bejnarowicz, Belgard, Beńkiewicz, Berikiewicz, Bernacki, Berykiewicz, Bestrzejowski, Beszewski, Beszowski, Beynarowicz, Bęszewski, Białobrzeski, Białopiotrowicz, Białoskórski, Bielecki, Bieleński, Bielikowicz, Bieliński, Biernacki, Bileński, Biszewski, Biszowski, Bleszczewski, Bliński, Błaszkowski, Błażejewski, Błażejowski, Błożejewski, Bogowicz, Bogucki, Boguniewski, Bogusławski, Bohowicz, Bojnarowicz, Boliński, Bondziński, Borek, Borowski, Borowy, Borzykowski, Borzymiński, Borzymski, Bowiczyński, Bram, Brym, Brzezieński, Brzeziński, Brzozy, Bubel, Buczacki, Budaszewski, Budziszewski, Budziszowski, Bugowicz, Bujnowski, Bułhak, Bułhakowski, Burdynkiewicz, Burdzinkiewicz, Buss, Buszkowski, Butkiewicz, Bystrzejowski, Byszewski, Byszowski, Cekliński, Celiński, Chalecki, Chamiec, Chodasewicz, Chodasiewicz, Choiński, Chojeński, Cholecki, Choryński, Chorzewski, Chorzowski, Chotyński, Chromecki, Ciekliński, Cielatycki, Cieleński, Cieliński, Cieśliński, Ciundziewicki, Ciundziewicz, Cudzynowski, Czacharowski, Czachorowski, Czachorski, Czachórski, Czarkowski, Czarnowski, Czeladka, Czeladko, Czelaj, Czelatycki, Czelej, Czerkawski, Czernik, Czeszaw, Częstocki, Częstowski, Czyczyn, Czyrski, Czyżewski, Dąbrowski, Deliński, Dembiński, Dębiński, Dłoto, Doboszyński, Dobrycki, Dobrzycki, Dokurn, Dolanowski, Doliniański, Doliniawski, Doliński, Domaradzki, Dousin, Dowejpo, Dowgiałło, Dowgiało, Dowgwił, Dowgwiłło, Dowgwiłowicz, Dowiat, Dowiatt, Dowsin, Drogosław, Dubiaha, Dubiaka, Dunikowski, Dupiński, Duszor, Duszota, Dworakowski, Dyrmont, Dżafarewicz, Ejdrygiewicz, Ejgird, Ejgirt, Eydrygowicz, Eydygrowicz, Faskiewicz, Faśkiewicz, Gabriałowicz, Gabryałowicz, Gabryłowicz, Gambarzewski, Gambzarzowski, Gasztold, Gasztołt, Gasztowt, Gembarzewski, Gembarzowski, Gębarzewski, Ginc, Girdwojń, Girdwoyń, Goglewicz, Golejewski, Gombrowicz, Gorski, Goszczyc, Gotlib, Goylewicz, Górski, Grocholski, Gromacki, Gromadzki, Gromejko, Gronkiewicz, Guncz, Gurski, Habdaniec, Habdański, Hadkowski, Hajewski, Hankiewicz, Haraburda, Harasimowicz, Harynek, Hawryłkiewicz, Hejewski, Herasimowicz, Hinek, Hinkowicz, Hołowski, Horowy, Hromyka, Hrydrygiewicz, Hryniewicz, Huniatycki, Ilcewicz, Ilkowski, Irecki, Irycki, Iwanowicz, Iwaszkiewicz, Jakuszewski, Jambut, Jankiewicz, Jankwicz, Janowski, Januszkowski, Jaszczołd, Jaszczołt, Jaszczułt, Jaszgiałło, Jazłowiecki, Jedleński, Jedliński, Jerecki, Józefowicz, Jugoszewski, Jugoszowski, Juniewicz, Junowicz, Jurkowski, Kaczycki, Kagnimir, Kaimir, Kajmir, Kamieński, Kanimir, Kapliński, Karnicki, Karsiecki, Karski, Kaymir, Kazimir, Kazimirowicz, Kelcius, Kibort, Kielcz, Kielczewski, Kiełcz, Kiełczewski, Kiełczowski, Kierczewski, Kijeński, Klepacki, Klonowski, Kobyliński, Kocielski, Kodyński, Kojdański, Kołaczkowski, Kołączkowski, Kołpucewicz, Komorowski, Konarski, Koniński, Kopciewicz, Koplewski, Koporski, Kopulcewicz, Korewa, Korwel, Korweler, Korzecznicki, Korzeński, Korzybski, Kossowski, Koszowski, Kościałkowski, Kotarbski, Koteżdoma, Kowalczewski, Kowalski, Kozicki, Kozietulski, Kozubski, Kożubski, Krakowiński, Krassowski, Krobanowski, Kroczowski, Krośniewski, Kruszewski, Krzapiński, Krzykański, Krzywiński, Krzyżankowski, Krzyżanowski, Książnicki, Kunicki, Kuniński, Kunowski, Kupel, Kupiel, Kurjątkowski, Kurnicki, Kurządkowski, Kurzątkowski, Kurzjątkowski, Landsberg, Lasota, Lassota, Laszek, Laugmin, Lekarski, Lesczyński, Leszczyński, Lewikowski, Lewkowicz, Libnar, Lidzbański, Lidzbiński, Lipski, Litwinowski, Lubański, Lubiański, Lubiatowski, Lubrycki, Łagiewnicki, Łasicki, Łasiecki, Łasieński, Łasiński, Łaszkiewicz, Łaszyński, Ławecki, Łażecki, Łeżecki, Łodwikowski, Łubnicki, Łuczek, Łużewski, Magnowski, Magnuski, Malanowski, Malarzowski, Malczewski, Malczowski, Malechowski, Malinowski, Małyszko, Marchilewicz, Maskowski, Maszczewicz, Maszkowski, Melbachowski, Melbechowski, Miałkowski, Mianowski, Michocki, Mieczkowski, Mieczychowski, Mieczykowski, Mielnicki, Mijanowski, Mikołajewski, Mikowski, Milewski, Milkiewicz, Milkowski, Miłkowski, Mingielewicz, Mleczkowski, Młynkowski, Mniszkowski, Moczulski, Modestowicz, Mojgis, Mołczenko, Mongin, Mrawiński, Mrowiński, Mużyło, Napruszewski, Narbut, Narbutt, Niedźwiecki, Niedźwiedzki, Niemczyński, Nieprowski, Nos, Obornicki, Oborski, Odechowski, Ofan, Offan, Olechnowicz, Oporowski, Orlikowski, Osiecki, Ossowski, Ostaszewski, Ostrzewski-Skarbek, Ostrzyński, Oszczepalski, Pakosławski, Pakosz, Pakoszek, Paliszewski, Paskowski, Paszkiewicz, Paszkowski, Perlejewski, Pękosławski, Piastowski, Piczkowski, Pietraszkiewicz, Piętka, Piotraszewski, Piotrowski, Piotruchowski, Piwka, Piwko, Pniewski, Pniowski, Pokosławski, Polak, Pomorski, Porczyński, Probol, Probolewski, Probołowski, Pruśliński, Przeborowski, Przemieniecki, Przezwicki, Przezwycki, Przyborowski, Przybylski, Psarski, Puczniewski, Puczniowski, Pudliszkowski, Puklewicz, Pukoszek, Putel, Putell, Putwiński, Pywko, Raczek, Radlicki, Radomyski, Radoński, Raduński, Radzanowski, Radziątkowski, Ragowski, Rajewski, Rajkowski, Rajmir, Raser, Rasiewicz, Ratoski, Ratowski, Ratowt, Raykowski, Raymer, Raymir, Razicki, Razmus, Razmuss, Rażek, Rąblewski, Reanadski, Regowski, Rekowski, Renadzki, Rentfiński, Rewieński, Rewkuć, Rętfiński, Rogowski, Rogoziński, Rogoźniski, Roguski, Rohoziński, Rojewski, Rojowski, Rokuć, Rosieński, Rowbecki, Rowbicki, Rowecki, Rozbarski, Rozborski, Rudzki, Rukomyski, Rusiecki, Rybski, Rzeczycki, Saduński, Salawa, Sampławski, Sampłowski, Sawdarg, Sczyjeński, Sednik, Sędzicz, Skarbek, Skarbek-Kruszewski, Skarbek-Wysławski, Skarbek-Warzyński, Skarbek-Ważeński, Skarbek-Ważyński, Skoraszewski, Skoraszowski, Skorko, Skoroczewski, Skoroszewski, Skóra, Skórecki, Skóroszewski, Skuba, Slanka, Sławicki, Słąka, Słąnczyński, Słąnka, Słomczyński, Słomka, Słomowski, Słomski, Słumek, Słumka, Słupski, Słysz, Słyszewski, Sokół, Sokulski, Stański, Starnawski, Starosiedliski, Starosiedlski, Starosielski, Starski, Stefanowski, Stopiczyński, Stpiczyński, Stromejko, Suchodolec, Suchodolski, Sudolski, Sudowicz, Swoszewski, Swoszowski, Szczycieński, Szczyciński, Szczygielski, Szczygłowicz, Szczyjeński, Szelew, Szepicha, Szepig, Szlagier, Szpaczyński, Szpakowicz, Szumkowski, Ślanka, Ślaski, Śliz, Śliza, Ślizowski, Śliź, Śliż, Śmiatkowski, Śmiątkowski, Śniatkowski, Świniarski, Świrnowski, Tafiłowski, Telatycki, Telszewski, Terpiłowski, Tholiborski, Toczycki, Toczyłowski, Toczyński, Toczyski, Tolbowski, Tolibowski, Tolszewski, Torczyński, Tracewski, Traczewski, Trafiłowski, Trojan, Trzebiński, Twerjanowicz, Tworowski, Tworziański, Tworzyański, Tygirt, Ustarbowski, Wagiad, Walowski, Wałowski, Warakomski, Warakowski, Warnecki, Warszycki, Warzycki, Warzyński, Wat, Watraszewski, Ważeński, Ważyński, Wąborkowski, Wąwelski, Werpowski, Węgierski, Widawski, Wielebicki, Wielebycki, Wieliczki, Wieliczko, Wielobicki, Wielobycki, Wierciechowski, Wierciński, Wierzba, Wisławski, Wisłobocki, Wiszowaty, Witowski, Włostowski, Wodziczeński, Wodzinowski, Wojczyński, Wojdak, Wojenkowski, Wojewódzki, Wojnicz, Wojniewicz, Wołczecki, Wołczek, Wołyniecki, Wołyński, Wosczyński, Woszczyński, Woydag, Wsołowski, Wyłyniecki, Wysławski, Wyszławski, Wyszowaty, Zagołłowicz, Zakrzewski, Zaleski, Zastępowski, Zawadzki, Zbychalski, Zbytkont, Zdanowicz, Zelantkowski, Zielątkowski, Złotun, Zytyński, Żagołłowicz, Żakowicz, Żągołłowicz, Żerański, Żeroński, Żeroński-Chwalibóg, Żeroński-Łabia, Żeroński-Dzierlatka, Żeroński-Serafin, Żeruński, Żędzicki, Żołędź, Żołłędź, Żukowski, Żuprański, Żytyński, Żywiłło.

Odmiany herbu Abdank:

herb Androszewski

Blazon: W polu czerwonym na łękawicy srebrnej zaćwieczone takież pół strzały podwójnie przekrzyżowanej. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry: Czerwone, podbite srebrem.

Herbowni: Androszewski.

herb Ankwicz

Blazon: Tarcza dzielona w słup. Prawe pole w pas. W polu górnym, czerwonym, krokiew srebrna, w polu dolnym, czarnym, czterolistna koniczyna złota. W polu lewym, srebrnym, jednorożec wspięty, czerwony. Klejnot: Pięć piór strusich, czarnych, dwa za trzema. Labry czarne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb nadany w zaborze austriackim doktorowi Janowi Ankwiczowi, razem z pierwszym stopniem szlachectwa (Edler von) i przydomkiem von Kleehoven, w Galicji 10 stycznia 1913 roku.

Herbowni: Ankwicz.

herb Ankwicz Hrabia

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z tytułem hrabiowskim i predykatem hoch und wohlgeboren (wysoko urodzony i wielmożny) Stanisławowi i Wawrzyńcowi, Andrzejowi i Michałowi, kanonikom krakowskim oraz synom Jana: Janowi i Maciejowi z Posławic Ankwiczom 5 grudnia 1778 roku w Galicji przez cesarzową Marię Teresę. Podstawą nadania była wierność dworowi cesarskiemu, pochodzenie z rodu Skarbków (którzy mieli być hrabiami już wcześniej) oraz legitymacja szlachectwa z 1775 roku.

Z nich: Stanisław, Wawrzyniec, Andrzej, Michał, Jan oraz Mateusz otrzymali w 1778 roku od cesarzowej Marii Teresy dziedziczne tytuły hrabiów w Galicji, potwierdzone w Królestwie Polskim w 1826 roku.

Herbowni: graf von Posławice Ankwicz (hrabiowie).

herb Bejnart

herb Buczacki

Inna nazwa: Abdank II, Chmielnicki, Machowski

Blazon: W polu czerwonym łękawica srebrna. W klejnocie: pół lwa złotego w prawo, trzymającego w łapach godło.

Najwcześniejsze wzmianki: Lwa w klejnocie otrzymał Mikołaj Machowski od cesarza Rzymsko-Niemieckiego.

Herbowni: Buczacki, Jazłowiecki, Machowski.

herb Busse

Najwcześniejsze wzmianki: nobilitacja w Prusach w 1791 roku.

Herbowni: Busch, Busche, Busse.

herb Chalecki

Blazon: W polu czerwonym dwie krokwie srebrne w kształcie litery W, z której środka wychodzi strzała srebrna bez opierzenia, ostrzem do góry. W szczycie hełmu czarne skrzydło orła, strzłą srebrną przeszyte. W polu czerwonym łękawica srebrna, z takąż zaćwieczoną rogaciną, żeleźcem do góry. Klejnot: skrzydło sępie czarne, przeszyte strzałą srebrną w prawo.

Herbowni: Chalecki, Halecki, Kruczek, Nawra, Nawro.

Uważana też za odmianę herbu Syrokomla.

herb Dermont odmiana Korczak

herb Doliniański Baron

Blazon: Tarcza dzielona w krzyż z polem sercowym. W polu I, czerwonym, łękawica srebrna (Abdank); w polu II, czerwonym, na murawie zielonej, baran stojący srebrny (Junosza); w polu III, błękitnym, podkowa złota barkiem w doł, z krzyżem srebrnym między ocelami (Jastrzębiec); w polu IV, błękitnym, półksiężyc złoty z takąż gwiazdą między ramionami (Leliwa); w polu V, czerwonym, miecz srerbny o rękojeści złotej, między dwoma półksiężycami złotymi barkami do siebie (Ostoja). Nad tarczą korona baronowska, opleciona sznurem pereł, a nad nią trzy hełmy w koronach, z których klejnoty: klejnot I: łękawica srebrna, klejnot II: pięć piór strusich, czerwone między złotymi, klejnot III: jastrząb ze złożonymi skrzydłami, dzwonkami na nogach, trzymający w prawej łapię podkowę z krzyżem jak w godle. Labry prawe czerwone, podbite srebrem, lewe błękitne, podbite złotem.

Symbolika: Herb zawiera skrócony wywód genealogiczny obdarowanego. Jego herb rodowy znajduje się w polu sercowym. Herb matki, Józefy Malickiej, znajduje się w polu II. Herb babki ojczystej, Katarzyny Goławskiej, znajduje się w polu III. Herb babki macierzystej, Anny z Łysakowskich, znajduje się w polu IV. Herb prababki ojczystej, Urszuli Przyuskiej, znajduje się w polu V.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z galicyjskim tytułem baronowskim 10 grudnia 1782 roku freiherrowi Andrzejowi in Doliniany-Doliniańskiemu z predykatem wohlgeboren (wielmożny). Podstawą nadania tytułu były m.in.: patent szlachecki z 1775 roku, potwierdzenie szlachectwa przez magnatów, stanowisko radcy trybunału lwowskiego oraz zasługi dla dworu cesarskiego. Obdarowany otrzymał w 1787 roku tytuł arcypodczaszego wielkiego koronnego galicyjskiego, a z nim ubogacenie herbu. W polu I umieszczono symbol urzędu podczaszego, w kolejnych pięciu polach godła z herbu nadanego w 1782 roku.

Blazon: Tarcza zyskała dwie bordiury: zewnętrzną błękitną w trójkąty złote, wewnętrzną czerwoną w kwadraty srebrne. Pod tarczą umieszczono zewnętrzne oznaki godności - czarki z herbami Królestwa Galicji i Lodomerii. Klejnoty bez zmian.

Herbowni: freiherr in Doliniany-Doliniański (baronowie).

herb Dudkowicz

Herbowni: Dudkowicz, Prądnicki.

herb Eygird

herb Gastold

Najwcześniejsze wzmianki: Rodzina Gastold żyła na terenach które niejednokrotnie zmieniały swoją przynależność narodową. Dlatego nazwisko uległo wielu zmianom i przekształceniom. Wydaje się słuszne przyjęcie oryginalnej pisowni nazwiska za Kasprem Niesieckim - Gastold. Jest to nazwisko od nazwy/imienia podobnych do Witolda księcia. Wojciech Wiuk w Nomencklatorze podaje formę Gastołd. Herbarz Szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego zwany Nomenclator na stronie 178 - Boniecki Gasztold i Gasztołd ale to drugie ewidentnie jako przepisane z dokumentów a więc już mające naleciałości.

Zachowujemy także o ile jest to możliwe polską pisownię imion i nazwisk. Jednak gdy rodzina posługuje się nazwiskiem przekształconym zachowujemy tą formę - gdyż pod taką była rozpoznawana.

Herbowni: formy pisowni:

polska: Gastold, Gastołd, Gasztołd, Gasztold, Gosztowtt, Gosztold, Gaszdtowt,

litewska: Gostautas (męska forma), Gostautaite (żeńska forma), Gostautai, Gostautiene,

angielska: Gastolth,

łacińska: Gastoldus,

włoska: Gastaldi,

niemiecka: Gasthawdus,

francuska: Gosztowtt, Gasztowtt, Gochtovtt.

herb von Golubrow

Herbowni: von Golubrow.

herb Iłgowski

Herbowni: Formus, Formusz, Hryncewicz, Hryniewicz, Ignatowicz, Ilasewicz, Ilcewicz, Ilczewicz, Ihnatowski, Iliassewicz, Iljenko, Ilkiewicz, Illasiewicz, Illassewicz, Ilgowskim, Iłgowskim, Illassewicz, Illasiewicz, Iliassewicz, Iłgowski, Iwanowiczom, Józefowicz, Karnicki, Kęsicki, Nożkowicz, Szumkowski, Talko, Tyszkiewicz.

herb von Jankwitz

Herbowni: Jankwitz z przedrostkiem "von" zamieszkałą na Śląsku.

herb Kossowski

Herbowni: Kossowski, Kostrzessa.

herb Kozietulski Baron

herb Kozietulski Barona

herb kawalera orderu Legii Honorowej

Najwcześniejsze wzmianki: Jan-Leon Kozietulski nobilitowany w Cesarstwie Francuskim 26 kwietnia 1811 roku przez nadanie tytułu barona.

Herbowni: Kozietulski (baronowie).

herb Leszczyński Hrabia

Herbowni: hrabiowie w Galicji od 1782 roku - Leszczyńscy (wymarli).

herb Liczbiński

Blazon: W polu czerwonym łękawica srebrna. Klejnot: tarcza czerwona z łękawicą srebrną między dwoma rogami myśliwskimi złotymi z nabiciami dwoma skrajnymi czerwonymi i jednym złotym.

Najwcześniejsze wzmianki: nadany Michałowi, Janowi i Pawłowi Liczbińskim 7 kwietnia 1590 roku.

Herbowni: Liczbiński.

herb Łużowski

Herbowni: Łużowski.

herb Lwoserd

Herbowni: Lwoserd, Wychowski, Wyhowski.

herb Mietelski

Herbowni: Mietelski.

herb Pleśniewicz

Herbowni: Pleśniewicz.

herb Posadowski

herb Rybczyński

Najwcześniejsze wzmianki: nobilitowani w 1726 roku.

Herbowni: Rybczyński.

herb Saława

Herbowni: Alkiewicz, Chalkowski, Gałkowski, Jakuszewski, Saława, Strzeż.

herb Skarbek Hrabia

Najwcześniejsze wzmianki: nobilitowani w Galicji w 1778 roku, zostali potwierdzeni w Królestwie Polskim w 1824 roku, Austrii i Rosji w 1835 roku.

Herbowni: Skarbek (hrabiowie).

herb Sołtan

herb Syrokomla

herb Tojpin

Najwcześniejsze wzmianki: Topiński, vel Topirybka-Topiński, rodzina wielkopolska, wywodząca się z mieszczan poznańskich. Otrzymała nobilitację za panowania króla Jana Kazimierza. Uszlachcony Grzegorz Ignacy Topirybka przyjął nazwisko Topiński.

Herbowni: Helbing, Tojpiński, Topiński.

herb Trzebiński

Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

W polu błękitnym tarcza czerwona, obarczona krokwią srebrną. Klejnot: pięć piór strusich, dwa srebrne między czerwonymi. Labry czerwone, podbite srebrem.

Opis ten pochodzi bezpośrednio z dokumentu nobilitacyjnego. W herbarzu Siebmachera można znaleźć wariant herbu z polem czerwonym, bez tarczy wewnętrznej z krokwią luzem i łękawicą w klejnocie. Wariant ten jest wymieniany przez Stanisława Teodora Chrząńskiego jako odmiana Abdanka.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Janowi Schilkrowi-Trzebińskiemu 18 marca 1595 roku.

Herbowni: Ponieważ herb Trzebiński był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu: Szylchra-Trzebiński.

herb Wąborkowski

Herbowni: Wąborkowski.

herb Wojewódzki

Herbowni: Wojewodski, Wojewódzki.

herb Wyhowski

Herbowni: Wychowski, Wyhowski.

herb Wyhowski I Hrabia

Najwcześniejsze wzmianki: tytuł hrabiego S.I.R. otrzymali w 1698 roku.

Herbowni: Wychowski, Wyhowski (hrabiowie).

herb Wyhowski II

Najwcześniejsze wzmianki: rodzina szlachecka pochodzenia ukraińskiego. W XVI wieku został on podzielony na kilka rodzin, z dodatkiem różnych przydomków: Ralchenko, Yadenko i Larionovich, Semenenko. Wśród nich znajdują się obecnie cztery rodziny: Vygovsky-Lucice, Vygovsky Larionovich.

Ivan Ostafevich Vygovsky po śmierci Chmielnickiego został wybrany hetman Siczy Zaporoskiej. Jego brat Daniel, ożenił się z córką Bohdana Chmielnickiego i został pułkownikiem.

Herbowni: Wychowski, Wyhowski.

herb Życiński

Blazon: W pas. W polu błękitnym miecz między dwiema gwiazdami w pas złotymi. W polu czerwonym łękawica srebrna. Labry z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w 1669 roku Petrycemu Życińskiemu.

Herbowni: Petrycy-Życiński, Życieński, Życiński.


Żródła:

herb Abdank


Herby Polskie


herb Abdank w "Wikipedii"


"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl


herb Liczbiński w "Wikipedii"


Herby Polskie


Herby szlachty polskiej


Herby Polskie


herb Życiński w "Wapedia"