pierwotna forma herbu
herb Junosza
Inne nazwy: Agnus, Baran, Barany, Junoszyc. Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 1253. Blazon: W polu czerwonym na murawie (lub bez niej) baran srebrny w prawo; w klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich. Najwcześniejsze wzmianki: Herb z XIII wieku. Zapis z 1335 roku w Insygniach Jana Długosza: "JUNOSCHA album agnum sive areitem in campo robeo defert" (pol.: "JUNOSCHA białego baranka albo barana w polu czerwonym nosi"). Pochodzenie herbu i legendy: Kasper Niesiecki w Koronie polskiej pisał o herbie Junosza, że jego pochodzenie jest sporne, niektórzy uważali go za pochodzącego z Niemiec, inni twierdzili, że jest polski. Etymologia ludowa wywodzi nazwę herbu z języka niemieckiego, według niej byłoby to zniekształcone słowo "Jungschaff" lub "Jungxoph" (pol.: "młoda owca"). Legenda herbowa: podaje, że rycerz Junosza wyjeżdżał z przyjaciółmi na wesele, a podczas wyjazdu radośnie figlował nieopodal orszaku biały baran, co uchodziło za dobrą wróżbę. Orszak wkrótce natknął się na grasujących w okolicy Krzyżaków, których Junosza zdołał pokonać. Dowiedziawszy się o większych siłach krzyżackich w pobliżu, podstępnie uprowadził im konie, po czym pokonał także i tę grupę. Na wesele przybył na czas, lecz ubrudzony krwią pobitych Krzyżaków. Na pamiątkę tych zdarzeń, herb Junosza ma czerwoną tarczę (od krwi krzyżackiej), a na niej białego baranka, który przyniósł zwycięstwo rycerzowi. Jest to przekształcony znacznie starszy mit, osią opowieści jest pokonanie wroga mogącego przeszkodzić w dotarciu na ślub. Nawiązuje też do mitu wiosennego Święta Stada, gdy obchodzono zaślubiny Bogini Ziemi z Bogiem Nieba. Herbu tego używały najczęściej polskie rodziny szlacheckie zamieszkujące ziemię kaliską, krakowską, poznańską, ruską i sieradzką. Junoszą pieczętowało się blisko 200 rodzin. Herbowni: (razem rodzin: 522) Badyński, Bancarewicz, Baniaszewicz, Bańkowski, Baran, Barancewicz, Baranowicz, Baranowski, Barkowski, Bądzyński, Behm, Behem, Beklerski, Beleński, Beliński, Bem, Beniaszewicz, Beniuszewicz, Biantowski, Bibelski, Bieleński, Bieliński, Bilański, Błędostowski, Bobiński, Bojan, Bojanowicz, Bonikowski, Boniński, Borawski, Borcikowski, Borkowski, Borowski, Borukowski, Borwicz, Bronisz, Broński, Brucki, Bujanowski, Bukar, Burczyński, Chabowski, Chądrzewski, Chądzeński, Chądzyński, Chochorowski, Chociszewski, Chodecki, Chodykiewicz, Chomentowski, Chomętowski, Chrapuński, Chrościński, Chruściński, Chudzewski, Cieksiński, Cieszyński, Cieśliński, Czarnochowski, Czechanowski, Czekanowski, Czerniewski, Czuprynkowski, Czuprynowski, Daczewski, Dadzibog, Dadzibóg, Dalawski, Dalecki, Dalejowski, Daszewski, Dąbkowski, Dąbrowski, Derpowski, Dobrowolski, Doganowski, Dolecki, Dołecki, Dombrowski, Domin, Dominikowski, Dorożyński, Dorpowski, Drewnowski, Drowanowski, Drużbic, Drużdowicz, Dubkowski, Dudziński, Dulowski, Dziaskowski, Dzięgieliński, Galecki, Gałąska, Gałąskowski, Gałązka, Gałązkowski, Gałdecki, Garczyński, Germanowicz, Germanowski, Gęś, Gigański, Girkont, Glinicki, Gładczyński, Głębocki, Godlewski, Gogoliński, Golankowski, Gołczyński, Gołęski, Gorny, Gostkowski, Gościmirski, Goślinowski, Gośliński, Górny, Grochowski, Grodecki, Groffi, Gulczewski, Gumencki, Gumowski, Gzowski, Gżowski, Halecki, Halicki, Haliński, Hannowiecki, Herman, Hermanowicz, Hermanowski, Hoffman, Horyszewski, Horyszowski, Hryszkiewicz, Humiecki, Humięcki, Igański, Ignański, Jabłoński, Janicz, Janiszewski, Jankowicz, Jankowski, Janowski, Jarosławski, Jaworski, Jonasz, Jonosza, Juniewicz, Junisic, Junosza, Junoszczyc, Junoszyc, Junowicz, Jurkiewicz, Kamieniewski, Kamieński, Kamkowski, Karkowski, Karmański, Karnkowski, Karpołuski, Karpowicz, Kawaniewski, Kawecki, Kawęcki, Kęskowski, Kętrzyński, Kienowski, Kiernoski, Kiernowski, Kiernożycki, Kieszkowski, Kijowski, Kisieleński, Kisielewski, Kisieliński, Klewski, Klimowicz, Knieczun, Knieczunowicz, Knyszyński, Kola, Koluszkowski, Koła, Kołączkowski, Koło, Kołon, Kołowski, Koły, Komarnicki, Komiński, Konasiewicz, Konieński, Koniński, Koniuski, Konopacki, Konopnicki, Kordynowicz, Kormanicki, Koronowski, Korwin-Piotrowski, Kosko, Koskowski, Kosmaczewski, Kosmarzewski, Koszka, Kotoni, Kotony, Kotulski, Kowalewski, Kowieski, Koza, Kozak, Kozikowski, Krogulecki, Krogulski, Krosnowski, Krowicki, Kruszyński, Kryski, Krzepczowski, Krzykoski, Krzykowski, Kucharski, Kurdwanowski, Kurnicki, Kuronowski, Kurzewski, Kuskowski, Kuszelewicz, Kuszewski, Kuszkowski, Kuszycki, Kuszyński, Kuturmański, Lelewski, Lelowski, Lichocki, Lipicki, Lipiecki, Lipnicki, Lissowski, Lochocki, Łabecki, Łabicki, Łappo, Łatosek, Łazowski, Łempicki, Łochocki, Łojewski, Ługowski, Łypicki, Łypnicki, Mackiewicz, Malecki, Malicki, Małynicz, Martynowski, Materni, Matynicz, Michniewicz, Mierzyński, Mieszkowski, Międzobrocki, Międzobrodzki, Mięszkowski, Mokrski, Mokrzeski, Mokrzski, Mokrzycki, Moze, Naborowski, Niegorzewski, Niewski, Nijowski, Niowski, Niwski, Nowacki, Nowołoński, Odnodzki, Ojrzanowski, Olsejko, Olsiejko, Omieciński, Onichimowski, Oparski, Opraski, Oranowski, Orański, Ordowski, Orłowski, Orpiszewski, Orwitowski, Osiński, Ostasiński, Ostrakowski, Ostrzakowski, Ostrzeniewski, Ostrzykowski, Ostrzyniewski, Ostrzyński, Oświeciński, Owada, Oyrzanowski, Paschalski, Paszkiewicz, Pawłowski, Pełka, Peredko, Petraszewicz, Pętkowski, Piankowski, Pianowski, Piaskowski, Piątkowski, Pieskowski, Pieszkowski, Pietrowski, Piewcewicz, Pijanowski, Piotrowin, Piotrowski, Pipan, Plebański, Pławiński, Podolski, Podoski, Polchowski, Polikowski, Polkowski, Połchowski, Poniatowski, Popiel, Popkowski, Potocki, Potoczyński, Pruski, Przedojewski, Przedojowski, Przedzewski, Przedzowski, Przerownicki, Przerowski, Przewocki, Przewrocki, Przezwocki, Przędzewski, Przędzowski, Przyrownicki, Pucdrowski, Puciłowski, Pulikowski, Puzdrowski, Rachański, Rachocki, Rackiewicz, Raczkiewicz, Radosz, Radowicki, Radowiecki, Radziejewski, Radziejowski, Radziewanowski, Ratajski, Ratomski, Ratowski, Retowski, Rodcewicz, Ropejko, Rosperski, Rospierski, Rostowski, Roszczewski, Roszkowski, Rościszewski, Rotowicz, Rożański, Rubel, Runowski, Rupejko, Rupeykowicz, Ruszalski, Rzeński, Rzeszotarski, Rzeszotko, Saniawski, Saparowski, Saporowski, Segrowski, Serejko, Sergowski, Sęp, Sianowski, Siemak, Skiedrowski, Skoroszewski, Skoruszewski, Słuszkowski, Służkowski, Smłodowski, Smogorzewski, Sobański, Starzyński, Stefanowski, Stempkowski, Stempowski, Stępkowski, Stępowski, Stkrwiński, Stoiński, Stopiński, Strawiński, Strębowski, Strkwiński, Strozberg, Struściński, Suchodolski, Suleński, Sulerzyski, Sułocki, Sypieński, Sypiński, Szaniawski, Szarajewski, Szarlej, Szarleński, Szarzeński, Szarzyński, Szatyński, Szeniawski, Szetyński, Szymanowicz, Szymanowski, Ścibor, Ślepowroński, Śliwicki, Śliwiński, Śliwnicki, Świeszewski, Świeszowski, Świniarski, Świszulski, Świtkowski, Tabasz, Taczalski, Tomkowid, Trojan, Trzebiński, Turski, Ubniewski, Ugniewski, Umiecki, Umieniecki, Umieński, Umięcki, Umiński, Uszacki, Uszaniecki, Walkowski, Wańtuch, Wciślicki, Wdowiński, Węgrzynowski, Widleński, Widliński, Wielecki, Wielicki, Wierzbiński, Wileńczyc, Winiecki, Wiński, Witowski, Wodnicki, Wojnowski, Wojsław, Wojsławski, Wojszwiłło, Wojtycki, Wolęcki, Wolski, Wostołcho, Woźnicki, Wsciślicki, Wścieklicki, Wściślicki, Wulf, Wyczołkowski, Wyrębowski, Wysociński, Wysokiński, Zaboj, Zagrzewski, Zakowski, Zaleski, Zaliwski, Załuski, Zamoścki, Zamoytel, Zawacki, Zawadzki, Zawłocki, Zbożny, Zdrodowski, Zdrojewski, Zdrojowski, Zdunowski, Zemojtel, Zieleniecki, Zielonka, Zielonko, Ziembiński, Żakowski, Żarnowski, Żemoytel, Żomaytel, Żomoytel, Żukowski, Życki, Żydecki, Żydziecki. Odmiany herbu:herb von Baranow
herb Baranow Hrabia
herb Behem
wg Wikipedii
wg Gajla
Inna nazwa: Behem I, Behm, Bem Blazon: Na tarczy dwudzielnej w słup w polu lewym Gryf ze skrzydłami zielony, w srebrnym polu ku baranowi i nogami i głową obrócony, w polu prawym czerwonym baran wspięty, tak że na dwóch nogach tylnych stoi, dwie przednie i głową w gorę podniósł, w czerwonym polu. W klejnocie nad hełmem w koronie gryf i baran jak na tarczy. Labry: Z prawej zielone, podbite srebrem, z lewej czerwone, podbite srebrem. Baran pochodzi z herbu Junosza. Piotr Behem został doń adoptowany przez Stanisława Karnkowskiego, z jednoczesnym zezwoleniem na rozszerzenie własnego herbu. Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 1 lipca 1570 roku senatorowi gdańskiemu Piotrowi Behemowi. Identyczny merytorycznie herb otrzymali nobilitacją galicyjską Jakub, Jan i Andrzej von Bem 4 kwietnia 1803 roku. Podobnego herbu miała używać rodzina Bem de Cosban, Sławomir Górzyński spekuluje, że herb z 1803 roku może doń nawiązywać. Herbowni: Bauman, Behem, Behm, Bem, Bem de Cosban, von Bem, Bochnia, Mączewski.herb Behem II
herb Bieliński Hrabia
herb Bojan
herb Bojanowicz
herb von Bojanowski
herb Borkowski Hrabia
herb według oryginalnego nadania
herb według herbarzu Adama A. Kosińskigo
herb według Ostrowskiego i Bonieckiego
Blazon: W polu czerwonym z głowicą na murawie baran srebrny o rogach złotych, kroczący; w głowicy srebrnej miecz o rękojeści złotej w pochwie błękitnej, z dwoma ryfkami szachowanymi srebrno-czerwonymi, trzewik i szyjka złote; w dolnym czerwonym - Nad tarczą korona hrabiowska, a nad nią hełm w koronie, z którego klejnot: pięć piór strusich. Labry czerwone podbite srebrem. Tarczę podtrzymują dwa orły z głowami odwróconymi, ze szponami i dziobami złotymi oraz językami czerwonymi. Na wstędze dewiza: "SEMPER RECTE PROGREDITUR VIA". Powyższy opis powstał na podstawie oryginalnego nadania, Juliusz Karol Ostrowski, a za nim Adam Boniecki zamieszczają błędny rysunek, z tarczą w pas i baranem krwawiącym. Brak też niektórych szczegółów, jak barwy pochwy miecza. Symbolika: Pole dolne herbu zawiera rodowy herb obdarowanego, Junoszę, pole górne symbolizuje godność piastowaną przez ojca obdarowanego - miecznik Galicji. Barwy miecza w polu górnym są wywiedzione z barw herbu Galicji. Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 24 kwietnia 1866 roku (dyplom wydany 15 maja 1866 roku) Włodzimierzowi Borkowskiemu, C. K. podkomorzemu, przez cesarza Franciszka Józefa. Podstawą nadania był fakt piastowania przez obdarowanego wielu urzędów oraz zdobycie przez niego Orderu Żelaznej Korony. Dawna mazowiecka rodzina, gałąź senatorskiej rodziny Rościszewskich wzięła nazwisko od wsi Borkowo Wielkie w województwie płockim, jedna jej gałąź osiedliwszy się na Rusi Czerwonej w zeszłym (XVIII) stuleciu otrzymała tytuł hrabiowski austriacki w roku 1861, z niej: Hrabia Włodzimierz, syn Alojzego - miecznika koronnego galicyjskiego i Marianny z Ufniarskich, szambelan austriacki, otrzymał w roku 1861 tytuł hrabiowski austriacki, fundator ordynacji borynickiej w Galicji imienia Junoszów Borkowskich, zatwierdzonej przez cesarza Franciszka Józefa w roku 1870, zaślubiony z Walerją Słonecką herbu Korab damą krzyża gwiazdzistego, z niej tylko córki. Herbowni: Borkowscy (hrabiowie).herb Borowiec
herb Dąbrowski
herb Derschau
herb Gałecki
wg. Czechowskiego
wg "CLENODIUM"
Herbowni: Gałecki.herb Gostkowski
herb Haugwicz
herb Jakubowicz
herb Junosza II
herb Junosza III
herb Junosza III (Junosza IIIa)
Blazon: W polu czerwonym, na murawie zielonej lub bez niej, baran srebrny. Klejnot: nad hełmem w koronie pół barana wspiętego jak w godle. Labry czerwone, podbite srebrem.herb Junosza IIIb
herb Junosza IIIc
herb Junosza IV
herb Junosza V
herb Kętrzyński III
herb Kliński
Inna nazwa: Klinski, Rautenberg-Klinski, Rawtenberk-Kliński, Junosza II, Junosza III Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Junosza. Herb znany był przynajmniej w pięciu wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: Blazon Junosza: Juliusz Karol Ostrowski wyróżnia trzy warianty tego herbu, różniące się drobnymi szczegółami. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:herb Kliński I
herb Kliński I a
herb Kliński I b
wg Wikipedii
wg Gajla
herb Kliński II
herb Kliński II a
herb Krosnowski Hrabia
herb Krosnowski I Hrabia
Blazon: Tarcza francuska, nowoczesna, dzielona w krzyż z tarczą sercową. W polu sercowym, czerwonym, na murawie zielonej baran kroczący, zbroczony krwią z wzniesioną prawą przednią nogą (Junosza); w polu I, błękitnym, podkowa srebrna z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim złotym i takimż krzyżem między ocelami (Lubicz); w polu II, błękitnym, między trzema podkowami 2 i 1, srebrnymi, górne barkami ku sobie, miecz srebrny o rękojeści złotej, ostrzem w dół (Belina); w polu III, czerwonym, rogacina roztłuczona srebrna (Odrowąż); w polu IV, błękitnym, zawiasa kotłowa srebrna, nad którą miecz srebrny o rękojeści złotej ostrzem w dół (Nowina). Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą 5 hełmów z klejnotami. Klejnot I: pięć piór strusich, srebrnych między czerwonymi, klejnot II: pięć piór strusich, błękitnych między srebrnymi; klejnot III: ramię zbrojne z mieczem, wzniesionym do cięcia; klejnot IV na ogonie pawim rogacina roztłuczona w pas, srebrna; klejnot V: noga zbrojna srebrna w bucie z długą cholewą czarnym, z ostrogą. Labry I i IV czerwone, podbite srebrem, II, III i V błękitne, podbite srebrem. Trzymacze: z prawej rycerz w zbroi i hełmie srebrnych, podtrzymujący tarczę lewą ręką, w prawej wsparty na kopii złotej, przepasany spódniczką czerwoną o frędzlach złotych, z mieczem w pochwie na rapciach czerwonych; z lewej gryf złoty, wspięty, ukoronowany. Całość na postumencie w formie fragmentu murawy. Herbowni: herb przysługuje hrabiemu Ignacego Krosnowskiego od 1791 roku.herb Krosnowski II Hrabia
Blazon: W polu czerwonym, baran srebrny na murawie zielonej. Nad tarczą korona hrabiowska nad którą hełm z klejnotem: pięć piór strusich, srebrnych między czerwonymi. Labry czerwone, podbite srebrem. Trzymacze jak w herbie Ignacego. Herbowni:herb przysługuje hrabiemu Marcelego Krosnowskiego od 1840 roku. Najwcześniejsze wzmianki: tytuły hrabiowskie w Galicji otrzymały dwie linie Krosnowskich herbu Junosza. Jako pierwszy tytuł z herbem złożonym otrzymał Ignacy Krosnowski 17 kwietnia 1791 roku. Nie zachowały się zapisy stwierdzające podstawy tego nadania. Druga linia otrzymała tytuł i herb będący Junoszą z oznakami hrabiego (Obdarowany wyraźnie zaznaczył aby herby obu linii hrabiowskich były inne) w osobie Marcelego Wincentego Antoniego 21 sierpnia 1840. Podstawą nadania, a właściwie potwierdzenia tytułu, było uznanie ojca, Antoniego za hrabiego w guberni podolskiej w 1802. Marceli Wincenty zmarł bezpotomnie. Symbolika: herb z 1791 roku pozwala odczytać skróconą genealogię przodków ojczystych Ignacego Krosnowskiego. Z nieznanych przyczyn jest ona cofnięta o jedno pokolenie. Pole I przedstawia herb babki, Barbary Łozińskiej, pole II herb prababki, Marianny Czechowskiej, pole III praprababki, Jadwigi Kietlińskiej, pole IV prapraprababki, Zofii Krzysztoporskiej. Herbowni: jedna rodzina herbownych: graf von Krosnowski.herb Legendorf Mgowski
wg Jurzaka
wg Gajla
herb Sobański Hrabia
herb Suchodolski
herb Szaniawski Hrabia
herb Uszacki
wg Jurzaka
wg Gajla
Herbowni: Uszacki.herb Uszacki I
herb Wołoszynowski
wg. Czechowskiego
wg Wikipedii
Blazon: W polu czerwonym baran srebrny, kroczący, nad którym gwiazda złota. Klejnot nieznany. Labry czerwone, podbite srebrem. Polski herb szlachecki z nobilitacji. Najwcześniejsze wzmianki: Herb taki został nadany 20 marca 1578 roku Machnio Wołoszynowskiemu. Jednakże Machnio został do herbu przypuszczony przez nieznanych szlachciców, nie wiadomo czy używali oni Junoszy czy też identycznego herbu. Herbowni: Wołoszynowski.herb Załuski Hrabia
