herb Kościesza zokresu XIV wieku
Inne nazwy: Strzegomia, Strzegomya.
Blazon: W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry, w środku przekrzyżowana, w końcu bez opierzenia rozdarta; w klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.
Legenda: Według Niesieckiego, herb ten nadany był od Bolesława II "Śmiałego" króla polskiego, w roku 1072, gdy bowiem pod Snowskiem żwawej bitwie rycerz, Kościesza nazwany, mężnie i długo się z nieprzyjacielem potykał, wiele też i ran w ciele swoim z tej okazyji wyniósł. Widział to Bolesław, a osobliwie strzałę w ciele jego utkwioną rozdartą i miecz w ręku, którym czy bił, czy się zastawiał nieprzyjacielowi w tej potyczce, znacznie albo złamany, albo otłuczony, dlatego na pamiątkę jego odwagi, hojny na kawalerskich ludzi monarcha, tęż mu samą strzałę i miecz przez nię, niby na krzyż złożony, w herbie nadał, który potem Kościeszą od imienia tego rycerza nazwany, luboć go zowią drudzy inaczej: Strzegomia.
Jest to jeden z najstarszych polskich herbów rycerskich. Pierwsze pieczęcie przedstawiające Kościeszę pochodzą z początku XIV wieku. Herb był najczęściej używany na Mazowszu i Rusi, w ziemi kaliskiej i sieradzkiej. Kościeszą pieczętowało się blisko 150 rodzin.
Herbowni: Adurowicz, Aleksandrowicz, Alekxandrowicz, Astotowicz, Astutowicz, Auzbikowicz, Auzbukiewicz, Aziubekowicz, Bawarski, Bekendorf, Bendoński, Berent, Bereśniewicz, Bereźniewicz, Bereżecki, Bereżenicki, Błus, Bodurkiewicz, Bodurkowicz, Bohomolec, Bolsanowski, Bołsunowicz, Bołsunowski, Boreyko, Bortkiewicz, Boufałł, Branwicki, Brzeziński, Brzostowski, Bujalski, Butmin, Chalaim, Chałaim, Chłupicz, Chodakiewicz, Chodkiewicz, Chodzicki, Chodźkiewicz, Chodźko, Chotkowski, Chotowski, Chrząstowski, Cibor, Ciborowski, Cypla, Czechowicz, Czelo, Czyż, Dachlen, Dalewicki, Dalwicki, Dąb, Dobkowski, Dobrunicki, Dolski, Dorchowski, Dorchostajski, Doroszkiewicz, Dylewski, Dylowski, Dyrda, Dyrdat, Dyrwin, Dziankowski, Dziatłowicz, Dzieńkowski, Dzierżnicki, Dzieszuk, Gapiński, Giecewicz, Giełwanowski, Ginielewicz, Gniewosz, Godlejewski, Godlewski, Golejewski, Gołaszewski, Gołocki, Gombrowicz, Gronostajski, Grzywa, Gubrewicz, Gujski, Hekendorf, Hermanowicz, Holiński, Horański, Humieniecki, Humnicki, Ihnatowicz, Izbicki, Jabłecki, Jacewicz, Jaksztowicz, Jałbrzykowski, Janowski, Jarmoła, Jarmołowicz, Jaszkowski, Jawor, Jaworowicz, Jaworski, Jesionowski, Jeziorkowski, Kakowski, Karnicki, Karolewski, Kasperski, Kiernożycki, Kijakowski, Klausgielowicz, Klawsgiełowicz, Klimowicz, Knoll, Kobelski, Kobylski, Kojałowicz, Kolenko, Kołak, Kołakowski, Kołozębski, Kontowski, Kontowt, Kopytkowski, Kopytowski, Kornasiewicz, Kornecki, Korulski, Korzeniowski, Kosmowski, Kosmowski-Rosoł, Kosmowski-Rosół, Kossowiecki, Kossowski, Kostiuszkiewicz, Kostrzessa, Kościcki, Kościecki, Kościelski, Kościescki, Kościeski, Kościesza, Kościesza-Kosmowski, Kościszewski, Kozaniewicz, Kozarzewski, Kółakowski, Kroger, Krogier, Krzyżewicz, Kubicki, Kujawski, Kułagowski, Kułakowski, Kupść, Kurnicki, Kuszlejko, Kuszłejko, Lazarowicz, Leśniewski, Leśniowski, Lipski, Listowski, Lulewicz, Ławruszewicz, Łayka, Łazarowicz, Łazowski, Łączyński, Łojko, Łoniewski, Łowejko, Łoweyko, Łowiejko, Mackiewicz, Makarski, Marcijewski, Mdzewski, Merła, Merło, Męciński, Męczyński, Mężeński, Mężyński, Michalkiewicz, Michałkiewicz, Michałkowicz, Michałkowski, Mieroszewski, Mierzwiński, Milewicz, Miłaszewicz, Miłaszewski, Miłosiewski, Miłoszewski, Minkiewicz, Mirkowski, Miroszewski, Mniszewski, Mościcki, Nagiewicz, Nagórczewski, Nagurczewski, Nagurzewski, Nahorecki, Narucki, Narwid, Neridowicz, Narwit, Narwitowicz, Narwojsz, Narwoysz, Nawsuć, Nieczkowski, Nielubowicz, Nieszkowski, Nieszkowski vel Nyszkowski, Niewiadomski, Niezlubowicz, Ninocic, Ninocki, Nurowski, Nyszkowski, Olsierewicz, Olsierowicz, Olszewski, Opalewski, Oporzyszewski, Oporzyszowski, Orański, Ordyniec, Ożar, Ożegalski, Ożyniński, Pajewski, Parszowa, Pasikoński, Perkiewicz, Petkun, Pieślak, Pietkun, Piłsudski, Pociszewski, Poczujp, Pogorzelski, Powstański, Prawecki, Przyborowski, Przybylski, Pudliński, Pudłowski, Pukawka, Pukszto, Puzowski, Raczkiewicz, Rakowski, Rakoyski, Ratomski, Reszczewski, Reszczyński, Roubo, Rożanowicz, Rudawski, Rudzicki, Rudziecki, Rudziejewski, Rudziejowski, Rusiłowicz, Rzeczycki, Rzeczyński, Rzerzyński, Rzeżyński, Rzochowski, Rzyżeński, Sachowicki, Sałapski, Sanieski, Saniewski, Sasin, Siechmowicki, Siechnowiecki, Siekierzyński, Sieńkowicz, Siestrzanek, Sitkiewicz, Skarzyski, Skierdowski, Skorulski, Skrobot, Skrobotowicz, Skrzywański, Sławogórski, Słonczewski, Słończewski, Smilgin, Sopocki, Sopoćko, Sowicki, Stanisławski, Steckiewicz, Sterkiewicz, Stetkiewicz, Stietkiewicz, Stryszewski, Stryszowski, Strzegocki, Strzegomia, Strzyszowski, Suchocki, Suklicki, Sulisław, Suliszewski, Suliszowski, Sulkowski, Sułkowski, Szałapski, Szklarewicz, Szkleński, Szkliński, Szpakowski, Szukiewicz, Szumkowski, Szylański, Szyłejkowski, Szyłko, Szymczykiewicz, Szymkiewicz, Szymkowicz, Targoń, Targoński, Trojnowicz, Trojnowski, Tronowicz, Tronowski, Troynowicz, Tukalski, Ukryń, Wankiewicz, Wankowicz, Waszkiewicz, Wawroński, Weber, Wereszczak, Wereszczaka, Wertel, Wesławski, Węsławski, Wierciszewski, Wijuk, Wilamowski, Wilejko, Wileyko, Wnorowski, Wodyński, Wojcieski, Wojdyło, Wojdyłło, Wolski, Wołk, Wołkowicz, Wołoćko, Wołoczko, Wołodźko, Wroncki, Wronczyński, Wronicki, Wroński, Zabiński, Zberowski, Zbiruski, Zakrzewski, Zaleski, Załuska, Załuski, Zambrzyca, Zambrzycki, Zerzyński, Zawierski, Zawirski, Zawoj, Zawoy, Zberowski, Zbiltowski, Zbiruski, Zdychowski, Zdzieborski, Zdzychowski, Zerzyński, Znaczek, Znosko, Zubek, Zubko, Żaba, Żarecki, Żarowski, Żarski, Żłób-Pogorzelski, Żukowski.
Odmiany herbu Kościesza:
herb Bereśniewicz
Inna nazwa: Bereszniewicz
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta, przekrzyżowana w skos lewy. W klejnocie trzy pióra strusie.
Najwcześniejsze wzmianki: Z pierwszej połowy XVII wieku pochodzi wzmianka o Jerzym Bereśniewiczu, łowczym mińskim.
Herbowni: Bereśniewicz - Bereszniewicz.
herb Biel
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta w trzy, przekrzyżowana, srebrna. W klejnocie pięć piór strusich.
Polski herb szlachecki znany z jedynego wizerunku pieczętnego. Według Tadeusza Gajla odmiana herbu Kościesza.
Najwcześniejsze wzmianki: z 1527 roku pochodzi pieczęć Stanisława Biela.
Herbowni: Biel. Inna rodzina o tym samym nazwisku posługiwała się herbem Ostoja.
herb Birula
Blazon: W polu czerwonym rogacina uszczerbiona z prawej, podwójnie przekrzyżowana i rozdarta u dołu, srebrna.
Jedyna wzmianka historyczna na temat tego herbu nie zawiera barw. Zrekonstruował je Tadeusz Gajl, poprzez analogię z Kościeszą.
Najwcześniejsze wzmianki: Pieczęć Leona Biruli, leśniczego witebskiego, z 1748 roku.
Herbowni: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: herb ten, jako herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych: Birula.
herb Bujalski
Herbowni: Bujalski.
herb Chodkiewicz
Inna nazwa: Gryf z Mieczem
Blazon: tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części - w polu czerwonym zwykły herb Kościesza (biała strzała bez pióropusza, u dołu rozdarta a w środku przekrzyżowana), w lewej części także w polu czerwonem gryf srebrny wspięty w prawo, trzyma w łapie miecz wzniesiony do cięcia, na hełmie w koronie pół srebrnego gryfa wspiętego w prawo, z mieczem w łapie, podniesionym do cięcia.
Najwcześniejsze wzmianki: Jedna z najznakomitszych i historycznie słynnych naszych rodzin, jest gałęzią dawnej ruskiej Boreyków, znany jej protoplasta Iwan Boreykowicz Chodkiewicz hetmanił w roku 1407 wojsku siewierskiemu w wojnie z Moskwą, jego syn Iwan marszałek i hetman litewski, wojewoda kijowski, mąż wielkich zasług obywatelskich i rycerskich, zaślubiwszy Agnieszkę księżniczkę bielską podwójnie spokrewnioną z domem Jagiellońskim i otrzymał w posagu znaczną część majątków skonfiskowanych jej braciom, wychodźcom do Moskwy, podniósł swoją rodzinę do magnackiego znaczenia w Litwie, jego wnuki a synowie Aleksandra wojewody nowogrodzkiego, Hieronim kasztelan wileński i hetman wielki litewski, Grzegorz także hetman wielki litewski i kasztelan wileński i Jerzy kasztelan trocki, rozdzielili rodzinę na trzy gałęzie nazywane od głównych majątków bychowską, berestowicką i supraślską.
Założyciel bychowskiej linii Hieronim, mąż niepospolitych zdolności i zasług krajowi zmarł w 1562 roku otrzymał dla siebie i swych braci w roku 1555 od cesarza niemieckiego Ferdynanda tytuł hrabiowski państwa rzymskiego, który król Zygmunt August w roku 1568 zatwierdził jego synowi Janowi kasztelanowi wileńskiemu i wielkorządzcy Inflant przywiązawszy zarazem ten tytuł do czterech jego majątków Szkłowa, Myszy, Bychowa i Hłuska i dodawszy do jego rodzinnego herbu Kościeszy herb Inflant Gryfa przez pamięć zasług, jakie położył w zarządzie tej prowincji; syn Hieronima Jan-Karol hetman wielki litewski i wojewoda wileński, jeden z najznakomitszych naszych wojowników, zmarl w 1631 roku bez potomstwa płci męskiej również jak i jego brat Aleksander wojewoda trocki (zmarł w 1626 roku) i na nich zgasła ta gałąź domu Chodkiewiczów a i gałąź berestowicka nie była szczęśliwszą, gdyż już skończyła się na synach swego założyciela Grzegorza. Po wygaśnieciu tych gałęzi ich majątki przeszły po kądzieli w różne domy, hrabstwa Szkłów i Mysz dostały się Sieniawskim przez Eufrozynę córkę Aleksandra Chodkiewicza zaślubioną Prokopowi Sieniawskiemu chorążemu wielkiemu koronnemu, którego też potomkowie pisali się od tych chodkiewiczowskich majątków hrabiami na Szkłowie i Myszy, hrabstwo bycbowskie przeszło do Sapiehów przez małżeństwo Anny-Scholastyki córki hetmana Jana-Karola Chodkiewicza z Janem-Stanisławern Sapiehą marszałkiem wielkim litewskim, Hłusk przeszedł do Połubińskich, Lachowicze dostały się najprzód Sapiehom a od tych przeszły do Massalskich, obecnie są w ręku Kossakowskich.
Gałąź zwaną supraślską istnieje do czasów obecnych, wydawszy kilku senatorów i dygnitarzy, z nich Jerzy-Karol oboźny litewski zmarł w 1691 roku z żony Marianny-Tekli Naruszewicz podkanclerzanki litewskiej spłodził Jana-Karola starostę błudeńskiego (zmarł w 1712 roku), po którym z żony Cecylii Sapieżanki (Sapieha) wojewodzianki trackiej, syn Adam-Tadeusz wojewoda brzesko-litewski, z żony Rozalji Czapskiej wojewodzianki pomorskiej, spłodził Jana-Mikołaja starostę jeneralnego żmudzkiego, hrabiego na Szkłowie, Myszy, Patrykowie i Czarnobylu (zmarł w 1781 roku), ożenionego z Ludwiką Rzewuską córką słynnego hetmana Wacława, z której córki Elżbieta zaślubiona Maciejowi księciu Radziwiłłowi i Rozalia zaślubiona Aleksandrowi księciu Lubomirskiemu kasztelanowi kijowskiemu i syn: Aleksander (zmarł w 1838 roku); generał wojsk i senator kasztelan Królestwa Polskiego, otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskim i cesarstwie rosyjskim, znakomity uczony, autor i poeta, dwukrotnie żonaty, 1° voto z Karoliną Walewską wojewodzianką sieradzką, 2° voto z Ksawerą Szczeniowską (zmarła w 1855 roku), potomstwo pozostawił.
Herbowni: Chodkiewicz.
herb Chodkiewicz Hrabia
herb Chodkiewicz odmiana herbu: Kościesza i Gryf
Najwcześniejsze wzmianki: Jan Hieronim (urodzony około 1537 roku, zmarł w 1579 roku) otrzymał w 1555 roku od cesarza Ferdynanda I tytuł hrabiego S.I.R., potwierdzony 10 czerwca 1568 roku od króla Zygmunta II Augusta potwierdzenie dziedzicznego tytułu hrabiowskiego związanego z posiadaniem dóbr Szkłowa i Myszy, tytuł wygasł w 1626 roku.
Herbowni: odmiana herbu przysługująca hrabiom Chodkiewiczom.
Z nich: Aleksanderze Franciszku (urodzony w 1776 roku, zmarłym w 1838 roku) otrzymał w 1819 roku - uznanny tytuł w Królestwie Polskim.
herb Czyż
wg Czechowskiego
wg Wikipedii
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta i podwójnie przekrzyżowana, złota. Labry czerwone, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Marcinowi Konstantynowiczowi Czyżowi, dworzaninowi królewskiemu z Litwy 8 czerwca 1533 roku.
Herbowni: Czyż.
herb Daliński
wg Michała Czechowskiego
według S. Chrząńskiego
Herbowni: Daliński.
herb Dolski Książę
Herbowni: książęta Dolscy pochodzącym prawdopodobnie od książąt turowsko-pińskich z dynastii Rurykowiczów, ostatnim przedstawicielem rodu był Jan Karol (urodzony w 1640 roku, zmarł w 1695 roku)..
herb Dorohostajski
Herbowni: Dorohostajski.
herb Dorohostajski II
herb Golejewski Hrabia
Blazon: W polu czerwonym rogacina przekrzyżowana i rozdarta, srebrna. Nad tarczą korona hrabiowska. Nad nią hełm z klejnotem: trzy pióra strusie, srebrne między czerwonymi. Labry: czerwone, podbite złotem.
Tak wyglądać miał według Górzyńskiego herb na oryginalnym nadaniu. Juliusz Karol Ostrowski przytacza wersję złożoną tego herbu, która wyglądać miała następująco:
Blazon: Na tarczy dzielonej w krzyż w polu I, czerwonym, rogacina przekrzyżowana i rozdarta, srebrna (Kościesza); w polu II, czerwonym, trzy kopie złote w gwiazdę (Jelita); w polu III, czerwonym, koło wozowe złote, z takimż krzyżem ćwiekowym, zaćwieczonym na osi, w miejsce górnego dzwona (Ossoria); w polu IV, złotym, 6 biletów czerwonych (3, 2, 1) (Rarowski). Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełmy z klejnotami: klejnot I: pół kozła wspiętego w lewo, srebrnego, klejnot II: trzy pióra strusie, złote między czerwonymi; klejnot III: trzy pióra strusie, srebrne między czerwonymi; klejnot IV: dwie ryby czerwone głowami do dołu, między którymi jabłko królewskie błękitne z krzyżem i obręczami złotymi. Labry na hełmie I czerwone, podbite srebrem; na hełmie II czerwone, podbite złotem; na hełmie III czerwone, podbite srebrem; na hełmie IV czerwone, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w Galicji z tytułem hrabiowskim 8 lutego 1783 roku Janowi Kościeszy von Golejewo Golejewskiemu. Podstawą nadania był patent z 1775 roku, przedstawiona genealogia (częściowo fantastyczna, sięgająca do króla Bolesława "Chrobrego", domicyl galicyjski oraz przywiązanie do domu cesarskiego.
Symbolika: Herb w wersji złożonej zawiera skrócony wywód genealogiczny. Wynika z niego, że ojciec herbownego, Samuel Kazimierz, był herbu Kościesza, jego matka, Abudancja Dombrowska, herbu Jelita, babka, Teresa Buszkowska, herbu Ossoria, zaś prababka, Apolonia Rohr, herbu Rarowski.
Herbowni: graf Kościesza von Golejewo Golejewski.
Hrabiowie Golejewscy: z nich Jerzy oraz Jan otrzymali dziedziczne tytuły hrabiów w Galicji w 1783 r.
herb Kołodyn
herb Karnicki Baron
Blazon: Tarcza dzielona w krzyż z polem sercowym. W polu I (sercowym), czerwonym, rogacina podwójnie przekrzyżowana, rozdarta u dołu, srebrna (herb rodowy Karnickich, Kościesza odmienna); w polu II, czerwonym, ośla głowa szara (Półkozic), w polu III, błękitnym, zawiasa kotłowa srebrna, nad którą takiż miecz (Nowina); w polu IV, błękitnym, toczenica złota, z zaćwieczonymi wewnątrz takimiż trzema krzyżami, 1 i 2 (Szaława), w polu V, czerwonym, trzy wręby srebrne (Korczak). Nad tarczą korona baronowska ze sznurem pereł. Nad nią trzy hełmy z klejnotami. Klejnot I: pół lisa wspiętego, naturalnego; klejnot II: pół kozła wspiętego, szarego, w lewo; klejnot III: noga zbrojna srebrna w bucie z cholewą za kolano, czarnym, z ostrogą srebrną, kolanem do dołu. Labry: na hełmie I z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem, na hełmie II: czerwone, podbite srebrem; na hełmie III: z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z tytułem baronowskim i predykatem wohlgeboren (wielmożny) freiherrowi Remigiuszowi (Remigianowi) Feliksowi Karnickiemu z Karnic 17 grudnia 1782 roku. Obdarowany był dziedzicem dóbr Michałowice w cyrkule lwowskim oraz Jedlicza w cyrkule krośnieńskim. Pełnił kilka urzędów ziemskich. Herb z jego dyplomu, tzw. herb genealogiczny zawiera skrócony wywód genealogiczny. Ojcem Remigiusza był Jakub Karol Karnicki, herbu Kościesza odmienna, matką - Katarzyna Wielowieyska, herbu Półokozic, babką macierzystą Elżbieta Romanow-Świrska herbu Szaława, babką ojczystą Anna Lisowska herbu Nowina, prababką ojczystą Teresa Michalewska herbu Korczak.
Herbowni: freiherr von Karnice Karnicki.
herb Karnicki Hrabia
Inna nazwa: Kościesza odmiana Karnicki
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta, dwa razy przekrzyżowana, srebrna. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem, w którym pół lisa wspiętego, czerwonego. Labry: z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem..
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 10 lutego 1844 roku (dyplom z 12 sierpnia 1845 roku) braciom Kajetanowi i Romanowi oraz ich bratankowi, synowi zmarłego Jana - Feliksowi. Obdarowani byli szambelanami dworu cesarskiego i członkami Stanów Galicyjskich. Syn Jana Kajetana, Władysław, attaché w Kassel, otrzymał certyfikat hrabiowski w 1847 roku. Syn Kajetana, Teodor, był podporucznikiem w 1 pułku szwoleżerów im. cesarza Franciszka Józefa. Wszyscy obdarowani tytułem nie poparli powstania listopadowego.
Herbowni: hrabia Karnicki.
herb Kolenko
Inna nazwa: Kościesza VI
herb Kołb
Najwcześniejsze wzmianki: Wg Horoszkiewicza posługująca się herbem własnym jeszcze w XVII wieku. Potem, zapewne przez podobieństwo zamienione na Kalinowa. W rodzinie istnieje legenda iż jeden z Kołbów uratował hetmana Kalinowskiego i stąd przyzwolenie na używanie tego herbu. Z racji na podobieństwo herbów brzmi to jednak mało prawdopodobnie, ponadto taka zamiana musiał by być dokonana urzędowo. Na pińszczyźnie istnieje miejscowość Kołby, zwane w XVI w i wcześniej Sielce. W XIX wieku żyli tam Kołb-Sieleccy herbu Kalinowa. W 2 poł. XIX wieku jedna rodzina żyła w Wojdaciszkach. Boniecki daje tej rodzinie herb Koło. Trudno więc określić z całą pewnością czy była jedna czy więcej rodzin tego nazwiska. Turno też powiedzieć czy wszyscy Kołbowie wymienianie w literaturze pieczętowali się pierwotnie herbem własnym. Nazwisko Kołb po raz pierwszy pojawia się w 1719 roku.
Herbowni: Kołb.
herb Kornecki
Herbowni: Kornecki, Korzeniewski.
herb Kościesza II
wg Gajla
Blazon: W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry, podwójnie przekrzyżowana, w końcu bez opierzenia rozdarta. W klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich.
herb Kościesza III
wg Czechowskiego
wg Gajla
Blazon: W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry, podwójnie przekrzyżowana, w końcu bez opierzenia rozdarta; w klejnocie nad hełmem w koronie pawie pióra.
Herbowni: Aleksandrowicz, Bluś, Błus, Błuś, Skorulski.
herb Kościesza IV
Inna nazwa: Sietkiewicz
Blazon: W polu czerwonym rogacina srebrna w słup, w końcu bez opierzenia rozdarta, z środkowym przekrzyżowaniem. W klejnocie zgięta ręka z mieczem.
Herbowni: Sietkiewicz, Sitkiewicz, Stetkiewicz, Zabiński, Żaba.
herb Kościesza V
Inna nazwa: Wcięta.
Blazon: W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry, w końcu bez opierzenia rozdarta; w klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.
Herbowni: Kojałowicz, Morawski, Murawicki, Murawiecki, Szymkowicz, Szymonowicz, Wijuk, Wijukowicz.
herb Kościesza VI
Inna nazwa: Kolonko, Światła
Herbowni: Kolenko, Wołk, Wołkowicz.
herb Kossowski
Herbowni: Kossowski.
herb Koziestański
Inna nazwa: Waśkiewicz
Herbowni: Koziestański, Waszkiewicz, Waśkiewicz.
herb Koziulicz
wg Gajla
wg "CLENODIUM"
wg Jurzaka
Inna nazwa: Koziutlicz
Herbowni: Koziulicz, Koziutlicz.
herb Olszewski
Herbowni: Olszewski, Omański, Opolski, Oratowski.
herb Orański
Najwcześniejsze wzmianki: Polska rodzina szlachecka, pochodzenia rosyjskiego.
Herbowni: Orański, Voyno-Orange.
herb Paszkiewicz
Herbowni: Paszkiewicz, Tołokański.
herb Piłsudski
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta, przekrzyżowana krzyżem uszczerbionym z prawej, srebrna. W klejnocie pięć piór strusich.
Herbowni: Piłsudski, m.in. marszałek Józef Piłsudski.
herb Pudłowski
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta i przekrzyżowana, srebrna. Klejnot: trzy pióra strusie, z których środkowe czerwone, między nimi po gałązce palmowej, zielonej, całość między dwoma krzyżami jerozolimskimi, srebrnymi, utworzonymi z krzyżyków kawalerskich. Józef Szymański podaje klejnot bez krzyżyków. Labry czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Melchiorowi i Janowi Pudłowskim przez Stefana Batorego w 1582 roku w obozie pod Pskowem. Po raz pierwszy herb pojawia się w herbarzu Paprockiego Herby rycerstwa polskiego w 1584 roku.
Herbowni: Pudłowski.
herb Pukszta
Blazon: Biała strzała chaczystem żelazcem prosto do góry obrócona, w pół prawie rozdarta na trzy części, tak że dwie po bokach rozdarcia, jedno we środku, dwa krzyże kładą na strzałę, pole tarczy czerwone, na hełmie zaś trzy pióra strusie i tym się pieczętują.
Najwcześniejsze wzmianki: odzywają się do Wojdyłły Klawsgiełowicza, który na sejmie w Hrodeckim w roku 1413 między inszymi Litewskimi Panami, przyjął na siebie herb Ciołek atoli jego potomstwo odstąpiwszy Ciołka, pieczętują się Kościesza. Zygmunt August potwierdził w 1546 roku bojarowi wołkowyskiemu, Marcinowi Pukszcie, i synowi jego Hieronimowi akt nabycia na Łopienicy w powiecie wołkowyskim ...(Metryka Litewska 61). Hieronim, chorąży wołkowyski w latach 1569 - 1576, poseł powiatu wołkowyskiego w 1569 roku (Skarb. Danił. źr. Dzieje IV). Akt Unii Lubelskiej z dnia 1 lipca 1569 roku podpisał między innymi ze strony Litewskiej z powiatu wołkowyskiego Jeronim Pukszta chorąży wołkowyski.
Herbowni: Pukszta, Siemaszkiewicz.
herb Sitkiewicz
Inna nazwa Kościesza III
herb Szymonowicz
Inna nazwa: według Szymańskiego odmiana herbu Kościesza II, Symonides.
Blazon: W polu czerwonym rogacina rozdarta i przekrzyżowana, srebrna. Klejnot: wieniec laurowy, na którym dwie kopie w krzyż skośny i jedna na opak, na nich, złote. Labry czerwone, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Szymonowi Szymonowicowi, wraz z nazwiskiem Bendoński 18 kwietnia 1590 roku.
Herbowni: Bendoński, Symonides, Szymonowic, Szymonowicz.
herb Walkiewicz
Herbowni: Walkiewicz.
herb Waszkiewicz
Herbowni: Waszkiewicz.
Żródła:
herb Karnicki "w Wikipedii"
"Herbarz Polski" - Tadeusz Gajl
herb Kościesza
herb Kościesza
herb Kościesza
herb Bereśniewicz "w Wikipedii"
herb Biel "w Wikipedii"