pierwotna forma herbu wg Czechowskiego

pierwotna forma herbu wg Wikipedii

obecna forma herbu Pobóg

Inne nazwy: Pobodze, Pobog, Pobożanicz, Pobożanie, Pobożany, Pobożenie, Pobożny.

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z krzyżem kawalerskim złotym na barku; w klejnocie nad hełmem w koronie pół charta srebrnego w prawo.

Legenda: Zagłobczyk mając sobie za hańbę odmianę starożytnego herbu nakazaną, włożoną od wszystkiego pokrewieństwa na stryja swego za pewien eksces, żeby był tę niesławę z siebie i potomstwa swego zwalił, starał się znaczną przysługą to naprawić: więc do cudzych krajów i postronnych dworów wyjechawszy i tam przez jakiś czas dobrze się zaleciwszy, otrzymał od onych panów list przyczynny do papieża, którym zachwalony łatwo wymógł, że mu tam herb odmieniono, to jest wyrzuciwszy szablę, krzyż na wierzchu podniesiony, a nad herbem chart nadany. Z listami potem papieskimi do Bolesława Chrobrego króla do Polski wróciwszy, król pochwaliwszy i potwierdziwszy tę odmianę, herb sam Poboż od pobożności jego nazwał.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb z X wieku.

Najczęściej zamieszkiwali w ziemi: krakowskiej, łęczyckiej, poznańskiej, sandomierskiej, a także na Mazowszu. Aktem unii horodelskiej 2 października 1413 roku herb został przeniesiony na Litwę.

Herbowi: (razem rodzin: 200) Abakowski, Adamczewski, Adamczowski, Andrzejkiewicz, Barański, Barberius, Barczewski, Bazyliski, Belicki, Benisławski, Będzisławski, Bielicki, Bielski, Bienięda, Bieńkiewicz, Błomiński, Boban, Bobrowski, Boniuszewicz, Bromierski, Bromirski, Bronak, Bronakowski, Bronicki, Brumierski, Brzeski, Budrecki, Budrewicz, Burniewicz, Burzymski, Burzyński, Byczyński, Bylicki, Caławański, Całowański, Ceber, Cebrowski, Centkowski, Czenstkowski, Certowicz, Czetkowski, Częstkowski, Chodaczyński, Chomicki, Chomiczewski, Chomiński, Chorwat, Chudzewski, Ciekliński, Ciepławski, Ciepłowski, Cięszkowski, Czapkiewicz, Czarnecki, Czarnowski, Czerniowski, Czertowicz, Czyżewski, Czyżowski, Dadzibog, Dadzibogowski, Dadzibóg, Dłużewski, Dmachowski, Dmochowski, Dmochowski-Montwid, Dmochowski-Tetera, Dmochowski-Warda, Dmoski, Dmowski, Dmóchowski, Dmuchowski, Dobieski, Domanikowski, Domaszewicz, Domiszewicz, Domiszewski, Doschot, Downar, Drewnowski, Dubowik, Dulębiański, Duszewski, Duszkiewicz, Duszyński, Dychowicz, Dymlina, Dziengełł, Dziengiełł, Dziengiel, Ejnik, Elert, Elgot, Ertel, Esmanowicz, Falewski, Faliszewski, Faliszowski, Fedorowicz, Filemonowicz, Filewski, Filimanowicz, Filipkowski, Filipowicz, Filipowski, Franckiewicz, Fryczyński, Gadziński, Garlikowski, Garliński, Gebelski, Giemza, Gimza, Ginczewski, Ginkiewicz, Gintowski, Andrzejkiewicz, Gintowski, Głuskowski, Głuszkowski, Gołyński, Goszczyński, Gościcki, Goślicki, Gotkowski, Górski, Grabowski, Grzybowski, Gumowski, Gurski, Gwozdecki, Herman, Horwat, Horwatt, Iskrzycki, Jachimowicz, Jakubowski, Jamentowicz, Janikowski, Jankiewicki, Jankowicki, Jankowski, Janowski, Januszewski, Januszkowski, Januszowski, Jastrzembowski, Jastrzębowski, Jawor, Jaworowski, Jemielity, Kalo, Kałdowski, Kałuski, Karski, Kielanowski, Kiernożycki, Kierzkowski, Kierznowski, Kiljanowski, Kilijanowski, Kobyliński, Kobylski, Kocięcki, Komorowski, Konarzewski, Koniecpolski, Korkosz, Korkoz, Kosiarowski, Kossobudzki, Kotlewicz, Kożuszkowski, Krasnosielski, Krompole, Krotycz, Krus, Krusza, Kruszeński, Kruszyński, Krzykowski, Kucicki, Kumin, Kursz, Kutlewski, Lakon, Laliński, Lawdbor, Lawdbór, Lenartowicz, Lenkiewicz, Lenkiewicz vel Lenkiewicz-Ipohorski, Leszczyński, Lewandowski, Lganowski, Liczkun, Lindyk, Lindzki, Linkiewicz, Linkiewicz-Ipohorski, Lizkun, Lubnicki, Luboradzki, Łaniecki, Ławski, Łękawski, Mackiewicz, Malinowski, Marecki, Markwart, Mazurkiewicz, Miecznikowski, Miedzwiecki, Miedzwiedzki, Mikałowski, Moderowski, Montowt, Muchowiecki, Mustafa, Musztafa, Nasiłkowski, Nasiłowski, Nawrocki, Nesterowicz, Nestorowicz, Niementowski, Nieprski, Niesułowski, Nowowiejski, Okrzycki, Olganowski, Olszewski, Orecki, Orzecki, Orzęcki, Pagowski, Pakoszewski, Palinowski, Pągowski, Perdzyński, Pętliński, Pierzchalski, Pierzynowski, Pirog, Pirok, Piróg, Płomieński, Płomiński, Pobojewski, Pobożanin, Pocernacki, Podhajski, Pogierski, Pogirski, Polanowski, Połjanowski, Półjanowski, Pomarzański, Popowski, Poziemecki, Prusinowski, Racewicz, Rachlewicz, Rackiewicz, Raczkiewicz, Raczyc, Radomski, Radczyc, Raksimowicz, Rało, Rechlewicz, Remiesz, Remiszewski, Rymaszewski, Remiński, Rodkiewicz, Rodziewicz, Rokszycki, Romanowicz, Rosocki, Rossocki, Rossowski, Rostkowski, Rożyński, Ruchow, Rucicki, Rusicki, Ruszkowski, Rutkowski, Rychlewicz, Rydziewicz, Rymiński, Rymkiewicz, Rymkowicz, Rymtowt, Rzyszczewski, Sawaniewski, Sczucki, Skrzeczowski, Słotowski, Spendowski, Srzedziński, Stachórski, Stanek, Stanisławski, Staniszewski, Stanko, Staniszewski, Starczewski, Strzemień, Strzeszewski, Studniarski, Suchodolski, Surgolewski, Sutkowski, Sutowski, Swobodecki, Szańkowski, Szczawieński, Szczawiński, Szczepkowski, Szcześnieski, Szcześniewski, Szczęsnowski, Szczęsnowic, Szczucki, Szeferowicz, Szeptycki, Szukszta, Szydłowski, Szyjski, Szymoński, Świątkowski, Świętochowski, Tercikowski, Terczykowski, Terejkowski, Terykowski, Tołłoczko, Tołoczko, Tryczyński, Tryniszewski, Trzciński, Tuchowski, Ulaszowski, Urecki, Uszyński, Wałdowski, Warmski, Waśniewski, Wierzchowski, Wilkowski, Wodoradzki, Wojczik, Wojdag, Wojdak, Woycik, Wolski, Wołk, Wójcik, Wulf, Zadorka, Zajączkowski, Zapolski, Zarzecki, Zarzycki,Zbierski, Zbyszyński, Zdzieszyński, Zegoński, Zengoński, Zengwirski, Zgaździński, Zgażdziński, Zgleczyński, Zgliczyński, Ziołecki, Zygmuntowicz, Żabowski, Żarnowski, Żegoński, Żengoński, Żerański, Żeromski, Żuk, Żurawski, Żurowski, Żyrowski.

Odmiany herbu:

herb Pobóg II

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim, złotym. Nad helmem w klejnocie trzy piora strusie. Labry błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Brzuchański, Nieroszyński, Petelczyc, Szukszta.

herb Alchimowicz

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z sercem czerwonym, na którym zaćwieczone pół strzały srebrnej, między ocelami. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry: Błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Alchimowicz.

herb Barberiusz

wg Czechowskiego

wg Wikipedii

Blazon: W polu błękitnym podkowa złota z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim między trzema takimiż gwiazdami (2 nad 1). Klejnot: Chart srebrny z obrożą złotą, wspięty. Labry błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki: Zatwierdzony Wilhelmowi Barberiusowi w roku 1607.

Herbowni: Barberiusz, Barberius.

herb Brzuchański

Blazon: W polu błękitnym podkowa z półstrzałkiem zamiast krzyża na barku. Nad helmem w klejnocie trzy piora strusie. Labry błękitne, podbite srebrem.

Herb występujący w dwóch wariantach: według Bonieckiego na pieczęci Brzuchańskich półstrzały z grotem, według Chrząńskiego i Gajla na herbe półstraly z lotką.

Herbowni: Brzuchański, Brzychański.

herb Czarnysz

Herbowni: Czarnysz.

herb Doliński

Herbowni: Doliński.

herb Doschot

Herbowni: Doschot.

herb Gliszczyński V

Inna nazwa: Zamek-Gliszczyński

Kaszubski herb szlachecki.

Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu czerwonym podkowa srebrna z krzyżem kawalerskim złotym na barku. Klejnot: nad hełmem w koronie ramię zbrojne wsparte na łokciu, w lewo, trzymające sztylet ostrzem w dół i lewo. Labry czerwone, podbite srebrem.

Na stronie internetowej Gliszczynskich z Niemiec można zobaczyć herb wyglądający jak przekształcenie powyższego, Pragert opisuje go jako Gliszczyński VI.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb, przytaczany przez Żernickiego (Der polnische Adel, Die polnischen Stamwappen).

Rodzina Gliszczyński: Rodzina szlachecka z Gliśna Wielkiego lub Małego. W rzeczywistości Gliszczyńscy to wiele odrębnych rodów, które siedząc w jednej wsi, przyjęły takie samo nazwisko odmiejscowe. Tego konkretnie herbu używali Gliszczyńscy z przydomkiem Zamek (Samek), mający w XVIII wieku działy w Małym Gliśnie, Orlik, Główczewicach, Brzeźnie Szlacheckim i Łąkie.

Herbowni: Gliszczyński z przydomkiem Zamek (Samek).

herb Gliszczyński VII

Kaszubski herb szlachecki.

Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym podkowa srebrna z takimż krzyżem kawalerskim na barku. Klejnot: nad hełmem w koronie noga zbrojna wsparta na kolanie. Labry błękitne+, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z pieczęcie z XVII-XVIII wieku. Barwa zrekonstruowana na podstawie domniemanego szrafowania. Herb ten wykazuje pewne podobieństwo do herbu Gliszczyński V, być może Gliszczyński V jest jego zniekształceniem. Element w postaci nogi zbrojnej z kolei przywodzi na myśl herb Gliszczyński wielkopolskich Gliszczyńskich, niezwiązanych z kaszubskimi.

Rodzina Gliszczyński: Rodzina szlachecka z Gliśna Wielkiego lub Małego. W rzeczywistości Gliszczyńscy to wiele odrębnych rodów, które siedząc w jednej wsi, przyjęły takie samo nazwisko odmiejscowe.

Herbowni: Gliszczyński bez przydomków lub przydomka nieznanego.

herb Helden

wg "CLENODIUM"

wg Jurzaka

Herbowni: Helden.

herb Jędrzejewicz

Herbowni: Jędrzejewicz.

herb Jurgielewski

Blazon: Adam Boniecki blazonuje herb następująco: W polu błękitnym podkowa srebrna ocelami na dół, w niej strzała żeleźcem w górę. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Herb szlachecki własny szlacheckiej rodziny litewskiej, odmiana herbu Podkowa czy też Dołęga albo Pobóg.

Najwcześniejsze wzmianki: Używany w XVII wieku w powiecie grodzieńskim.

Herbowni: Jurgielewski.

herb Kiersnowski

Herbowni: Kiersnowski.

herb Kita

Blazon: W polu srebrnym podkowa czarna, z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim.

Polski herb szlachecki z nobilitacji.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 28 lutego 1545 roku Joachimowi Kicie, mieszczaninowi Gdańskiemu.

Herbowni: Kita.

herb Komorowski

wg Wikipedii

wg Czechowskiego

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z krzyżem kawalerskim, z dołu na ukos w lewo srebrna strzałą przeszyta. Klejnot: nad hełmiem w koronie trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Polski herb szlachecki, odmiana herbu Dołęga V albo herb Pobóg II.

Herbowni: Komorowski (zamieszkali początkowo na ziemi dobrzyńskiej, z której przeneśli się na Litwę: do powiatów wiłkomierzskiego i oszmiańskiego.

herb Koniecpolski Książę

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim, złotym. Nad tarczą płaszcz i mitra kniaziowska.

Wizerunek tego herbu dają Juliusz Ostrowski, S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna i Tadeusza Gajl.

Herbowni: Koniecpolski (książęta).

Z nich: Stanisław (zmarł w 1646 roku) i Aleksander (zmarł w 1659 roku) otrzymali w 1637 roku od cesarza Ferdynanda III dziedziczne tytuły książąt S.I.R.

herb Krasnodębski

wg Czechowskiego

wg Wikipedii

Inna nazwa: Sławęcin

Blazon: W polu błękitnym na barku złotej podkowy półtora krzyża złotego. Klejnot: nad hełmiem w koronie pół charta srebrnego w obróży ze smyczą. Labry: błękitne, podbite złotem.

Według Teodora Chrząńskiego istniała nieokreślona odmiana Pobóga z tym samym godłem tylko srebrnym, w klejnote pół też samego charta w lewo.

Według Tadeusza Gajla istniał herb odosobniony Sławęcin: w polu błękitnym na barku srebrnej podkowy półtora krzyża złotego; w klejnote trzy pióra strusie; labry błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Według Gajla: Krasnodębski: Krasnodębski, Sikorski, Skrzypkowski, Wroczeński.

herb Lenkiewicz

Herbowni: Lenkiewicz vel Lenkiewicz-Ipohorski, Linkiewicz-Ipohorski.

Najwcześniejsze w zmianki: Lenkiewicz vel Lenkiewicz-Ipohorski, Linkiewicz-Ipohorski są to prawdopodobnie dwie rodziny, niegdyś zamieszkałe blisko siebie na Litwie i w Kijowszczyźnie, stąd też zamieszanie w herbach u Niesieckiego, a w następstwie u legitymujących się ze szlachectwa w nowszych czasach. Jabłonowski (Źr. Dziej. XXII) nazywa Ipohorskich-Lenkiewiczów ziemianami mozyrskimi pochodzenia ormiańskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji w 1782 roku i w 1846 roku, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w Cesarstwie Rosyjskim w latach 1824-1861, zapisani do ksiąg szlachty guberni grodzieńskiej i kowieńskiej.

herb Łukomski

Może herb Jastrzębiec.

Herbowni: Łukomski, Meleszkowski, Szcziducki.

herb Montowt

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z krzyża, miedzy ramionami podkowy półstrzały do góry, w miejsce piór starzały serce, w klejnocie trzy strusie pióra.

Najwcześniejsze w zmianki: Według Juliusza Ostrowskiego istniała odmiena herba Montowt (Montowt I) przyslugująca Montowtom, rodzine pochodzenia litewskiego w Prusiech wschodnich osiadłej (Montowt II):

Blazon: W polu błękitnym - między sercem a podkową z krzyżem złotym na barku - złota kusza z cięciwem. Nad helmem trzy strzały w wachlarz żeleźcami do góry. Labry błękitne, podbite złotem.

Wedug S. Uruskiego Montowtowie na Prusiech używali herb - w polu błękitnym - między sercem przeszytem złotą stzrałą i Pobógem - złota halabarda (herb Montowt wedł. Uruskiego).

Herbowni: Montowt, Montowtowicz.

herb Nasterowicz

wg Czechowskiego

wg Wikipedii

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna ocelami na doł, z barkiem lewo-ukośne srebrna strzałą od góry przeszytym. Klejnot: według Teodora Chrząńskiego: pół charta srebrnego ze smyczą, wspiętego, w lewa tarczy obrocónego; według Julisza Ostrowskiego: trzy pióra strusie. Według Tadeusza Gajla istniały różne herby z tym samym godłem: Nestorowicz: z chartem w klejnocie i Nesterowicz: z piórami. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Nestorowicz (Nesterowicz w oszmiańskiem), Urecki (z herbem Nesterowicz).

herb Nieczaj

Blazon: W polu czerwonym podkowa bez krzyża, a pod ni wyrychtowana żeleźcem w górę strzała rozdarta, w hełmie trzy pióra strusie (jak wariant: bez żadnego klejnotu).

Herb Nieczaj według Wojciecha Wijuka Kojałowicza z roku 1658.

Herbowni: Neczaj, Neczay, Niczaj, Nieczaj, Nieczay, Nyczaj, Nieczaj-Hruzewicz, Nieczaj-Hruziewicz, Nieczaj-Hrucewicz.

herb Nowicki

Herbowni: Nowicki.

herb Sawaniewski

Herbowni: Sawaniewski.

herb Spędowski

Herbowni: Spędowski.

herb Suchodolski

Herbowni: Suchodolski.

herb Surgolewski

Herbowni: Surgolewski.

herb Sutocki

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna ze złotym krzyżem, między ramionami podkowy ryba; w klejnocie trzy strusie pióra.

Według Stanisława Teodora Chrząńskiego - podkowa bez krzyża.

Polski herb szlachecki, odmiana herbu Pobóg czy też Podkowa albo herbu Dołęga.

Herbowni: Sutocki (zamieszkali w województwie Mścisławskiem i na Żmudzi - XVII wiek).

herb Szantyr odmiana Lubicz

herb Szantyr odmienny

Polski herb szlachecki, odmiana herbu Pobóg. Istnieje inny herb szlachecki o takiej samej nazwie: Szantyr, odmiana herbu Lubicz.

Blazon: Herb, zgodnie ze współczesnymi zasadami blazonowania, można opisać następująco: Na tarczy dwupolowej, dzielonej w pas, w polu górnym błękitnym podkowa złota ze srebrnym krzyżem w środku. W polu dolnym złotym Rawicz zwykły.

Według Tadeusza Chrząńskiego w polu górnym podkowa srebrna. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite złotem.

Herbowni: Herb ten, jako herb własny, był używany tylko przez jedną rodzinę herbownych: Szantyr (na Litwie).

herb Szeptycki

Herbowni: Szeptycki.

herb Szeptycki Hrabia

herb Szukszt

Inna nazwa: herb Pobóg II

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna, z zaćwieczonym na barku krzyżem kawalerskim, złotym. Nad helmem w klejnocie trzy piora strusie. Labry błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Brzuchański, Nieroszyński, Petelczyc, Szukszta.

herb Tołoczko

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna ze złotym krzyżem kawalerskim na barku, lewa część podkowy od dołu do góry na ukos ze środka srebrna strzałą przeszyta. Jak wariant: brak krzyża na barku podkowy[2]. Klejnot: nad hełmiem w koronie trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Tołoczko, Tołłoczko.

herb Wiekowicz

Blazon: W polu błękitnym podkowa srebrna z sercem czerwonym, na którym zaćwieczone pół strzały srebrnej, między ocelami. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry: Błękitne, podbite srebrem.

Herbowni: Wiekowicz, Więckiewicz.

Żródła:

Herby Polskie

"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl

herb Pobóg w "Wikipedii"

Herby szlachty śląskiej

herb szlachty pruskiej