herb Szeliga

herb Szeliga

Blazon: w polu czerwonym półksiężyc złoty rogami do góry, w nim krzyż złoty; w klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 1279-1296. Herb polski, najstarsza pieczęć z 1366 roku, najstarszy zapis z 1386 roku. Występował głównie w ziemi łęczyckiej, sieradzkiej i radomskiej.

Legenda: O początku tego godła mówi ciekawa legenda. Książę Leszek Czarny, rozwścieczony, czgstymi najazdami Litwinów na Polskę, zebrał wojska i ruszył przeciwko nim. Na przeszpiegi wysłał sprytnego i dzielnego rycerza Szeligę. Ten zdobył informacje i to w sposób tak przemyślny, że litewski dowódca nic nie podejrzewał. Wiedząc wszystko o wrogach Leszek już bez trudu ich pokonał, a bohaterskiemu rycerzowi nadał herb z półksiężycem i krzyżem.

Herbowni: Bakszewicz, Białecki, Bieleński, Bieliński, Bodzanowski, Bodzanta, Bodzenta, Bonblewski, Borohowicz, Borstejko, Bossowski, Bostowski, Bożanta, Brukot, Bryski, Budziński, Budzyński, Bukraba, Buławka, Cetowski, Chaliński, Chaładyn, Charzyński, Chlistowski, Chryścinicz, Chrzczonowicz, Chwaliszewski, Cieszęcki, Czarnotulski, Czernicki, Czetowski, Czeżewicz, Czyżewicz, Dąbrowski, Długopolski, Dobiasz, Dobieszewski, Dobrochowski, Dobuszewski, Domentowicz, Dowojna, Dowojno, Drygat, Dwojna, Dyppen, Dzierzbicki, Ewachewicz, Fargow, Farzyński, Frankowski, Garyantesiewicz, Garyantesowicz, Gerwałowski, Gerwatowski, Gierwatowski, Głupicki, Gorecki, Goregland, Gośniewski, Górecki, Górski, Grykolewski, Grzebiński, Haryantesowicz, Harasymowicz, Horehland, Hrehorowicz, Hryhorowicz, Hulewicz, Jagiełka, Jordański, Kabieński, Kawski, Kimont, Kobelicki, Korecki, Kozierski, Krzakowski, Krzczonowicz, Kunsinowicz, Lancucki, Lasowski, Lassowski, Laszewski, Lebedowicz, Lebiedowicz, Lisikiewicz, Losowski, Lossowski, Lutomski, Łańcucki, Łaszewski, Łaszowski, Łączyński, Łosowski, Łossowski, Łukomski, Łyszkiewicz, Magiera, Magiero, Magierowski, Malewicz, Małaszewski, Marjański, Markowski, Maryański, Masiukiewicz, Matkuszewski, Merecki, Mierecki, Mierzejewski, Mirecki, Mirecki-Magiera, Mirewicz, Mirowicki, Mirzejewski, Mirzejowski, Mochuczy, Mohuczy, Morosz, Moroz, Mostkowski, Nazarewicz, Nazarkowski, Niemojewski, Nizelski, Nizielski, Nogawczyński, Nogawka, Novy, Ogorzelewski, Ogorzelowski, Ostrouch, Pawlik, Piatychorowicz, Piotraszko, Pląchowski, Pluciński, Podsoński, Pomóski, Pomuski, Posmyk, Potocki, Potoczny, Promiński, Proskurenko, Prumieński, Przeczkowski, Przesiadłowski, Puszkin, Puzowski, Ramieński, Ratocki, Ratołd, Rozdolski, Rytel, Rytelewski, Rytelski, Ryttel, Rzuchowski, Serwatowicz, Sieluziński, Skoruppa, Skorupski, Sławski, Smoczek, Smolikowski, Songin, Stanisławski, Stołyhwo, Storożenko, Szałkowski, Szczytko, Stróżenko, Strusiński, Sufczyński, Suffczyński, Suszczyński, Sylwestrowicz, Szafrański, Szczerbski, Szczerski, Szeliga, Szeligowski, Szeliha, Szeliski, Szkarupa, Szmit, Szołkowski, Szpadkowski, Szuszczyński, Szyjkiewicz, Świacki, Świestowski, Tomara, Trojanowski, Troszczyński, Trusiewicz, Trzebiński, Tumiański, Turzenin, Wach, Wachowski, Walkowski, Wargowski, Wierzchowski, Wnorowski, Wójcik, Wojczik, Wojski, Wysokieński, Wysokiński, Złocki, Złotzki, Zubrzycki, Żegliński, Żernicki, Żuławski, Żurman, Żychliński.

Odmiany herbu:

herb Antonowicz

Inna nazwa: Antonowicz-Strahov

Najwcześniejsze wzmianki: Andrei Antonowicz-Strahov, archiprezbiter Menski od 1687 roku i jego syn, Wasilij Antonowicz, setnik Kisielewski od 1709 roku.

Herbowni: Antonowicz-Strahov.

herb Bielański

Blazon: W polu błękitnym między rogami półksiężyca złotego takiż krzyż klinem u dołu zakończony. Nad tarczą dwa hełmy: nad pierwszym pięć piór strusich na przemian błękitnych i złotych, nad drugim skrzydło orle błękitne z takim krzyżem i półksiężycem jak na tarczy.

Polski herb szlachecki nadany w zaborze austriackim.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w Galicji w 1782 roku arcybiskupowi lwowskiemu Piotrowi Bielańskiemu.

Herbowni: Bielański.

herb Bieliński Hrabia

Blazon: W polu czerwonym z półksiężyca złotego barkiem w dół wychodzi krzyż złoty o ramionach klinowatych. Nad tarczą korona hrabiowska, a nad nią hełm w koronie z klejnotem: ogonem pawim. Labry czerwone podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z tytułem hrabiowskim wojewodzie Piotrowi Bielińskiemu w 1825 roku nadany w Królestwie Polskim.

Herbowni: hrabia Bieliński.

herb Bielski Baron

Blazon: Na tarczy pięciodzielnej w polach złotych I - szabla ukośnie w prawo rękojeścią do góry, w II i III - osiem błękitnych klinów w gwiazdę, w IV - szabla ukośnie w lewo rękojeścią do góry, w V czerwonym między rogami półksiężyca złotego półtorakrzyża złotego bez prawego dolnego ramienia, po bokach którego po takiejż gwieździe. Nad hełmem w koronie baronowskiej pół kozła srebrnego z rogami złotymi. Labry z prawej błękitne podbite złotem, z lewej czerwone podbite srebrem. Herb posiada trzymacze - dwa niedźwiedzie czarne, wspięte. Całość oparta na postumencie w formie marmurowej podstawy.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w 1745 roku przez króla Augusta III Wettina.

Herbowni: baron Bielski.

herb Boniaszewicz

Herbowni: Boniaszewicz.

herb Bukraba

Herbowni: Bukraba.

herb Chamier II

herb Chamier III

hebr Chamir IV

herb Dulicz III

Herbowni: Dulicz.

herb Dułak IV

Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach.

Inna nazwa: Węsierski III, Dullack, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny

Blazon: Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą srebrny na którym zaćwieczony krzyż ćwiekowy złoty. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry błękitne, podbite srebrem.

Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Dulicz albo Szeliga.

herb Dułak IV odmienny

inna nazwa: Węsierski III odmienny, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny

Blazon: Pole czerwone, półksiężyc złoty, bez twarzy, w klejnocie trzy pióra strusie, labry czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki: Wariant IV wymieniany tylko przez Nowego Siebmachera (jako Dullack-Wensierski), wariant odmienny wymieniany przez Siebmachera i Ledebura (Adelslexikon der preussiche Monarchie von... jako Wensierski i Dullack).

Rodzina Dułak: Herb przyjęty przez Dułaków osiadłych w okręgu tucholskim w 1772 roku, według Pragerta jest to modyfikacja herbu Duliczów, być może przyjęta z powodu przekonania o wspólnym pochodzeniu (podobieństwo nazwisk). Wariant odmienny, być może błędny, przypisywany gałęzi osiadłej w okręgu kartuskim.

Herbowni: Dillak, Diłak, Dulak, Dulek, Dullack, Dullak, Dułak, Dylak, błędnie Dulkath być może z nazwiskiem odmiejscowym: Węsierski (Wensierski).

herb Fargow

Inna nazwa: Fargowen, Vargow, Wargowski, Księżyc odmienny, albo Leliwa odmienny, albo Szeliga odmienny

Kaszubski herb szlachecki, w zależności od wariantu uznawany za odmianę herbów: Księżyc, Leliwa, bądź Szeliga.

Blazon: Herb znany przynajmniej w czterech wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

herb Fargow I

Inna nazwa: Vargow, Szeliga odmienny

Blazon: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą złoty w prawo, przed którym takiż krzyż kawalerski. Klejnot: Nad hełmem bez korony krzyż kawalerski z dolnym ramieniem dłuższym, złoty. Labry: błękitne, podbite złotem.

Herbowni: Wargowski (spolszczenie nazwiska Fargow, Vargow).

herb Fargow II

herb Fargow II odmienny

herb Gęzikowicz