Joachim III Fryderyk Hohenzollern (urodzony w Cölln, 27 stycznia 1546 roku, zmarł w Köpenick [Berlin-Köpenick], 18 lipca [wg. kalendarza juliańskiego 28 lipca] 1608 roku) herb
Syn Jana Jerzego Hohenzollern, margrabiego-elektora Brandenburgii i Zofii Piast legnickiej, córki Fryderyka II Piasta, księcia brzesko-legnicko-wołowskiego.
Administratorem biskupstwa havelburskiego od 1553 roku do 8 stycznia 1598 roku, administrator biskupstwa lebuskiego (obecnie Lubusz) od 1555 roku do 8 stycznia 1598 roku, administratorem arcybiskupstwa magdeburskiego od 1563 roku do 8 stycznia 1598 roku, arcybiskup Magdeburga od 1567 roku do 1598 roku, biskup Brandenburgii od 1569 roku do 1571 roku, margrabia-elektor Brandenburgii i arcykomornik Rzeszy jako Joachim III od 8 stycznia 1598 roku do 18 lipca 1608 roku, książę karniowski od 26 kwietnia 1603 roku do 1606 roku, regent Prus Książęcych od 26 kwietnia 1603 roku do 18 lipca 1608 roku.
8 stycznia 1570 roku na zamku w Kostrzyniu nad Odrą [Küstrin] poślubił Katarzynę Hohenzollern von Brandenburg-Küstrin (urodzona na zamku w Kostrzyniu nad Odrą [Küstrin], 10 sierpnia 1549 roku, zmarła na zamku berlińskim, 10 października 1602 roku), córkę Jana II Hohenzollerna, margrabiego na Kostrzyniu (Küstrin) i Katarzyny Welf von Braunschweig-Wolfenbüttel, córki Henryka II Welf, księcia Braunschweig-Wolfenbüttel. 2 listopada 1603 roku na zamku w Cölln pod Berlinem poślubił Eleonorę Hohenzollern (urodzona "w Prusach", 22 sierpnia 1583 roku, zmarła na zamku berlińskim, 26 kwietnia 1607 roku), córką Albrechta Fryderyka Hohenzollerna, księcia Prus i Marii Eleonory von Jülich-Kleve-Berg, córki Wilhelma V, księcia Jülich-Kleve-Berg.
W wieku 17 lat został administratorem arcybiskupstwa magdeburskiego i był nim do czasu objęcia w 1598 roku władzy elektora w Brandenburgii. Po śmierci ojca w 1598 roku został margrabią i elektorem brandenburskim, arcykomornikiem Rzeszy. W tym samym roku w Gera zawarł z margrabią Ansbach i Bayreuth Jerzym Fryderykiem von Ansbach układ rodzinny, zgodnie z którym Marchia Brandenburska oraz Prusy i wszystkie kraje, jakie miały jej w przyszłości przypaść, "po wsze czasy" pozostać miała niepodzielna i dziedziczona w prostej linii męskiej elektora. W 1603 roku Hohenzollernowie podpisali w Gerze układ rodowy, regulujący zasady dziedziczenia ziem będących pod ich władzą. Brandenburgia, niepodzielna zgodnie z postanowieniami "Złotej Bulli" cesarza Karola IV Luksemburga z 1346 roku, miała być dziedziczona na zasadzie primogenitury. Pozostałe ziemie, m.in. frankońskie księstwa Ansbach i Bayreuth, miały przypaść młodszym liniom rodu.
W 1603 roku Joachim Fryderyk przejął po Jerzym Fryderyku von Ansbach regencję nad chorym umysłowo księciem pruskim Albrechtem Fryderykiem, oraz przejmuje dziedziczne księstwo karniowskie i jako zastawne ziemię bytomską i bogumińską. Osobiście na Śląsk nie przybył, wysyłając w zastępstwie posłów. Nowi poddani nie chcieli słuchać elektorskich wysłanników. Katoliccy Habsburgowie, jako panowie zwierzchni Śląska, woleli się pozbyć protestanckich Hohenzollernów. Starania elektora o nadanie ziemi bytomskiej i bogumińskiej w dziedziczne władanie nie powiodły się. Prawdopodobnie dlatego w 1606 roku przekazał Bytom, Bogumin i Karniów młodszemu synowi Janowi Jerzemu.
Joachim Fryderyk ustanowił zasady primogenitury w elektoracie Hohenzollernów dzięki umowie rodzinnej znanej jako "Gera Bond" z 1598 roku, która potwierdziła praktykę zapoczątkowaną przez Alberta III "Achillesa", dzięki czemu Brandenburgia była dziedziczona przez najstarszego syna elektora. Pozycję tę umocnił jego syn i dziedzic Jan Zygmunt, który został ostatecznie księciem pruskim. W Brandenburgii poczynił on ustępstwa na rzecz możnych wobec chłopstwa oraz przyznał stanom prawo do kontroli podatków.
11 maja 1605 roku Zygmunt III Waza przekazał mu kuratelę nad chorym umysłowo księciem Prus Albrechtem Fryderykiem Hohenzollernem, który był jego teściem.
Joachim Fryderyk był dwukrotnie żonaty, ze swymi kuzynkami z bocznych linii Hohenzollernów. Pierwszą żona została Katarzyna, córka księcia Brandenburgii--Küstrin Jana Hohenzollerna i księżniczki Brunszwickiej-Lüneburg Katarzyny, z którą miała 9 dzieci, oraz ożenił się z Eleonorą Hohenzollern, córką księcia Prus Albrechta Fryderyka Hohenzollerna. Para miała jedną tytlko córkę.
Zmarł podczas powrotu z bitwy pod Storkow koło Köpenick pod Berlinem 28 lipca 1608 roku i spoczął w katedrze berlińskiej Zmarł w 1608 roku w Köpenick (dziś dzielnica Berlina). Pochowany został w berlińskiej katedrze.
Żródła:
"HOHENZOLLERNOWIE XV-XIX w. - ELEKTORZY BRANDENBURSCY"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Joachim Fryderyk Hohenzollern w "WikipediA"
Joachim Friedrich w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
18-02-2020