Luiza d'Orange-Nassau (urodzona w pałacu Oude Hof (obecnie pałac Noordeinde) w Hadze, 7 grudnia [27 listopada wg kalendarza juliańskiego] 1627 roku, zmarła w Cölln [dzisiejszy Berlin], 18 czerwca 1667 roku) herb
Najstarsza córka Fryderyka Henryka von Nassau, dziedzicznego stadhoudera (namiestnika) Niderlandów, księcia Oranii i hrabiego Nassau na Katzenelnbogen, Vianden i Dietz, stadhoudera Republiki Zjednoczonych Prowincji (Holandii, Zelandia, Utrecht, Guelders i Overijssel) i Amalii Solms-Braunfels, regentki Oranii, córka Jana Alberta I, księcia Solms-Braunfels.
7 grudnia 1646 roku w pałacu Oude Hof (obecnie pałac Noordeinde) w Hadze poślubiła Fryderyka Wilhelma "Wielkiego Elektora" Hohenzollerna (urodzony na zamku w Cölln [dzisiejszy Berlin], 16 [wg kalendarza juliańskiego 6] lutego 1620 roku, zmarł na zamku w Poczdamie pod Berlinem, 9 maja [29 kwietnia wg kalendarza juliańskiego] 1688 roku), margrabiego-elektora Brandenburgii, arcykomornika Rzeszy, księcia Kliwii, hrabiego Mark, Ravensberga i Ravenstein, księcia "w Prusach", I księcia Prus, księcia Pomorza Tylnego (stargardzkiego i kołobrzeskiego), hrabiego von Hohenzollern.
W wieku 19 lat poślubiła Fryderyka Wilhelma ksiecia-elektora brandenburskiego, znanego jako "Wielkiego Elektora".
W ciągu prawie 21 lat małżeństwa, współnie wiele podróżowali: między innymi byli w Hadze, Królewcu, Berlinie i w Cleve. Towarzyszyła mężowi w jego kampanii podaczas Wielkiej Wojny Północnej, w podróży do Warszawy i w podróży po Jutlandii w Szwecji. Towarzyszyła mu rónież na polowaniach i długiech przejażdżkach po ich posiadłościach w Brandenburgii.
Para książęca dochowała się ośmioro dzieci:
Wilhelma Henryka (urodzony 21 maja 1648 roku, zmarł 24 października 1649 roku),
Dwa poronienia, miały miejsce w 1650 roku i późnym latem 1651 roku,
Karol Emil (urodzony 16 lutego 1655 roku, zmarł 7 grudnia 1674 roku), następcą tronu (kurprincem) Brandenburgii-Prus, zmarł bezpotomnie,
Fryderyk III [I] (urodzony 11 lipca 1657 roku, zmarł 25 lutego 1713 roku), I król w Prusach, po nim potomstwo,
Amalia (urodzona 19 listopada 1664 roku, zmarła 1 lutego 1665 roku),
Henryk (urodzona 19 listopada 1664 roku, zmarła 26 listopada 1664 roku).
Ludwik Leopold (urodzony 8 lipca 1666 roku, zmarł 8 kwietnia 1687 roku), zmarł bezpotomnie.
Luise Henriette brała udział w życiu politycznym Prus, był doradcą męża. Z wielkim poświęceniem dążyła do pojednania Prus z Polską, ukazujące się w jej korespondencji z polską królową Marią Ludwiką Gonzagą. Dążyła do zmiany koalicji Brandenburgii w Wojnie Północnej na rzecz Polski, i dążyła do uznania suwerenności Brandenburgii i Prus Książęcych.
W 1650 roku Fryderyk Wilhelm przekazał żonie rezydencję mieszczącą się na północ od Berlina, która w miejsce istniejącego starego myśliwskiego zamku zbudowanego przez elektora brandenburskiego Joachima II "Hectora" i za sprawą architekta Johanna Gregora Memhardta wybudowała nowy zamek zbudowanego w stylu holenderskim, i w 1652 roku nadała nową nazwe Oranienburg.
Z początkiem maja 1667 roku zachorowała na gruźlicę i w kilka tygodni później zmarła po ciężkiej chorobie 18 czerwca 1667 roku w zamku berlińskim. Została pochowana w katedrze berlińskiej.
Żródła:
Luise Henriette von Oranien w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
"HOHENZOLLERNOWIE XV-XIX w. - ELEKTORZY BRANDENBURSCY"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
"WŁADCY BENELUKSU - Genealogia domów panujących w Niderlandach, Belgii i Luksemburgu"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
15-01-2023
15-07-2022
28-12-2019