Wasyl Iwanowicz Suworow (urodzony w Moskwie, w 1705 roku, zmarł w 1775 roku) herb
Syn Iwana Grigoriewicza Suworowa, generała i Marty Iwanownej.
Gubernator-generalny Prus od grudnia 1760 roku [5 stycznia 1761 roku] do 25 grudnia 1761 roku [5 stycznia 1762 roku].
W 1720 roku poślubił Eudoksję (Awdoję) Fiedosjewną Manukową (urodzona około 1674 roku, zmarła około 1745 roku), córkę Fieodosija Semenowicza Manukowa.
5 stycznia 1761 roku, a według innych źródeł - w grudniu 1760 roku Wasilij Iwanowicz Suworow został namiestnikiem Prus Wschodnich.
Rodzina Suworowów ma legendarne korzenie. Wydaje się, że ich przodek, nazywany "Suvorem", przybył do Moskwy "z Prus" w 1622 roku. A może nawet nie "z Prus", ale ze Szwecji przez Prusy. Ponieważ ani pruski, ani szwedzki nie znalazł przekonującego wyjaśnienia słowa "Suvor", naukowcy doszli do wniosku, że "Suworow" to zmodyfikowane rosyjskie słowo, od słowa "ciężki", oznaczającego pseudonim surowej osoby. W tym przypadku wersja pochodzenia prusko-szwedzkiego. Pozostaje tylko niejasne, skąd pochodzi taka dokładna data, 1622 rok, pojawienia się pana Suvora w Moskwie.
Wasilij Iwanowicz Suworow urodził się w 1705 roku w Moskwie. Jego ojciec, Iwan Suworow, był chrześniakiem cara Piotra I. Następnie służył w wojsku, doszedł do stopnia naczelnego dowódcy i zmarł około 1710 roku. Nie wiemy nic o jego żonie, czyli o matce Wasilija Iwanowicza.
Sam Wasilij Iwanowicz Suworow w 1720 roku, w wieku 15? poślubił Awdoję Fiedosjewnę Manukową (zmarła około 1745 roku) i miał z nią tgroje dzieci:
Aleksander(urodzony 13 [24] listopada 1730 roku, zmarł 6 [18] maja 1800 roku), książę Włoch, hrabia Rymninsky, naczelny dowódca, po nim potomstwo,
Maria (urodzona w 1743 roku, zmarła w 1798 roku), żona: Aleksieja Wasiljewicza Oliszewa (urodzony 25 października 1724 roku, zmarł 7 czerwca 1788 roku), radcy stanu,
Anna (urodzona w 1744 roku, zmarła w 1813 roku), żona: księcia Iwana Romanowicza Gorczakowa (urodzony w 1716 roku, zmarł w 1801 roku), generała.
W młodości W. I. Suworow podróżował za granicę, gdzie studiował budownictwo i biznes morski, a następnie służył w uprzywilejowanym pułku Preobrażenskim, a następnie poszedł do wojska polowego jako prokurator.
Na tym stanowisku został wysłany na Syberię, gdzie usunięty książę Iwan Aleksandrowicz Dołgoruki i jego żona Natalia Borysowna Szeremietiewa zginęli we wsi Bieriezowo. Tak, w samym Beryozowie, w którym dawny wszechpotężny faworyt, książę Aleksander Daniłowicz Mienszykow. Specjalna komisja pod dowództwem kapitana Uszakow, w której był członkiem W. I. Suworow, była torturowana, pobita przez I. A. Dołgorukowa i oskarżony "o sabotaż".
Na początku 1741 roku Suworow zrezygnował z wojska, przez krótki czas służył jako doradca kolegialny, ale potem został ponownie powołany do wojska na stanowisko "Prokuratora Generalnego-Dyrektora Berga". Pracując ciężko na polu prokuratorskim, został awansowany do stopnia generała-porucznika w 1758 roku. W kwietniu 1760 roku W. I. Suworow otrzymał najwyższy dekret, który głosi: "Odwołując się do naszego generała porucznika, namiestnika Korff z Prus, chcieliśmy imperialnie mianować pana na jego miejsce, z takim samym wynagrodzeniem. Dlaczego musisz natychmiast jechać do Królewca
".
Rok panowania Prus przeszedł niepostrzeżenie. Wraz z wstąpieniem na tron cesarza Piotra III nastąpił dekret z 27 grudnia 1761 roku (7 stycznia 1962 roku) o odwołaniu W. I. Suworowa z Królewca. Suworow został mianowany "gubernatorem syberyjskim" w Tobolsku, dokąd jednak nigdy nie dotarł. W Petersburgu dojrzał zamach pałacowy, a W. I. Suworow, jak się wydaje, był przychylny przystąpieniu Katarzyny II. Nadal wypełniał różne delikatne zadania nowej cesarzowej, za co otrzymał stopień generała i Order św. Anny i tytuł senatora.
Wasilij Iwanowicz Suworow zmarł w 1775 roku i został pochowany w kościele Wniebowstąpienia Pańskiego w Moskwie. Kościół ten przetrwał zawieruchę rewolucyjną.
Żródła:
rosyjscy generalni gubernatorowie Prus Wschodnich tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Wasilij Iwanowicz Suworow w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
13-12-2020