
Dymitr Samozwaniec II (Łżedymitr, Łotr Tuszyński) (zmarł 11 [21] grudnia 1610 roku)
Pretendent do tronu Carstwa Rosyjskiego. Car Rosji od 12 czerwca 1607 roku do 11 [21] grudnia 1610 roku.
27 listopada 1605 roku w Krakowie (per procura), 8 [18] maja 1606 roku w Moskwie (pro futuro) poślubił Maria Juriewna Mniszek (Maryna Mniszchówna, Marianna Mniczech) (urodzona w Laszkach Murowanych, około 1588 roku, zmamordowana w Kołomnie, wiosną w 1615 roku), córkę Jerzego Mniszcha, wojewody sandomierskiego i Jadwigi z Tarłów, wielką księżną pskowską i nowogrodzką, koregentkę Rosji.
Podawał się za cudownie ocalonego Dymitra Samozwańca I. Był najgroźniejszym wrogiem politycznym cara Wasyla IV Szujskiego i jego konkurentem do panowania nad Carstwem Rosyjskim. Mimo że nigdy nie opanował Moskwy, w latach 1608-1610 kontrolował większą część państwa rosyjskiego i zorganizował własną administrację oraz dwór.
Swoje rządy opierał na wojskach najemnych, polsko-litewskiej szlachcie uczestniczącej ochotniczo w II Dymitriadzie oraz bojarstwie pozostającym w opozycji do rodu Szujskich. Większą część swoich kampanii wojennych poświęcił na oblężenie Moskwy. Rezydował w obozie w miejscowości Tuszyno, niedaleko Moskwy.
Po podpisaniu przez Szujskiego w lutym 1609 roku sojuszu ze Szwecją (będącej w stanie wojny z Polską) i w konsekwencji wkroczeniu na teren Carstwa Rosyjskiego wojsk królewskich pod dowództwem hetmana Stanisława Żółkiewskiego Dymitr Samozwaniec II zaczął tracić wpływy i sojuszników. Zginął podczas kłótni z giermkiem Piotrem Urusowem.

Żródła:
Dymitr Samozwaniec II w "WikipediA"
30-01-2020