
Szymon II (Sayyin [Sain] Bulat) Bek-Bulatowicz [Biekbułatowicz] (zmarł w mokiewskim Monasterze Simonowa, 5 stycznia [15] 1616 roku)
Syn Biek-Bułata, chana nogajskiego.
Wielki książę moskiewski ("wielki książę Wszechrusi"), książę pskowski, rostowski, dmitrowski, staricki, rżewski i zubcowski od jesieni 1575 roku do sierpnia 1576 roku, chan kasymski jako Sain Bulat ibn Beg Bulat od 1567 roku do 1573 roku, książę twerski i Torżek od 1576 roku do 1585 roku.
Poślubił wiosną 1576 roku Anastazję Iwanownej Skirmuntowicz-Giedyminowicz-Mścisławską (zmarła w Monasterze Simonowa, 7 [17] czerwca 1607 roku), córka księcia Iwana Fiedorowicza Skirmuntowicz-Giedyminowicz-Mścisławskiego i Iriny Aleksandrownej księżnej Gorbataya-Szujskiej, córki Aleksandra księcia Gorbatego-Szujskiego, wojewody, bojara.
Z dynastii Altinordu Hanlari Hanedani. Formalny wielki książę moskiewski u boku Iwana IV "Groźnego".
Siostrzeniec królowej Marii Temrjukovna, żony Iwana IV "Groźnego". Był prawnukiem chana Wielkij Ordy, Achmat-chana, a także bezpośrednim potomkiem Czyngis-chana. W lipcu 1573 roku w Kuszalinie przyjął chrzest i imię Symeon. Jesienią 1575 roku Iwan IV przekazał mu władzę, gdy udał się do Polski ubiegać się o koronę po ucieczce Henryka Walezego.
Niestabilność psychiczna Iwana powodowała już wcześniej, że groził abdykacją lub wstąpieniem do klasztoru (m.in. w 1564 roku). Dotychczasowy car do siebie kazał się zwracać jako do kniazia Iwana moskiewskiego, ale w nadaną sobie część księstwa włączył: Moskwę, Psków, Rostów, Dmitrow, Staricę, Rżew i Zubcow. Iwan mieszkał też wciąż w Moskwie i kontrolował królewskie regalia. Formalnie też zwrócił się do Symieona o zgodę na konfiskatę majątków nieprzychylnych mu bojarów. W tym okresie w otoczeniu Iwana IV pojawiły się nowe postaci: Dymitr i Borys Godunow, Bogdan Bielski, Atanazy Nagoj i jego brat.
W trakcie panowania Symieon brał udział w wojnach inflanckich, a także poślubił Anastazję mścisławską, praprawnuczkę Iwana III "Srogiego".
Symieon Biekbułatowicz został odsunięty od władzy w po jedenastu miesiącach, ale w zamian otrzymał tytuł wielkiego księcia twerskiego oraz Torżek we władanie.
Fiodor I pozbawił go władzy w tych miejscach w 1585 roku i włączył je bezpośrednio pod swoją władzę. W 1595 roku oślepł, winą za to obarczył hiszpańskie wino, przysłane przez Borysa Godunowa. Gdy ten rok później został carem, zmusił poddanych do uznania, że Symieon nie jest carem. 3 kwietnia 1606 roku Dymitr Samozwaniec I zmusił go do wstąpienia do Monastyru Świętego Cyryla Biełozierskiego, gdzie przyjął imię zakonne Stefan. Kolejny car Wasyl IV Szujski przeniósł go do monasteru Sołowki. W 1612 roku książę Pożarski za radą Soboru Ziemskiego przeniósł go z powrotem do pierwszego monastyru. Car Michał I Romanow pozwolił mu wrócić do Moskwy do Monasteru Simonowskiego.
Zmarł w 1616 roku. Pochowano go w tymże monastyrze obok żony, która także zmarła jako mniszka w 1607 roku.

flaga chanatu kazańskiego

herb Republiki Udmurckiej
Żródła:
Symieon Biekbułatowicz w "WikipediA"
SIMON Bekbulatovich Kasimovskoye w "KREMANOW"
Symeon Bekbulatovich w "WikipediA" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
27-02-2021