Włodzimierz III Kiriłłowicz Romanow-Oldenburg-Schleswig-Holstein-Gottorp (urodzony w Porvoo, Finlandia, 17 [30] sierpnia 1917 roku, zmarł w Miami, Floryda, 8 [21] kwietnia 1992 roku) herb

Syn Cyryla I "Spornego" Romanow-Oldenburg-Schleswig-Holstein-Gottorp, wielkiego księcia Rosji, tytularnego cesarza Rosji i Wiktorii Fiodorownej (Wiktorii Melity Saxe-Coburg-Gotha), córki Alfreda Saxe-Coburg-Gotha, księcia Edynburga i Marii Aleksandrowej Romanow-Oldenburg-Schleswig-Holstein-Gottorp, wielkiej księżnej Rosji.

Wielki książę Rosji i tytularny cesarz Rosji, tytularny król Polski, tytularny wielki książę Finlandii, tytularny wielki książę Litwy od 12 października 1938 roku do 8 kwietnia 1992 roku.

W Lausannie 30 lipca [12 sierpnia] 1948 roku (cywilny), 31 lipca [13 sierpnia] 1948 roku (religijny) poślubił Leonidę Georgiewną Bagration-Muchrańską (urodzona w Tbilisi, 23 września [6 października] 1914 roku, zmarła w Madrycie, 23 maja 2010 roku), córkę Jerzego Iraklijewicza Bagration-Muchrańskiego, księcia Gruzji i Heleny Zygmuntownej Złotnickiej herbu Nowina, córki Czesława Zygmunta Dmitriewicza Złotnickiego herbu Nowina.

Głowa rosyjskiej rodziny carskiej.

Włodzimierz urodził się w Finlandii (ówczesnej części Imperium Rosyjskiego), jako jedyny syn wielkiego księcia Cyryla i Wiktorii Fiodorownej (z domu Wiktorii Melity Koburg). Był potomkiem m.in. cara Aleksandra II i królowej Wiktorii. Razem z rodzicami i rodzeństwem osiedlił się w Bretanii. W 1935 roku zmarła jego matka i został sam z ojcem. Obaj czuli się bardzo samotni, zwłaszcza po wyjeździe siostry Włodzimierza - Kiry, która wyszła za mąż za księcia Ludwika Ferdynanda Pruskiego, wnuka Wilhelma II.

Włodzimierz prowadził u boku ojca życie bezbarwne. Ojciec dogorywał na skutek gangreny i rozpaczliwie potrzebował obecności, aż zmarł w 1938 roku. Po wielu miesiącach spędzonych w zupełnej samotności, po wybuchu II wojny światowej, Włodzimierz odmówił współpracy z narodowosocjalistycznym rządem i został przez to w 1944 roku zmuszony przez Niemców do opuszczenia Francji i wysłany do Niemiec. Pod koniec wojny, przewidując rychłe nadejście wojsk sowieckich, opuścił Niemcy i udał się do Hiszpanii na zaproszenie ciotki ze strony matki, księżniczki Beatrycze.

W Hiszpanii spotkał po raz drugi księżniczkę Leonidę de Bagration Muchranski, z gruzińskiego rodu królewskiego. Po raz pierwszy poznali się wcześniej w Paryżu. Każde z nich odczuwało tęsknotę za utraconą ojczyzną, oboje przeżyli dramat wygnania, a silną osobowością, przywiązaniem do wartości i poczuciem obowiązku Leonida przypominała wielkiemu księciu matkę. W roku 1948 postanowili się pobrać, a pięć lat później na świat przyszła ich córka:

Maria Władimirowna (urodzona w 1953 roku, w Madrycie).

Po upadku komunizmu, Włodzimierz i Leonida od razu wrócili do Rosji, kraju, który wielki książę znał jedynie z opowiadań rodziców. Dla siedemdziesięcioletniego wówczas człowieka, było to zbyt silne przeżycie i Włodzimierz zmarł w 1992 roku, zaledwie kilka tygodni po wizycie w Petersburgu.


Żródła:

Włodzimierz Kiriłłowicz Romanow w "WikipediA"


Vladimir Kirillovich tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Vladimir, grao-príncipe da Rússia w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

30-01-2020