Bolesław II Piast (urodzony około 1300 roku, zmarł 21 czerwca 1356 roku) herb
Syn Bolesława I Piasta, księcia opolskiego, niemodlińskiego i strzeleckiego, starosty krakowskiego i Agnieszki Ballenstedt Askańskiej, prawdopodobnie córka Ottona III "Pobożnego" Ballenstedt Askańskiego, margrabiego brandenburskiego i Beatrix Przemyślidówny, córki Wacława I Przemyślida, króla Czech.
Książę na Oleśnie od 14 maja 1313 roku do 21 czerwca 1356 roku, książę na Głogówku od 14 maja 1313 roku do między 14 maja 1313 a 27 marca 1314 roku, książę na Lublinicu od 14 maja 1313 roku do 1317 roku, książę na Niemodlinie od 14 maja 1313 roku do między 14 maja 1313 a 27 marca 1314 roku, książę na Opolu (formalne współrządy) od 14 maja 1313 roku do 21 czerwca 1356 roku, książę na Strzelcach (formalne współrządy) od 14 maja 1313 roku do 1317 roku, książę na Koźlu od między 2 marca 1347 roku do 8 września 1352 roku, książę na Sławięcicach od 16 listopada 1351 roku do 21 czerwca 1356 roku.
Między 1324 a 1326 roku poślubił Elżbietę Piastówną świdnicką (urodzona między 1309 a 1315 rokiem, zmarł 8 lub 9 lutego 1348 roku), córkę Bernarda "Statecznego" Piasta, księcia świdnickiego, księcia na Jaworze i Ziębicach i Kunegundy Piastówny, córki Władysława I "Łokietka" Piasta, króla Polski. Zapewne między 1348 a 1356 roku poślubił nieznana z imienia (Małgorzata?) (zmarła zapewne w 1356 roku).
Po śmierci ojca w 1313 roku pozostawał pod opieką starszego brata, swego imiennika, Bolesława "Pierworodnego". W wyniku podziału ojcowizny, przed 1316 roku otrzymał Opole. Około 1326 roku ożenił się z Elżbietą, córką księcia świdnickiego, Bernarda "Statecznego". W związku z faktem, iż była ona wnuczką króla polskiego, Władysława I "Łokietka", mariaż ten oznaczał zbliżenie księcia opolskiego z polskim dworem. Jednak już w 1327 roku, na skutek wielkiej wyprawy króla czeskiego, Jana Luksemburskiego, na Kraków będącej odpowiedzią na wzrost znaczenia polskiego monarchy na Śląsku, Bolesław, jako ostatni z Piastów górnośląskich, złożył czeskiemu władcy hołd lenny. Miało to miejsce 5 kwietnia 1327 roku. W następnych latach książę nie uczestniczył aktywnie w wydarzeniach politycznych, skupiając uwagę głównie na przedsięwzięciach gospodarczych.
Za jego panowania miały miejsce liczne lokacje miast i wsi na prawie niemieckim. Dbał również o powiększenie obszaru swego dziedzictwa. Służyły temu zakupy Byczyny i Kluczborka z rąk księcia Wacława I legnickiego oraz nabycie od książąt kozielskich Sławęcic w 1351 roku.
Bolesław zmarł 21 czerwca 1356 roku. Spoczął w podziemiach kościoła franciszkańskiego w Opolu. W krótkim czasie miejsce to stało się nekropolią Piastów opolskich. Do dnia dzisiejszego w kaplicy św. Anny, zachował się okazały nagrobek z przedstawieniem księcia wraz z jego ojcem, Bolesławem l, ufundowany przez książęcego syna, Bolesława III.
Bolesław II opolski był znany jako zaradny gospodarz, starał się stopniowo powiększać swoje księstwo. W listopadzie 1321 roku udało mu się przyłączyć do niego niewielki obszar wiejski między Odrą a Stobrawą (z wyjątkiem Rybnej). Terytorium to otrzymał od księcia brzesko-legnickiego Bolesława III, w zamian za pomoc przeciw Konradowi, księciu namysłowskiemu. Natomiast w 1351 roku książę opolski kupił od księcia bytomskiego Władysława i jego syna Bolka Sławięcice z przynależnościami za 2800 grzywien groszy praskich.
Bolesław II był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną Bolesława II była Elżbieta, córka Bernarda świdnickiego i Kunegundy, córki króla Władysława "Łokietka". Z małżeństwa tego pozostało trzech synów oraz cztery córki. Książę ożenił się powtórnie, została kobieta o nieustalonym pochodzeniu, którą część historyków określa imieniem Małgorzaty. Z tego małżeństwa urodziła się córka, żona Jodoka, margrabiego Moraw. Część badaczy kwestionuje jednak fakt zawarcia przez księcia opolskiego drugiego małżeństwa, wobec czego uważa się Agnieszkę za dziecko z pierwszego małżeństwa.
Po śmierci Bolesława II opolskiego zmarłego w 1356 roku (21 czerwca), jego synowie Władysław Opolczyk i Bolesław III, przez kilka lat rządzili wspólnie, a podziału dokonali dopiero po 23 marca 1365 roku, a przed 26 marca 1367 roku. W jego wyniku Bolko III otrzymał zachodnią część Opola i księstwa opolskiego, natomiast Władysław wschodnią część Opola oraz północno-wschodnią część księstwa opolskiego z Olesnem, do którego to terytorium dołączył nabyty około 1363 roku, zapewne od Bolka, księcia świdnickiego, Gorzów Śląski.
Żródła:
"SŁOWNIK WŁADCÓW POLSKI I PRETENDENTÓW DO TRONU POLSKIEGO" - Marcin Spórna, Piotr Wierzbicki.
Bolesław II opolski w "Poczet.com", autorstwa: Michała Szustera