Bolesław Piast (urodzony między 1294a 1295 rokiem, zmarł między majem 1320 roku a 23 kwietnia 1321 roku) herb
Syn Henryka III (V) Piasta, księcia głogowskiego, żagańskiego, księcia Królestwa Polskiego i Matyldy (Mechtyldy) Welg Brunszwickiej, księżnej na Głogowie, regentki księstwa głogowskiego i żgańskiego, córki Albrechta I Welfa księcia brunszwickiego na Lüneburgu.
Książę Wielkopolski, głogowski, lubiński, ścinawski, żagański i Góry od 9 grudnia 1309 roku do 29 lutego 1312 roku, książę gnieźnieński, kaliski, namysłowski, trzebnicki i oleśnicki od 29 lutego 1312 roku roku do 1313 roku, książę oleśniki i gnieźnieński od między 1 czerwca 1312 a 9 maja 1313 roku do 1314 roku, książe oleśnicki od 1314 roku do między majem 1320 roku a 23 kwietnia 1321 roku.
Bolesław był trzecim w kolejności synem Henryka III głogowskiego i Matyldy brunszwickiej. W momencie zgonu ojca Bolesław nie był jeszcze pełnoletni, za takiego został uznany dopiero w 1312 roku. Nie przeszkodziło to Bolesławowi udać się wcześniej razem ze starszymi braćmi Konradem i Henrykiem IV na rokowania do Berlina, gdzie 3 marca 1310 roku uroczyście zrzekli się za pieniądze swoich praw do Pomorza Gdańskiego Brandenburgii (nie załatwiło to sprawy niewypłacalności książąt głogowskich, wobec czego byli oni zmuszeni do zastawienia Askańczykom Krosna Odrzańskiego i Żagania z okręgami, odzyskanymi dopiero w 1319 roku).
Po śmierci ojca w grudniu 1309 roku został dopuszczony do współrządów ze starszymi braćmi: Henrykiem II (IV) "Wiernym" i Konradem I, oraz matką. Po przeprowadzonym w lutym 1312 roku podziale księstwa głogowskiego otrzymał wraz z bratem Konradem Oleśnicę, Namysłów i Trzebnicę na Śląsku oraz wschodnią część Wielkopolski z Gnieznem i Kaliszem. Wspólne rządy z bratem trwały tylko niepełny rok.
29 lutego 1312 roku nastąpił pierwszy podział dziedzictwa ojcowego: Bolesław tymczasowo jeszcze razem z bratem Konradem, otrzymali wschodni pas dzielnicy tj. księstwo kalisko-gnieźnieńskie, oraz oleśnicko-namysłowskie. Zgodne współrządy ze starszym bratem trwały tylko niespełna rok i ostatecznie w 1313 roku Bolesław został księciem oleśnickim i gnieźnieńskim.
Na skutek walk z księciem wrocławskim, Henrykiem VI, i jego bratem, władcą Legnicy i Brzegu, Bolesławem III "Rozrzutnym", utracili gród Uraz, który strzegł przeprawy na Odrze oraz Wołów i Lubiąż. W przeprowadzonym prawdopodobnie w 1313 roku kolejnym podziale skromnego dziedzictwa Bolesław otrzymał Oleśnicę i Gniezno, a Konrad Namysłów i Kalisz.
Podział Wielkopolski, dokonany bez wiedzy miejscowego rycerstwa i możnych, spowodował wybuch buntu. Jednocześnie arcybiskup Jakub Świnka i biskup poznański, Andrzej Zaremba, obłożyli książąt głogowskich klątwą.
W przeciągu 1313-1314 roku na skutek wspólnych działań zbuntowanych Wielkopolan i władcy Krakowa, Władysława I "Łokietka", przywołanego przez tamtejszych możnych i rycerstwo, Bolesław utracił część wielkopolską, z Gnieznem na czele.
Nad przyszłością władztwa Głogowczyków zbierały się jednak coraz większe czarne chmury. Z pretensjami do ziem przez nich zarządzanych wystąpili Władysław Łokietek, oraz książęta legnicko-brzesko-wrocławscy (Bolesław III "Rozrzutny" i Henryk VI "Dobry"). Wyniku wojny jaka się wówczas rozegrała Bolesław razem z braćmi został zmuszony do oddania Henrykowi i Bolesławowi grodów w Urazie, Wołowie i Lubiążu, zaś Władysławowi "Łokietkowi" większość obszaru Wielkopolski. Do straty spadku wielkopolskiego przyczynił się dodatkowo bunt miejscowych poddanych niezadowolonych z podzielenia jednolitej dotąd dzielnicy pomiędzy braci.
Bolesław Oleśnicki zmarł niespodziewanie, w stanie bezżennym i bezpotomnie pomiędzy majem 1320 a kwietniem 1321 roku i został pochowany w nekropolii Piastów śląskich w klasztorze Cystersów w Trzebnicy. Po jego śmierci wybuchły walki o księstwo oleśnickie, które ostatecznie w 1323 roku objął jego brat, Konrad I.
Zmarł bezżennie i bezpotomnie między majem 1320 a 23 kwietnia 1321 roku. Został pochowany prawdopodobnie w kościele cysterek w Trzebnicy.
Żródła:
"SŁOWNIK WŁADCÓW POLSKI I PRETENDENTÓW DO TRONU POLSKIEGO" - Marcin Spórna, Piotr Wierzbicki.
Bolesław oleśnicki w "Poczet.com"
Bolesław oleśnicki w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk