Herman III "Długi" Ballenstedt Askański (urodzony około 1273 lub nieco później, między 1275 a 1280 rokiem, zmarł w Eldenburg, Priegnitz, 1 lutego 1308 roku) herb
Syn Ottona V "Długiego" Ballenstedt Askańskiego, margrabiego Brandenburgii na na Salzwedel, regenta (wikariusza) Czech, hrabiego Hennebergu-Coburg i Schmalkalden i Judyty (Jutty) Popponen-Robertyng zu Hennebergu, córki Hermanna I Popponen-Robertyng, hrabiego zu Heldburg, Strauf, Steinach, Kalenberg, Irmelshausen, Kissen, hrabiego połowy Schweinfurth oraz Münnerstadt.
Margrabia Brandenburgii na Salzwedel od 1298 lub 1299 roku do 1 lutego 1308 roku, hrabia Coburga, hrabia von Henneberg i hrabia Frankonii od 1291 roku do 1 lutego 1308 roku, regent Księstwa świdnicko-jaworskiego od 9 listopada 1301 roku do 1305 roku.
W Graz, we wrześniu, w październiku lub w grudniu 1295 roku poślubił Annę Habsburżankę Austriacką (urodzona w Wiedniu, między 1275 a 1280 rokiem, zmarła we Wrocławiu, 19 marca 1327 roku), córkę Albrechta I Habsburga, hrabiego Habsburga i Kyburga, landgrafa Alzacji, hrabiego Marchii Wendyjskiej i Port Naon, księcia Austrii, Styrii, Karnioli, króla Niemiec i Elisabeth Meinhardyn de Görtz, córki Meinharda IV (II, V) Meinhardyn de Görtz, hrabiego Tyrolu i Gorycji, hrabiego Friuli, Istrii i Pusterii, księcia Karyntii.
Wymieniony wraz z braćmi przez Pulcawa w Czeskiej Kronice "Ottonem
Albertum dictum Bidebherre
Hermannum" i "Otto longus filius Ottonis tercii". Urodził się około 1273 roku lub nieco później, między 1275 a 1280 rokiem. Przydomek swój zawdzięczał - tak jak jego ojciec - wysokiemu wzrostowi.
W 1291 wespół z młodszymi braćmi Ottonem i Albrechtem wszedł w posiadanie Koburga, należącego do dziedzictwa po zmarłym rok wcześniej dziadku ze strony matki, Hermanie I z Hennebergu (zarówno Otto jak i Albrecht zmarli wkrótce bezpotomnie, co uczyniło Hermana jedynowładcą w hrabstwie koburskim). Ostatni z jego starszych braci zmarł w 1295 roku, wówczas to dziedzictwo matki przypadło wyłącznie jemu. Po śmierci ojca w 1298 lub 1299 roku wspólnie ze stryjem Albrechtem III objął rządy w salzwedelskiej części Brandenburgii. Doprowadził do ugody z kuzynami z linii stendalskiej i w 1298 roku zawarł sojusz z margrabią Ottonem IV.
W 1295 roku poślubił Annę, córkę późniejszego króla niemieckiego Albrechta I Habsburga. Już za życia ojca uczestniczył w rządach, szczególnie na terenach odziedziczonych po hrabiach Hennebergu. Także dzięki temu, że starsi bracia zmarli przed śmiercią ojca (ten zmarł zapewne w 1298 roku) został jego jedynym następcą w części Brandenburgii. Początkowo dzielił tutaj władzę z ostatnim z żyjących stryjów i zarazem współrządców ojca, Albrechtem III, który wszakże zmarł już w 1300 roku. Otto dzielił także tytuł margrabiowski z licznymi kuzynami z innej linii dynastii askańskiej, panującymi w Stendal, którym przewodził Otto IV ze Strzałą, potwierdzone prawa do Stendal statusem z dnia 24 listopada 1306 roku "patruis nostris
Ottone, Conrado, Johanne, Waldemaro".
Już od 1298 roku Herman wraz ze swoim starszym kuzynem Ottonem IV współrządził w Brandenburgii, z którym zawarł sojusz. Jego efektem było nabycie w 1303 roku od margrabiego Diezmanna - Miśni. Oznaczało to zerwanie z teściem, królem Albrechtem Habsburgiem, który także pretendował do tego terytorium. Margrabiowie brandenburscy sprzymierzyli się wówczas z królem czeskim Wacławem II. Po śmierci tego ostatniego powstał plan wymiany Miśni, którą mieli zwrócić Albrechtowi na Pomorze, z zamiarem oddania go synowi Wacława II, Wacławowi III. Jego realizacji stanęło jednak na przeszkodzie zamordowanie tego ostatniego w 1306 roku. Ich prawo do Pomorza zostało uznane 17 lipca 1307 roku przez Piotra Święcica z Nowego, potężnego polskiego arystokraty, który zbuntował się przeciwko rządowi Władysława "Łokietka".
W 1291 roku ojciec Hermanna, Otto, odziedziczył opiekę nad Coburgiem. Wraz ze śmiercią swojego ojca był został on też także hrabią Coburga. Do tytulary również dołączył tytuł hrabiego von Henneberg i hrabiego Frankonii. W 1300 roku odziedziczył także obszar wuja, margrabiego Albrechta III (zmarł 4 grudnia 1300 roku), którego dwóch synów zmarło w 1299 roku. W 1301 roku zmarł szwagier Hermana, książę świdnicko-jaworski Bolko I, który powierzył margrabiemu opiekę nad swoim księstwem i małoletnimi synami - Herman sprawował tam regencję wspólnie ze swoją siostrą Beatrycze do osiągnięcia pełnoletniości przez najstarszego z siostrzeńców w 1305 roku.
W 1303 roku król czeski i polski Wacław II oddał margrabiom brandenburskim w zastaw Marchię Miśnieńską (należącą wcześniej do króla niemieckiego Albrechta I, teścia Hermana) - w zamian za zrzeczenie się praw do niej Wacław III (panujący w Czechach i w Polsce od 1305 roku) przekazał Askańczykom Pomorze Gdańskie, do którego rościli sobie prawa z tytułu nadania księcia gdańskiego Mściwoja II z roku 1271. Po rychłej śmierci młodego Przemyślidy Pomorze Gdańskie zajął wprawdzie książę kujawski Władysław "Łokietek" w 1306 roku, jednak latem 1307 roku wskutek zdrady rodu Święców ziemie te zajęli Brandenburczycy, a następnie Krzyżacy.
Herman posiadał także duże wpływy na Śląsku. Po śmierci swego szwagra (męża siostry Beatrycze), księcia świdnickiego Bolka I "Surowego" został opiekunem jego małoletnich synów, Bernarda, Henryka I i Bolka II - rządy w księstwie sprawował do czasu uznania pierwszego z nich za pełnoletniego w 1305 roku.
W 1308 roku podjął wraz z kuzynem Ottonem IV wyprawę na Meklemburgię, podczas której zmarł wskutek choroby. Ze związku z Anną Habsburżanką pochodził jedyny syn i następca Hermana, Jan V, na którym wygasła ottońska linia dynastii askańskiej w Brandenburgii. Herman i Anna mieli także trzy córki.
Zmarł podczas podjętej wspólnie z Ottonem IV wyprawy przeciwko książętom meklemburskim (tzw. wojna margrabiów północnych) w styczniu (może 1 stycznia) lub 1 lutego 1308 roku w Eldenburgu koło Lübz w Marchii Przegnickiej (Priegnitz), na granicy z Meklemburgią.
Ciało margrabiego przewieziono do Lehnina i złożono w nekropolii rodowej w tamtejszym klasztorze cysterskim.
Żródła:
Herman (Brandenburgia) w "Wikipedia"
"WŁADCY BRANDENBURGII I PRUS - Genealogia"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
HERMANN [II] von Brandenburg w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
27-02-2021
25-12-2019