Święty Adeodat I (Deusedit) (urodzony w Rzymie, w 570 roku, zmarł w Rzymie, 8 listopada 618 roku)

Syn Stefana, subdiakona w Rzymie.

Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 19 października 615 roku do 8 listopada 618 roku.

Ten łagodny i pełen dobroci papież znany jest w wy­kazach papieskich pod dwoma imionami, występu­jącymi zamiennie, i to do tego stopnia, że 77. z ko­lei biskup Rzymu, który nosił to imię, nazywany jest Adeodatem II. Szlachetne cechy charakteru Deus­dedita sławi Honoriusz I w epitafium ułożonym na jego cześć, podkreślając jego prostotę, pobożność, mądrość i bystrość umysłu. Papież ten wyróżniał się szczególną troską o kapłanów.

Był synem rzymskiego subdiakona. Kiedy wy­brano go na papieża 19 października 615 roku, miał już za sobą 40 lat pracy kapłańskiej. Po upływie 80 lat, jakie upły­nęły od śmierci Jana II, był pierwszym kapłanem - od około 575 roku był rzymskim prezbiterem, któremu powierzono rządy w Kościele.

W odróżnieniu od swoich poprzedników, Grzegorza I "Wielkiego" i Bonifacego IV, urzędy kościelne zaczął obsadzać nie mnichami, których oni wyraźnie faworyzowali, lecz księżmi. Zaanga­żowany w poprawę dyscypliny kościelnej, a przy tym szczerze miłujący prezbiterów, ograniczył przywileje benedyktynów rzymskich na rzecz kle­ru diecezjalnego. Osobiście wyświęcał nowych księży - były to pierwsze święcenia od czasów Grzegorza I "Wielkiego", a także wprowadził spe­cjalne nabożeństwo wieczorne dla kleru.

W latach jego panowania Rzym nawiedziło poważne trzęsienie ziemi, szerzyła się także epidemia świerzbu, był więc zmuszony opuścić miasto. Jako człowiek łagodnego usposobienia, wrażliwy na ludzkie nieszczęścia, miał osobiście nieść po­moc potrzebującym. Przylgnęła do niego opinia cudotwórcy, uzdrawiającego chorych i pocałun­kiem łagodzącego ich cierpienia.

Deusdedit, lojalny wobec cesarza Herakliu­sza, poparł egzarchę Eleuteriusza, który został następcą Jana, zabitego razem z grupą urzędni­ków cesarskich w Rawennie przez Longobar­dów. Kiedy Eleuteriusz, przed wyprawą przeciw buntownikom, przybył do Wiecznego Miasta, papież powitał go z wszelkimi honorami. Spokój w Rawennie został wkrótce przywrócony, a za­bójców Jana i jego urzędników ukarano śmiercią. Eleuteriusz wyruszył następnie na Neapol, gdzie wojska bizantyjskie, zaniepokojone opóźniającą się wypłatą żołdu, wznieciły rebelię.

Na łożu śmierci Deusdedit dokonał prece­densowego zapisu papieskiego w wysokości rocznego stypendium mszalnego na rzecz każ­dego duchownego ze swego rzymskiego otocze­nia.

Zmarł w Wiecznym Mieście, a spoczął w Bazylice św. Piotra. Wspomnienie liturgiczne przypada 8 listopada.

Żródła:

"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki

"Poczet papieży" - Michał Gryczyński

"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.

Adeodatus I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)

Bogdan Pietrzyk