Święty Agaton (urodzony na Sycylii, okło 620 roku, zmarł w Rzymie, 10 stycznia 681 roku)

Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 22 (27?) czerwca 678 roku do 10 stycznia 681 roku.

Wywodził się z Sycylii, z pochodzenia zaś był Grekiem.

Przed wyborem na Stolicę Piotrową był mnichem u benedyktynów w Palermo. Jego elekcję szybko zatwierdził egzarcha raweński.

Od cesarza w Bizancjum otrzymał list z prośbą o przywrócenie kościelnej jedności między Wscho­dem i Zachodem. Temu celowi miał służyć Sobór Powszechny w Konstantynopolu 680/681. Na nim potępio­no monofizytyzm i przywrócono jedność wiary na podstawach Soboru Powszechnego w Chalcedonie. So­bór w Konstantynopolu z radością przyjął list dogmatyczny papieża; Rzym znowu stał się ostoją wiary.

Pragnął porozumienia z Rzymem, wysłał więc do Agatona list, nazywając go "papieżem ekume­nicznym" i zapraszając jego przedstawicieli do Konstantynopola na dysputę z teologami Wscho­du, w celu przezwyciężenia spornych kwestii dok­trynalnych. Papież zwołał wcześniej kilka synodów przygotowawczych, z których najważniejszy odbył się na Lateranie. W gronie legatów, których wysłał do Konstantynopola, znalazło się dwóch przyszłych papieży, Jan V i Konstantyn I. Otrzymali oni dekret synodu laterańskiego, podpisany przez 150 bisku­pów, zawierający wykładnię dogmatyczną nauki o dwóch wolach w Chrystusie, oraz list, w którym Agaton nazywał cesarza "synem", a Kościół "du­chową matką cesarstwa". Ostatecznie dysputa zo­stała przez cesarza podniesiona do rangi soboru, a on sam wziął udział w obradach.

Sobór Konstantynopolitański III, zwany trul­lańskim - od nazwy sali w pałacu cesarskim Pod Kopułą (in Trullo) - potępił monoteletyzm (wśród ma­ronitów libańskich przetrwał aż do czasu krucjat), wyklął jego twórców i zwolenników, włącznie z Honoriu­szem I, złożył z urzędu dwóch monoteletyckich biskupów i przyjął dekret synodu laterańskiego. Cesarz Konstantyn IV został okrzyknięty "egze­getą zasad wiary" i najwyższym zwierzchnikiem Kościoła. Agatonowi nie udało się wymóc na ce­sarzu rezygnacji z przywileju zatwierdzania wy­boru papieża, ale zdołał doprowadzić Kościół w Rawennie do jedności z Rzymem.

Udzielił wsparcia biskupowi Yorku Wilfridowi, który wprowadzał w Anglii liturgię rzymską.

Zmarł w Rzymie, pochowano go w Bazylice św. Piotra, a wspomnienie liturgiczne obchodzi­my 10 stycznia.


Żródła:

"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki

"Poczet papieży" - Michał Gryczyński

"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.


Agatho I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)

Bogdan Pietrzyk