Benedykt I (urodzony w Rzymie, w 520 roku, zmarł w Rzymie, 30 lipca 579 roku) herb
Syn Bonifacego, Rzymianina.
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 2 czerwca 575 roku do 30 lipca 579 roku.
W skarbcu watykańskim do naszych czasów przechowywana jest bezcenna relikwia, która stanowi swoistą pamiątkę po pontyfikacie Benedykta I. Otrzymał ją w darze od cesarza bizantyjskiego Justyna II oraz jego małżonki Zofii. A był to krucyfiks, inkrustowany prawdopodobnie autentycznymi cząstkami drzewa Krzyża Świętego, na którym umarł Jezus Chrystus.
Wybrano go na kolejnego papieża wkrótce po śmierci Jana III, ale konsekracja nastąpiła blisko rok później, ponieważ tak długo przyszło mu oczekiwać na zatwierdzenie wyboru przez cesarza.
Niekwestionowaną zasługą Benedykta I było pojednanie z biskupem Mediolanu; jedynie biskup Akwilei nadal odmawiał uznania Stolicy Apostolskiej. Od longobardzkiego księcia Spoleto papież zdołał uzyskać zwrot posiadłości ziemskich klasztoru San Marco. Musiał przejawiać niezwykłą aktywność duszpasterską, skoro udało mu się wyświęcić aż 21 biskupów dla całej Italii.
Przypuszczalnie to Benedykt I powołał do aktywnej służby w Kościele żyjącego w zaciszu klasztornym mnicha Grzegorza. Wyświęcił go na diakona i zatrudnił w administracji papieskiej, a po latach został on kolejnym następcą św. Piotra i to jednym z najwybitniejszych w dziejach papiestwa, skoro przeszedł do historii jako Grzegorz I "Wielki".
W czasie pontyfikatu Benedykta I trwał podbój Italii przez Longobardów, którzy podeszli pod Rzym i rozpoczęli długotrwałe oblężenie; mieszkańcy głodowali, a miastu groziła zaraza. Papież i senatorowie rzymscy wysłali wówczas delegację do Konstantynopola, zwracając się z prośbą do cesarza bizantyjskiego o pomoc militarną dla Wiecznego Miasta. W Bizancjum po śmierci Justyna II nowym cesarzem był Tyberiusz I Konstantyn, który wydał rozkaz flocie stacjonującej w Egipcie, aby pośpieszyła Rzymowi z odsieczą. Jednak statki ze zbożem, które przypłynęły, zdołały jedynie zaspokoić doraźne potrzeby głodującej ludności. Na większą pomoc trudno było liczyć, ponieważ Bizancjum toczyło w tym czasie wojnę z Persami o Armenię.
Zmarł w Rzymie w chwili, gdy oblężenie przybierało na sile. Został pochowany w zakrystii Bazyliki św. Piotra.
Żródła:
"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki
"Poczet papieży" - Michał Gryczyński
"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.
Benedictus I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk