Święty Bonifacy IV (urodzony w Marsi, w 560 roku, zmarł w Rzymie, 8 maja 615 roku) herb
Syn Jana, lekarza z Rzymu.
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 15 września 607 roku do 8 maja 615 roku.
Przyszedł na świat w Marsi (środkowa Italia) jako syn lekarza. W latach pontyfikatu Grzegorza I "Wielkiego" był diakonem rzymskim oraz skarbnikiem administrującym finansami kościelnymi. Po śmierci Bonifacego III został wybrany w 607 roku na papieża, ale przez 10 miesięcy oczekiwał na zatwierdzenie swego wyboru przez cesarza. 25 sierpnia 608 roku po zatwierdzeniu przez cesarza Bonifacy IV został konsekrowany na papieża.
Kościół od najwcześniejszych wieków oddawał cześć Matce Bożej, a potem także męczennikom, nawiedzając ich groby w "dniu narodzin dla nieba", czyli w rocznicę śmierci. W IV wieku wspominano również świątobliwych wyznawców: papieży, mnichów, ascetów i dziewice.
W latach pontyfikatu Bonifacego IV ustanowiono uroczystość Wszystkich Świętych. Początkowo obchodzono ją na Zachodzie 13 maja, a w Kościele wschodnim w pierwszą niedzielę po Zielonych Świątkach. W IX wieku Grzegorz IV przekonał cesarza Ludwika do wprowadzenia uroczystości w całym państwie frankońskim, a w 935 roku Jan XI rozszerzył ją na cały Kościół. Jest ona poświęcona świętym, których imiona odeszły w zapomnienie, ponieważ przeszli przez życie w ciszy, z dala od wielkich wydarzeń.
Ustanowienie przez Bonifacego uroczystości Wszystkich Świętych wiązało się z papieską inicjatywą zaadaptowania rzymskiego Panteonu - świątyni wzniesionej ku czci wszystkich bóstw pogańskich - dla potrzeb sakralnych chrześcijaństwa na kościół Santa Maria ad Martyres (Santa Maria Rotonda) co nastąpiło 13 maja 609 roku. Dokonał tego jako pierwszy w dziejach papież. Umieścił tam liczne relikwie, które zostały wydobyte i przeniesione z katakumb.
W 610 roku zwołał synod w Rzymie, poświęcony przywróceniu karności w klasztorach oraz sytuacji kościoła w Anglii. Wziął w nim udział Mellitus, pierwszy biskup Londynu, który otrzymał od papieża korespondencję adresowaną m.in. do króla Kentu Etelberta oraz arcybiskupa Canterbury Lawrance'a. Na synodzie postanowiono, że do święceń kapłańskich mogą być dopuszczani również zakonnicy. Sam papież, jako promotor życia monastycznego i opiekun mnichów, zamienił swój rzymski dom na klasztor. W tym samym roku powstało opactwo westminsterskie.
Słynny irlandzki mnich Kolumban, za namową Agilulfa, ariańskiego monarchy Longobardów, zwrócił się w 613 roku do Bonifacego IV z listowną prośbą, aby odżegnał się od potępienia przez swoich poprzedników Trzech Rozdziałów. Nie wiadomo jednak, czy i w jaki sposób papież odpowiedział na ten list.
Za przyczyną najazdów Awarów (Mongołów), Słowian i Persów w maju 614 roku, na wschodnie tereny cesarstwa odżył spór o monoftzytyzm, kwestionujący istnienie w Chrystusie dwóch natur. Z powodu tolerancyjnej postawy podejrzewano papieża o przychylność dla tej herezji. Biskupi-monoftzyci oraz syryjscy Żydzi - przymuszani przez Fokasa do przejścia na chrześcijaństwo - zaczęli współpracować z Persami. Wkrótce ludność z udziałem wojska wywołała powstanie i Fokasa obalono.
Nowy cesarz Herakliusz I usiłował pozyskać monofizytów dla Kościoła, ale bezskutecznie. Tymczasem po zdobyciu Jerozolimy perskie wojska Chosroesa złupiły Święte Miasto i wywiozły do Ktezyfontu najcenniejszy skarb chrześcijaństwa relikwie Krzyża Świętego.
Zmarł w Rzymie, a pochowano go w Bazylice św. Piotra. Epitaftum na jego grobie podkreśla, że był uczniem i naśladowcą Grzegorza I "Wielkiego".
Kościół czci papieża Bonifacego IV w liturgii 25 maja.
Żródła:
"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki
"Poczet papieży" - Michał Gryczyński
"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.
Bonifacius IV w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk