Święty Feliks III (IV) (urodzony w Benewencie, w 490 roku, zmarł w Rzymie, 22 września 530 roku)
Syn Kastoriusza z Italii.
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 12 lipca 526 roku roku do 22 września 530 roku.
Pod koniec jego pontyfikatu św. Benedykt z Nursji osiadł ze swymi mnichami żyjącymi według Reguły ułożonej przez ich wielkiego założyciela na wzgórzu Monte Cassino w 529 roku. Wkrótce klasztor Benedyktynów urósł do rangi centrum kultury duchowej Europy. Płynęły stamtąd pouczające lekcje modlitwy i myślenia według chrześcijańskich zasad, a także zalecenia, jak kształtować duchowe podstawy życia według benedyktyńskiej dewizy: ora et labora (módl się i pracuj) oraz wskazania dotyczące nowoczesnej organizacji pracy. Od 1964 roku św. Benedykt jest patronem Starego Kontynentu.
Przyszedł na świat w Sannio w Benewencie (południowa Italia). Kiedy był jeszcze diakonem rzymskim, znalazł się w gronie delegatów wysłanych w 519 roku przez papieża Hormizdasa do Konstantynopola. Papieżem obrano go dwa miesiące po śmierci Jana I, na rozkaz króla Italii Teodoryka "Wielkiego", który pragnął mieć w jego osobie lojalnego sojusznika.
Feliks III (IV) był więc protegowanym tego ariańskiego wodza ostrogockiego, którego 30-letnie panowanie nad Italią dobiegało właśnie końca. Król zmarł półtora miesiąca po elekcji 30 sierpnia 526 roku, a wtedy Italia została rozdarta przez dwa stronnictwa. Pierwsze tworzyli zwolennicy Gotów, skupieni wokół regentki Amalasunty, córki Teodoryka, która sprawowała władzę w imieniu jego nieletniego wnuka, a swojego syna, Altaryka. Na czele drugiego, nacjonalistycznego stronnictwa germańskiego wrogiego wobec Rzymian i przyjaznego dla Bizancjum do którego należała większość senatorów, stał siostrzeniec Teodoryka, Teodat.
Papież utrzymywał dobre stosunki z regentką Amalasuntą i jej synem Altarykiem, a dowodem na to, że była to przychylność odwzajemniona, był edykt królewski. Przywracał on przywileje rzymskiemu duchowieństwu, nad którym samodzielną jurysdykcję w sprawach cywilnych i karnych miał sprawować papież. Feliks III (IV) zdołał, za zgodą Amalasunty, pozyskać dla chrześcijaństwa świątynie i budynki publiczne na Forum Romanum, m.in. Templum Sacrae Urbis. W kościele Świętych Kosmy i Damiana na jego polecenie powstała słynna mozaika apsydy.
Udzielił listownie poparcia biskupowi Cezaremu z Arles w jego walce z semipelagianizmem, herezją głoszącą, że człowiek może zbawić się sam, bez łaski nadprzyrodzonej. Zaakceptował także inicjatywę poddawania próbom ludzi świeckich, którzy chcieli przyjąć święcenia kapłańskie, i wyraził żal z powodu powrotu wielu wyświęconych do życia świeckiego. Ten sam biskup zwrócił się do papieża o pomoc, gdy jego poglądy na temat łaski, oparte na nauce św. Augustyna, napotkały sprzeciw na synodzie w Valence w 528 roku. Feliks III (IV) przesłał mu wtedy 25 twierdzeń Kościoła o łasce i wolnej woli opartych na tekstach biblijnych oraz nauce Ojców Kościoła, a zwłaszcza św. Augustyna. Zostały one przyjęte przez II synod w Orange z lipca 529 roku, a ostatecznie zaakceptował je kolejny papież Bonifacy II.
Papież udzielił święceń kilkudziesięciu kapłanom, a pod koniec życia, kiedy już zapadł na zdrowiu, nałożył paliusz archidiakonowi Bonifacemu, który był Gotem urodzonym w Rzymie. Wskazał w ten sposób swego następcę na Stolicy Piotrowej, o czym poinformował dwór w Rawennie. Uczynił to z obawy, że po jego śmierci dojdzie do walk frakcyjnych o tron papieski, ale jego decyzja wywołała protesty duchowieństwa i członków senatu rzymskiego.
Zmarł w Rzymie, jego ciało złożono w Bazylice św. Piotra, a epitafium na jego cześć głosi, że zdołał powiększyć zasoby papiestwa. Wspominany kiedyś 30 stycznia, obecnie odbiera cześć 22 września.
Żródła:
"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki
"Poczet papieży" - Michał Gryczyński
"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.
Felix IV w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk