Mikołaj II

Gérard z Burgundii (urodzony w Chevron, Sabudia, w 980 roku, zmarł we Florencji, 26 lipca 1061 roku) herb

Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 6 grudnia 1058 roku do 26 lipca 1061 roku.

Walcząc ze świecką inwestyturą oraz symonią, za­kazał duchownym przyjmowania kościołów jako darowizn z rąk świeckich, Udzielił także poparcia "łachmaniarzom" (patarenom) - ruchowi świec­kich, którzy żądali od kapłanów pozostawania w celibacie, piętnowali zachłanność i symonię, na­wołując do życia w ubóstwie, śmierci Stefana IX (X) antyreformatorskie stronnictwo, skupione wokół rzymskiego rodu hrabiów Tu­skulum, podjęło sprawę odzyskania wpływu na papiestwo.

Przyszedł na świat w Chevron w Burgundii. Był arcybisku­pem Florencji od 1045 roku, gdy po śmierci Stefana IX (X) Tuskulańczycy wybrali na papieża biskupa Veelletri, który przybrał imię Benedykta X. Hildebrand pragnąc uwolnić papiestwo spod wpływów rzymskiej arystokracji, a poza tym nadać rozmach odnowie Kościoła przeforsował jego kandydaturę na papieża biskupa Florencji. Elekcję przeprowadzono w Sienie 6 grudnia 1058 roku. Wkrótce papież zwołał synod w Sutri, unieważnił wybór Benedykta X, wkroczył do Rzymu, a po ucieczce antypapieża koronował się 24 stycznia 1059 roku, przyjmując, jako pierwszy papież papieską tiarę.

Zwołał 13 kwietnia 1059 roku synod laterański, w którym wzięło udział 113 biskupów i na który napiętnowano symonię i zmuszono Berengariusza z Tours do uznania rzeczywistej obecności Chrystusa w Euchary­stii. Przyjęto również dekret "In nomine Domini", o sposobie wyboru papieża: prawo przedkładania propozycji mieli mieć kardynałowie-biskupi, a wstępnie propozycje mieli przedstawiać kardynałowie-biskupi, a wstępne propozycje mieli przedstawiać kardynałom-prezbiterom i kardynałom-diakonom, do krórych należał wybór. Lud rzymski i kler mieli jedynie akceptować wybór. Nie kwestionowano, prawa cesarza lub króla niemieckiego do zatwierdza­nia wyboru, ale mieli oni nie jak dotychczas proponować kandydata, jedynie go akceptować. W ten sposób kolegium kardynalskie urosło do rangi gremium wyborczego. Wprowadzono również przymusowy celibat księży. Z kolei synody rzymskie w 1060 roku i w 1061 roku, opowiedziały się za celibatem księży i potępiły symonię oraz ograniczyły wpływ świec­kich na zarządzanie dobrami kościelnymi. Zainicjowano możliwość uzyskiwania zwolnień od przeszkód małżeńskich, np.: z tytułu pokrewień­stwa, aby chronić ważność zawartych związków.

W Melfi 23 sierpnia 1059 roku papież zawarł układ z przywódcą Nor­manów Robertem Guiscardem, oddając mu w lenno - jako wasalowi Stolicy Apostolskiej - Neapol i Sycylię, które znajdowały się w rękach Saracenów. W zamian uzyskał ochronę militarną. Naruszało to prawa cesarskie, toteż na synodzie w Wormacji w 1061 roku epi­skopat Rzeszy uznał dekrety Mikołaja II za nieważ­ne i zerwał z nim jedność.

Zmarł we Florencji i tam został pochowany w kościele Santa Reparata.


Żródła:

"Poczet papieży" - Michał Gryczyński

"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.


Nicolaus II w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)

Bogdan Pietrzyk