Błogosławiony Urban II
Odon de Lagery (urodzony w Champagne, Châtillon-sur-Marne, Francja, około 1035 roku, zmarł 29 lipca 1099 roku) herb Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 12 marca 1088 roku do 29 lipca 1099 roku. W obliczu zagrożenia islamskiego cesarz Bizancjum Aleksy I szukał wsparcia papieża, który zainicjował wyprawę rycerstwa chrześcijańskiego, czyli pierwszą krucjatę. Potwierdził w ten sposób, że to on, a nie cesarz niemiecki, dzierży prymat w całym chrześcijańskim świecie. Każdemu z krzyżowców przypiął osobiście do ramienia biały krzyż i obiecał uzyskanie odpustu zupełnego. Za jego pontyfikatu po raz pierwszy w historii chrześcijaństwa pojawiło się pojęcie indulgentia (odpust). Pochodził z okolic Chiitillon-sur-Marne. Przed wstąpieniem do benedyktynów kształcił się u kartuza Brunona w Reims, gdzie był kanonikiem i archidiakonem. Piastował godność opata Cluny, gdy Grzegorz VII mianował go kardynałem-biskupem Ostii, a potem legatem w Niemczech. Po śmierci Wiktora III kolegium kardynalskie zebrane w Terracina koło Gaety 12 marca 1088 roku wybrało go na papieża. Kiedy został wybrany na papieża rządził w Rzymie jeszcze antypapież Klemens III, a ponieważ miasto znajdowało się w rękach antypapieża, musiał początkowo rezydować na wyspie Tiberinie. W roku 1089 roku w bazylice św. Piotra Klemens odbył synod, na którym Urban został ekskomunikowany. W 1090 roku papież Urban II zdołał zająć Rzym, dokonując uroczystego ingresu. Jednak uwidaczniająca się coraz bardziej przewaga cesarza Henryka IV skłoniła papieża do ucieczki z Rzymu i schronienia się u księcia Normanów. W roku 1093 syn Henryka IV, Konrad, zerwał z ojcem i ukoronowany został na króla Italii przez arcybiskupa Mediolanu. W tym samym roku mógł powrócić do Rzymu Urban II. W 1094 roku udał się do Francji. Zaś w 1089 roku wypowiedział się przeciwko inwestyturze świeckiej, idąc śladem swoich poprzedników. Kontynuował reformy, choć czynił to ostrożniej niż jego poprzednik, np. wycofał stałych legatów papieskich, którzy nadzorowali ich wprowadzanie. Na synodzie w Melfi wrzesień 1089 roku potępił małżeństwa kapłanów, symonię oraz inwestyturę, a także utworzył kurię rzymską (po raz pierwszy w bulli papieskiej pojawiło się określenie Curia Romana), zreorganizował finanse papiestwa. Jego dążenia do pojednania z cesarzem okazały się bezskuteczne, gdyż Henryk IV nadał wspierał Klemensa III, który znowu objął władzę w Rzymie. Urban II zwrócił się więc o pomoc do księcia Normanów Rogera I, dzięki któremu po kilku latach w 1093 roku zdołał powrócić do Rzymu i drogą przekupstwa zająć Lateran, a potem Zamek św. Anioła. Ustanowił Rogera i jego następców legatami papieskimi, oddając Normanom kontrolę nad Kościołem tzw. Królestwa Sycylijskiego. Urban II wspierał rekonkwistę hiszpańską, czyli proces wyzwalania ziem spod panowania arabskiego. Na synodzie w Piacenzy w marcu 1095 roku ekskomunikował antypapieża Klemensa III i podjął m.in. problemy związane z reformami gregoriańskimi i udzielił posłuchu wysłannikom Bizancjum, zabiegającym o pomoc przeciw zagrożeniu islamskiemu. Natomiast na synodzie w Clermont w listopadzie 1095 roku zakazał biskupom i kapłanom składania przysięgi wierności władcom świeckim. Proklamował prawo "pokoju Bożego" (Treuga Dei): zawieszenie broni w dni nakazane przez Kościół miało obowiązywać w całym chrześcijańskim świecie, a za złamanie takiego pokoju miano nakładać kary kościelne. Wezwał również do krucjaty przeciw Turkom, w celu wyzwolenia Grobu Chrystusa w Jerozolimie. Apel papieża spotkał się z nadzwyczajnym odzewem. "Bóg tak chce" - brzmiał okrzyk bojowy krzyżowców. Wszystkim, którzy w Clermont zgłosili swój udziałw wyprawie krzyżowej, przypiął papież do prawego ramienia biały krzyż; wyprawa miała rangę wyprawy wojennej i pielgrzymki. Wszystkim udzielono odpustu zupełnego, a chronić ich miało prawo "pokoju Bożego". Krucjata zakończyła się zdobyciem Jerozolimy, ale zanim wieść o zwycięstwie dotarła do Rzymu, papież zmarł. I choć nie udało się Urbanowi osiągnąć żadnego pokoju w sporze o inwestyturę, to dzięki idei wyprawy krzyżowej papież (ale nie cesarz) stał się najwyższym zwierzchnikiem całego świata chrześcijańskiego. Pochowano go w Bazylice św. Piotra. W 1881 roku został beatyfikowany, Kościół wspomina go 29 lipca.USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk