Święty Witalian (urodzony w Seginii, około 620 roku, zmarł w Rzymie, 27 stycznia 672 roku)

Syn Anastazego z Sieny.

Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 2 lub 3 czerwca 657 roku do 27 stycznia 672 roku.

Pochodził z Segni. Został wybrany papieżem 2 lub 3 czerwca, a koronowany 30 lipca 657 roku, rządził Kościołem po papieżu Eugeniuszu I. Był siedemdziesiątym szóstym papieżem (wg listy kardynała Mercati z 1942 roku) Po wyborze na papieża wy­stosował list do cesarza Konstansa II i jego syna Konstantyna IV "Pogonatusa", chcąc nawiązać zerwane przedtem przez cesarza stosunki i przyjąć wspólne stanowisko w sprawie monofizytów i ­w geście pojednania - nie wspomniał o spornych kwestiach doktrynalnych Typos oarz poinformował cesarza o swym wyborze na papieża. Sam cesarz w 663 roku przybył do Rzymu na 12 dni, ale w niedługim czasie popadł w konflikt z Longobardami, mszcząc się na nich i nie pomijając przy tym Kościoła.

Dążył do pojednania z Bizancjum z pominięciem wszystkich teologicznych kwestii spornych, i w tym celu zaprosił cesarza do Rzymu, a kiedy cesarz przybył do Rzymu, przyjął go z honorami, organizując na jego cześć liczne ceremonie. Nie powstrzymało to Konstansa II przed rabunkiem wiele zabytkowych skarbów kultury z dawne­go Panteonu i przesłaniem jej do Konstantynopola.

Schizma została zakończona, a cesarz zatwierdził elekcję papieża i przywrócił Kościołowi przywileje, natomiast patriarcha konstantynopolitański włączył imię papie­ża do dyptyków.

Synod w Whitby włączył Anglię do rzymskiego systemu kościelnego, a wkrótce papież poparł starania króla Nortumbrii Oswy o wprowadzenie rzymskich praktyk liturgicznych, włączenie z datą świętowania Wielkanocy. Konsekrował również Teodora z Tarsu, geckiego mnicha, na arcybiskupa Canterbury, nadając mu tytuł swego legata, dzięki czemu Kościół w Anglii zyskał większą samodzielność.

Oddzielił też Rawennę od zachodniego Kościoła i uczynił samodzielną prowincją kościelną, która podlegać miała państwu wschodniorzymskiemu. W ten sposób mimo woli przyspieszył odwrócenie się Rzymu od państwa wschodniorzymskiego i zbliżenie do Zachodu.

Dekretem z 666 roku wprowadził oficjalnie do liturgii organy. Troszczył się bardzo o Kościół w Anglii. W 668 roku wysłał wykształconego mnicha Teodora z Tarsu, wcześniej konsekrowanego na arcybiskupa Canterbury.

Zmarł 27 stycznia 672 roku, pochowany został na Watykanie, w Bazylice św. Piotra. Liturgicznym dniem jego pamięci jest 27 stycznia.


Żródła:

"Poczet papieży" - Michał Gryczyński,

"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski.


Św. Witalian "ŚWIĘCI PAŃSCY"


Vitalianus I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)

Bogdan Pietrzyk