herb Świętopełk
Odmiana herbu przysługująca książętom Czetwertyńskim pochodzącym prawdopodobnie od książąt turowsko-pińskich z dynastii Rurykowiczów.
Inny herb własny przysługujący książętom Czetwertyńskim.
Czetwertyńscy - to ród książęcy będący gałęzią ruskiej dynastii Rurykowiczów herbu własnego (odmiana herbu Pogoń Ruska). Trzeci syn wielkiego księcia kijowskiego Jarosława "Mądrego" - książę Izajasław Turowski (zmarł w 1078 roku) ożenił się w 1048 roku z Gertrudą Piastówną (zmarła w 1107 roku) - córką Mieszka II. Ich trzecim synem był książę Światopełk Połocki (zmarł w 1113 roku). Od jego najstarszego syna Jarosława (zginął w 1123 roku) wywodzi się linia książąt wołyńskich. Piąty wnuk Jarosława - Gleb (zmarł w 1195 roku) był księciem Dubrowicy na Polesiu. Najstarszym synem Gleba był książę piński Włodzimierz (zmarł w 1228 roku). Od niego wywodzą się książęta Ostrogscy. Natomiast drugim synem Gleba był książę Aleksander Dubrowicki, który zginął w 1223 roku podczas bitwy nad rzeką Kałką. Od niego wywodzi się linia książąt dubrowickich, której jedną z gałęzi są książęta Czetwertyńscy. Pierwszym księciem w XV wieku na Czetwertni był Aleksander (zmarł w 1450 roku).
Herb był nazwany Świętym Jerzym lub Pogoń Ruska, to jest w polu czerwonym, jeździec nagi na białym koniu w lewo ale twarzą wprost, tratujący i kopią zabijający czarnego smoka rozciągniętego pod nogami konia. W końcu XVI stulecia Czetwertyńscy utworzyli sobie herb własny, właściwie Leliwę wywróconą, to jest w polu czerwonym półksiężyc rogami nadół, pod nim gwiazda, na barku półksiężyca ukośnie utkwione dwa miecze srebrne o czarnych rękojeściach, tarcza w obydwu herbach pokryta mitrą książęcą. Obecnie niektórzy z członków tego domu dziela tarcze na 4 cześci, w l i 4 polu kładą herb dawny (Św. Jerzego), w 2 i 3 części herb nowy Leliwę odwróconą, tarczę nakrywają mitrą a okalają płaszczem książęcym.
Czetwertyńscy należą do starszej linii rodu Ruryka, panującej w Kijowie, ich protoplastą był Izasław Jarosławowicz wielki książę kijowski, wnuk wielkiego księcia Włodzimierza a szwagier króla Bolesława "Śmiałego", znany w naszych dziejach z pomocy, jaką mu dał Bolesław przeciwko zbuntowanym książętom młodszej linii Rurykowiczów, poległ w 1078 roku w bitwie z książętami Czernichowskiemi; jego syn Michał Świętopełk wielki książę kijowski spłodził kilku synów, z tych Jarosław książę włodzimierski zostawił prócz innych syna Jerzego (Jurja), męża niepospolitych zdolności i dzielnego wojownika, który opanowawszy na swych krewnych potomkach Włodzimierza "Monomacha" Turów i Pińsk z cześcia Wołynia, wziął tytuł ksiecia turowskiego i umiał się utrzymać przy zdobytych posiadłościach, pomimo zaciętych wojen, jakie z nim dawni ich posiadacze toczyli, zmarł około roku 1162, zostawiwszy 6 synów, z których odznaczył się najstarszy Światopełk książę na Turowie, jego też imię dla odznaczenia się od innych ksiąząt swojej gałęzi brali jako przydomek jego potomkowie, rozrodzeni na kilka linii, biorących nazwy już to od swoich udziałów, już też na wzór innych książąt szczepu Ryryka od przydomków dawanych ich protoplastom, jako to Krapotka, Kapusta, Czartoryski, Stepański itd., ten też przydomek "Światopełk" zachowali do czasów obecnych potomkowie Światopełka Jurjewicza, Czetwertyńscy i Mirscy. Przy końcu XIV stulecia Aleksander jeden z synów Jerzego księcia turowskiego wziąwszy w udział miasto i majętność Czetwertnię na Wołyniu, pierwszy z swojej rodziny brał tytuł księcia Czetwertyńskiego zmarł około roku 1440 zostawiwszy 3-ch synów, z których Iwan przezwany "Puciata" dał początek rodzinom Putiatów i Putiatyczów; Jerzy od majątku Sokoli tytułował się księciem Sokolskim, a Teodor dziedzic po ojcu Czetwertni, brał już stale tytuł i nazwisko księcia Czetwertyńskiego i te swoim potomkom przekazał, z jego trzech synów Jerzy książę na Sokoli zmarł bezpotomny w 1540 roku, a Bazyli i Teodor są założycielami dwóch gałęzi tego domu, pierwszy, piszącej się "na Starej Czetwertni", drugi, gałęzi na Borowiczach lub Nowej Czetwertni.
A) Gałąź na starej Czetwertni. Wzięła nazwisko od miasta i majątku Czetwertni na Wołyniu, a najdłużej z rodzin szczepu Ruryka osiedlonych w rzeczypospolitej polskiej, bo aż do pierwszych lat ubiegłego (XVIll) stulecia zachowywała wyznanie wschodnie swych przodków, to też wyznanie sprawiło, ze przez czas długi oddaloną była od wyższych dostojeństw krajowych, a nawet że kilku z jej członków gorliwością religijną uniesionych, łączyło się z nieprzyjaciółmi kraju. Założyciel tej gałęzi Bazyli Teodorowicz, dziedzic na Czetwertni, Niemierowszczyznie i innych znacznych majątkach odznaczył się męstwem w bitwie z Tatarami pod Wiśniowcem 1512 roku; Z jego trzech synów:
1) Maciej dziedzic na Czetwertni zostawił jednę tylko córkę Annę, która w dom męża Janusza księcia Zbaraskiego, przeniosła majątki ojcowskie a z nimi i Czetwertnię, tę jednak w lat kilkadziesiąt później wykupił od Zbaraskich wnuk stryjeczny Anny, książę Hrehory Czetwertyński (p. n.)
2) Michał, ten także miał tylko jednę córkę zaślubiona księciu Sanguszce;
3) Teodor, marszałek litewski od 1537 roku, po którym z żony Eufrozyny Czuryłło, syn Eustachy zostawił synów Zachariasza i Grzegorza (Hrehorego), z nich Zachariasz starosta raciborowski, rotmistrz i pułkownik królewski umarł z ran odniesionych w oblężeniu zbaraskiem w 1649 roku, jego potomstwo zgasło w pierwszej połowie XVIII stulecia, należeli do niego między innymi Hrehory, a jako ksiądz, Gedeon metropolita dysunicki kijowski, który przyjąwszy poddaństwo rosyjskie, odłączył się od patriarchy konstantynopolitańskiego i pierwszy z metropolitów kijowskich uznał zmiany zaprowadzone w kościele wschodnim i zwierzchnictwo metropolitów moskiewskich, banitowany w Polsce, zmarł w 1690 roku; jego brat Andrzej przeszedł na wyznanie katolickie, ale jego synowie Jerzy i Janusz pozostali przy wyznaniu swych przodków, a obawiając się prześladowania o nie, przesiedlili się do państwa rosyjskiego, z nich Janusz służył jako pułkownik w wojsku cesarza Piotra "Wielkiego", a Jerzy zaślubiwszy siostrę kozackiego hetmana Samuiłowicza, był pułkownikiem w wojsku małorosyjskiem, ale po śmierci żony powrócił do Polski i w niej umarł, zostawiwszy z żony Horain syna Bazylego księdza bazyliana ostatniego z potomków Zachariasza.
Grzegorz (Hrehory) młodszy syn Eustachiego, podkomorzy łucki, poseł na kilka sejmów, zapobiegły gospodarz podniósł znaczenie swojego domu i wykupił od książąt Zbaraskich rodzinny majątek Czetwertnię, zmarł w 1651 rroku; jego syn Wacławbył starostą życzyńskim, chorążym żytomierskim i zmarł w 1694 roku, z żony z Ludwiką Woyna Orańskiej zostawił czterech synów, z tych Sylwester a jako ksiądz Sergiusz biskup dysunicki mohilewski zmarł w 1737 roku, wielkiej nauki lecz większej jeszcze ambicji, aby otrzymać metropolię kijowską, usilnie zabiegał o względy cesarza Piotra "Wielkiego" z pokrzywdzeniem unii i szkodą rzeczypospolitej; jego brat Gabriel poszedł inną drogą, bo przyjął wyznanie katolickie i gorliwie służył ojczyznie, ciężkie jednak majątkowe straty zmusiły go do sprzedaży Czetwertni; z dwóch żon Barbary Stempkowskiej kasztelanki bracławskiej i Marjanny Morawińskiej zostawił 7-miu synów i 6 córek, z synów Władysław, Świętosław i Włodzimierz są założycielami trzech linii dotychczas istniejących.
4) Michał podkomorzy bracławski, starosta utajkowski, rządny i zapobiegły gospodarz odkupił sprzedaną Horainom przez swego ojca Starą Czetwertnię, umarł bezpotomnie.
5) Aleksander podkomorzy bracławski, pułkownik królewski, kilkakrotnie poseł na sejmy, nieprzyjaciel reform Czartoryskich i króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, konfederat barski, zmarł w 1769 roku na wygnaniu w Mikołajewie, z żony Joanny Ostrowskiej zostawił czterech synów bezdzietnych.
6) Stanisław, tego córka Barbara, dama dworu cesarzowej Katarzyny lI, zaślubiła 1o voto Jakuba Korsakowa jenerała rosyjskiego, a 2o voto swojego stryjecznego brata Marcellego syna Aleksandra.
7) Stefan starosta życzyński, zmarł w 1776 roku miał dwóch synów, obu bezpotomnych.
I. Linia Władysława. Jej założyciel Władysław syn Gabriela (p. w.) starosta utajkowski, z żony Katarzyny Radzimińskiej miał dwóch synów:1) Felicjana kasztelana czernichowskiego od roku 1792, po którym z żony Justyny Karsza, córki Honorata żona Gracjana Lenkiewicza marszałka szlachty gubernii wołyńskiej i Fortunata Wróblewska i syn Ferdynand dzieckiem zmarły;
2) Michała Aleksandra starostę tuszyńskiego i żytomierskiego - adjutanta i gorliwego stronnika króla Stanisława Augusta, po którym z żony Konstancji hrabianki von Bruchenthal wdowy po Skarbku, synowie:
1) Marcin Aleksander ożeniony z Bibianną Chmielowską; z niej:
a) Książę Heliodor urodzony w roku 1816, dziedzic dóbr Horyngród i inne, ożeniony z Amelią hrabianką Stadnicką; z której:
Książę Stanisława urodzony w 1845 roku, zaślubiona Wacławowi Mazarakiemu.
Księżniczka Augustyna urodzona w roku 1848, zaślubiona w roku 1870 Januszowi ksieciu Czetwertyńskiemu.
Książę Oktawia urodzona w roku 1850, zaślubiona Augustowi Mazarakiemu.
b) Książę Edmund urodzony w roku 1818, zaślubił Kamillę hrabiankę Stadnicką; z niej:
Książę Olgerd urodzony w roku 1848.
Książę Witold urodzony w roku 1850.
Książę Edward urodzony w roku 1853.
Książę Ryszard urodzony w roku 1855.
2) Książę Franciszek zmarł w roku 1818, żony z Karoliny Malińskiej jego syn.
Książę Włodzimierz urodzony w 1815 roku szambelan rosyjski.
II. Linia Światosława. Jej założyciel był Światosław syn Gabriela (p. w.) dziedzic na Sachnowie i Berlińcach, zabity przez Hajdamaków w roku 1759, żony Anny Ostrowskiej zostawił cztery córki i trzech synów; z tych Janusz konfederat barski i Florian dziedzic dóbr sachnowskich, bezpotomnie, trzeci Marcin dziedzic dóbr Berlińce z żony Małgorzaty hrabianki Ledóchowskiej zostawił trzech synów; z tych:
1) Eustachy urodzony w roku 1804, dziedzic dóbr Płoski i inne, oficer wojsk polskich, zaślubił w roku 1832 Juliannę Jaroszyńską; z niej:
a) Księżna Olga urodzona w roku 1835, zaślubiła 1o voto w roku 1856, swego stryja Augusta księcia Czetwertyńskiego (p. w.) a, 2o voto w roku 1865 Władysława hrabiego Ponińskiego jenerała wojsk włoskich.
b) Księżna Anna urodzona w roku 1841, zaślubiona N. de Roy de Loule (w Paryżu).
c) Książę Janusz urodzony w roku 1843, zaślubił w roku 1870 Augustynę księżniczkę Czetwertyńską, córkę Heliodora (pw.).
d) Książę August urodzony w roku 1845.
e) Księżna Michalina urodzona w roku 1850, zaślubiona baronowi Gauthier, oficerowi wojsk włoskich.
2) Książę Janusz, oficer wojsk polskich 1831, umarł w roku 1837 w Tarbes we Francji bezpotomnie.
3) Książę August, oficer gwardii wojsk rosyjskich, zmarły w roku 1861, zaślubił w roku 1856 swoją synowicę Olgę, córkę księcia Eustachiego Czetwertyńskiego; z niej:
Edward zmarły dzieckiem.
III. Linia Włodzimierza. Jej założyciel Włodzimierz, najmłodszy z synów Gabriela (pw.) starosta utajkowski z żony Teresy Bośniackiej zostawił sześciu synów. Z tych pięciu zmarło bezpotomnie, a najstarszy Antoni-Stanisław kasztelan przemyślski niepospolitych zdolności i jeden znajwymowniejszych opozycyjnych posłów sejmu rozbiorowego w latach 1772-1775, stronnik dawnych instytucji krajowych, nieprzyjazny zatem ustawom sejmu czteroletniego, czynny wziął udział w Targowicy w roku 1792 za co aresztowany w roku 1794 w tymże roku od wzburzonego pospólstwa warszawskiego został zamordowany miał dwie żony: Teklę Kampenhausen i Kaletę hrabiankę Chołoniewską. Z pierwszej żony potomstwo:
1) Księżniczka Maria, zaślubiona N. Naryszkin wielkiemu łowczemu państwa rosyjskiego.
2) Księżniczka Joanna, zaślubiona N. Wyszkowskiemu brygadierowi wojsk polskich.
3) Książe Borys, ożeniony z Nadieżdą księżniczką Gagarin; z niej potomstwo wyznania prawosławnego:
a) Księżniczka Nadieżda, zaślubiona z księciem Trubeckim, wdowa od roku 1856.
b) Księżniczka Paulina, poślubiona z księciem Szczerbatowym, wdowa od roku 1872.
c) Księżniczka Natalia, poslubiona z Dymitrem księciem Szachowskim, wdowa od roku 1867.
d) Księżniczka N., poslubiona z baronem von Rosen.
e) Księżniczka Wiera.
f) Książe Borys, oficer gwardii wojsk rosyjskich umarł w roku 1862 bezpotomnie.
g) Książe Włodzimierz porucznik gwardii wojsk rossyjskich, umarł w roku 1858, poślubił Olgę hrabiankę Guriew,
Jego synowie:
Książe Borys urodzony w roku 1850.
Książe Włodzimierz urodzony w roku 1852.
Potomstwo księcia Antoniego - Stanisława z drugiej żony Kality hrabianki Chołoniewskiej:
4) Książe Gustaw, tajny radca szambelan i ambassador rosyjski w Madrycie, umarł w roku 1862 bezpotomnie.
5) Książe Konstanty, rzeczywisty radca stanu i szambelan rosyjski, marszałek szlachty guberni grodzieńskiej, umarł w roku 1871; poslubił Karolinę z książąti Czetwertyńskiej (z gałęzi na nowej Czetwertni) zmarła w roku 1859; potomstwo:
a) Książę Jerzy urodzony w roku 1833, oficer wojsk rosyjskich.
b) Książę Stanisław, szambelan dworu cesarsko-rosyjskiego, zaślubił Marię hrabinę Plater.
c) Księżniczka Klara.
d) Księżniczka Eliza.
e) Księżniczka Ritta.
B) Gałąź na Borowiczach lub Nowej Czetwertni. Protoplasta tej gałęzi Teodor, syn Teodora (p. w.), dziedzic na Borowiczach , spłodził Andrzeja, który za żoną Marią Lwowną Holszańską, bogatą dziedziczką, otrzymawszy w posagu znaczne majątki na Wołyniu, należał do najmajętniejszych ziemian tej prowincji. Jego syn Jacek, pierwszy z swojej rodziny, przyjąwszy zwyczaje i instytucje polskie, porzucił dawny herb przodków Pogoń ruską a uformował herb na wzór polskich, Leliwę odwróconą, który przyjęli nietylko jego potomkowie, lecz i Czetwertyńscy z gałęzi na Starej Czetwertni, on też zamieniwszy swą rezydencję wieś Borowicze na, miasto z nazwą Nowej Czetwertni, pisał się księciem Swiatopełkiem-Czetwertyńskim na Nowej Czetwertni, w czem go naśladowali jego potomkowie; w roku 1586 był członkiem poselstwa do Moskwy i komisarzem do oznaczenia granic z tym państwem, z żony N. Bokiej jego syn Stefan, podkomorzy bracławski, pułkownik wojsk królewskich, jeden z dzielniejszych wojowników z czasów Zygmunta III, własnym kosztem po kilkaset ludzi wystawiał na wojny i chlubnie odznaczył się w walkach z Szwedami, Tatarami i Turkami, gorący zwolennik wyznania wschodniego, umierając, zagroził klątwą do szóstego pokolenia każdemu z swoich potomków któryby je porzucił, mianowany od króla Władysława IV kasztelanem miliskim, umarł przed objęciem tej dostojności; miał trzy żony: Annę Bokiej, Annę Mikulińską bezdzietną i Katarzynę Leśniewską wdowę po Charlińskim, z niej syn Stefan podkomorzy bracławski 1655 roku, mąż niepospolitej szlachetności i hartu duszy. Słynny buntownik Bohdan Chmielnicki chcąc go na swą stronę przeciągnąć, ofiarował mu ogromne majątki na książetach Wiśniowieckich skonfiskowane, a nawet władztwo Rusi, lecz Stefan nie tylko odrzucił te jego świetne propozycye, ale chcąc okazać, ze nie chce mieć nic wspólnego z buntownikami, przeszedł pierwszy z swojej rodziny na wyznanie katolickie, a wkrótce potem strapiony śmiercią jedynaka syna, wstąpił do zakonu Dominikanów i w nim umarł w roku 1684. Jego starsi lecz przyrodni bracia z Anny Bokiej:
l) Aleksander, poległ młodo i bezpotomnie w bitwie z Szwedami pod Kirszborgiem.
2) Eliasz, rotmistrz królewski, dzielny wojownik przeciwko Kozakom; w oblężeniu zbaraskim w 1649 roku tak był ciężko raniony, że uważany za zabitego i jako taki zostawiony na placu boju, przywrócony do życia przez wiernego swego luzaka, do całkowitego przecież zdrowia przyjść już nie mógł, umarł 1690 bezpotomnie.
3) Janusz, zaskoczony od zbuntowanych Kozaków w 1648 roku w Tulczynie, nie mogąc dla podagry ratować się ucieczką, zamordowany został od własnego swego poddanego młynarza, wdowę po nim Zofię Czuryłło, stolnikównę sanocką, porwał jeden z Kozaków a w kilka lat oswobodzoną zaślubił Kazimierz Kossakowski, podsędek bracławski, i korzystając z zamieszek krajowych, przywłaszczył sobie majątek pierwszego jej męża, wynikłe z tego powodu zajścia i procesa z właściwymi sukcessorami, trwały lat kilkanaście.
4) Mikołaj, kasztelan miński od 1658 roku, i jego także Bohdan Chmielnicki starał się na swoją stronę ponętnymi ofiarami przeciągnąć, a gdy je odrzucił Mikołaj, spustoszył ogniem i mieczem jego majątki; przeszedłszy na wyznanie katolickie umarł w roku 1661, zostawiwszy z żony Domicelli księżniczki Sołomereckiej, majętnej dziedziczki, dwóch synów: Aleksandra zmarł bezpotomnie i Mikołaja, po którym z żony Katarzyny Kossakowskiej, chorążanki wołyńskiej, syn Stefan, podkomorzy bracławski od roku 1718, pan znacznego majątku, kilkakrotnie poseł na sejmy, rozdrażniony, że król August II odmówił mu dostojności kasztelańskiej, postanowił powrócić do narodowości ruskiej, a zaczął od zamiany miasta Nowej-Czetwertni na wieś z dawną nazwą Borowicze i od zarzucenia nowego a używania dawnego herbu swych przodków (Pogoni Ruskiej), z żony Zofii Pepłowskiej zostawił trzech synów:
1) Wawrzyniec, starosta rastawiecki, po którym z żony Marianny Szaniawskiej syn Ignacy bezpotomny.
2) Włodzimierz-Antoni, dziedzic dóbr Roziatyna, Włości kniaziej i innych, z żony Anieli Czermińskiej, starościanki drohowyskiej, którą trzynastoletnią zaślubił, zostawił syna Kajetana, kasztelana lwowskiego od roku 1786, po którym córka Zofia 1o voto za N. Sliźniem 2o voto za Kalasantym księciem Czetwertyńskim, marszałkiem gubernii podolskiej (p. w.).
3) Felicjan-Stefan najstarszy z braci, starosta daniczewski, dziedzic dóbr Markówki, Kopijówki i innych; z żony Marianny Jełowickiej zostawił trzech synów, z tych: Stefan ksiądz Pijar umarł młodo 1766, a Janusz-Tomasz i Antoni-Nepomucen są protoplastami dwóch linii tego domu: starszej i młodszej, obudwu istniejących.
I. Linia Starsza. Jej założyciel Janusz-Tomasz, kasztelan czerniechowski 1785-1792, dziedzic na Nowej Czetwertni, Horyszkowicach, Kopijówce i t. d., dobry muzyk i niezły poeta, nieprzyjaciel anarchii i stronnik uchwał sejmu czteroletniego, ożeniony z Joanną księżniczką Jabłonowską, córką Dymitra starosty kowelskiego, z niej potomstwo:
1) Książe Józef, komandor maltański, ożeniony z Salomeą hrabianki Chołoniewskiej, z niej:
a) Księiniczka Kamilla urodzona w roku 1810, zaślubiła w roku 1830 Adama hrabiego Chołoniewskiego.
b) Księżna Palmira, poślubiła hrabiego N. Starzeńskiego.
2) Książę Ludwik, zmarł w 1839 roku, ożeniony z Idalią Gracholską zmarłą w 1840 roku, z niej:
a) Książę Władysław urodzony w 1806 roku, zmarł w 1870 roku, ożeniony z Honoratą Olizar, z niej:
Książę Stefan, urodzony w 1846 roku.
Książę Emanuel, dziedzic dóbr Stefanówki, urodzony w 1850 roku.
b) Książę Borys urodzony w 1808 roku, marszałek szlachty pow. jampolskiego, poślubił w 1836 roku Narcyzę Olizar, z niej:
Księżniczka Ida urodzona w 1838 roku, poślubiła Stanisława Brykczyńskiego.
Księżniczka Jadwiga urodzona w 1840 roku, poślubiła Stanisława Karskiego.
Księżniczka Olga urodzona w 1844 roku, za Stanisławem hrabiego Czapskiego,
c) Kalikst urodzony w 1809 roku, oficer wojsk polskich od 1831 roku, poślubił Zofię Kropińską, córkę Ludwika jenerała wojsk polskich, słynnego poety, zmarłą w 1839 roku, z niej:
Książę Ludwik, ożeniony z Maryanną Zagórską, umarł razem z nią bezpotomnie na wygnaniu w mieście Penzie w Rosji w 1867 roku.
Książę Włodzimierz urodzony w 1838 roku, poślubił w 1872 roku Marię hrabinę Uruską, córkę hrabiego Seweryna, ochmistrza dworu rosyjskiego, i Hermancii hrabiny Tyzenhauz; właścicielkę po ojcu ordynacji milanowskiej w Królestwie Polskiem, której każdy posiadacz, stosownie do rozporządzenia tej ordynacyi, ma nosić nazwisko i tytuł książąt Czetwertyńskich-Uruskich, z tej żony:
Książę Seweryn urodzony w 1873 roku.
Książę Włodzimierz, urodzony w 1874 roku.
Księżniczka Zofia, urodzona w 1875 roku.
d) Książę Ludwik urodzony w roku 1811, zaślubił w roku 1869 Helenę de Janka.
3) Książę Dymitr urodzony w 1777 roku, zmarł w 1859 roku, prezes komisyi edukacyjnej wołyńskiej, ożeniony z Zofią Slizien, z niej:
a) Księżniczka Karolina, zaślubiona ks. Konstantemu Czetwertyńskiemu z gałęzi na Starej-Czetwertni, zmarła w 1859 roku.
b) Księżniczka Eleonora urodzona w 1800 roku, poślubiła w 1830 roku Wincentego hrabiego Tyszkiewicza.
II. Linia młodsza. Jej założyciel Antoni-Jan-Nepomucen, dziedzic na Komargrodzie i Borowiczach, kasztelan bracławski od 1790 roku, zmarł w 1830 roku, miał dwie żony: Teresę Zagórską i Annę Ryszewską, z nich:
1) Książę Józef-Kalasanty, komandor maltański, marszałek szlachty gubernator podolski, ożeniony z Zofią księżniczką Czetwertyńską, wdową po N.Slizniu (p.w.) bezpotomny.
2) Książę Gotfryd zmarł w 1844 roku, ożeniony z Marią hrabiną Plater, z niej:
a) Książę Emilia urodzony w 1819 roku, poślubił w 1835 roku ks. Jerzego Sayn-Wittgentein, zmarł w roku 1857.
b) Książę Natalia, za jenerałem rosyjskim Bachmaliewem,
3) Książę Stanisław bezpotomny.
4) Książę Leopold pułkownik gwardii rosyjskiej zmarł w 1850 roku poślubił w roku 1835 Kazimierę Łuba, z niej:
Księżniczka Janina zaślubiona Adolfowi Jełowieckiemu młodo zmarła.
Żródła:
Czetwertyńscy w "Wikipedii"
Czetwertyńscy w "Monografie"